“Με λένε Sahar, Mousa, Eyad, Ibrahim, Το όνομά μου το γράφω λίγο ανορθόγραφα στο σώμα μου Μα στα όνειρά μου ξέρω από χρόνια να βάζω υπογραφή…”
Δεν άκουγε κανέναν αυτή η γυναίκα, είχε ένα πείσμα. Της το είχαν πει τόσες φορές. Δεν μπορούσε πια να κυκλοφορεί μόνη της, κόντευε τα ενενήντα. Αυτή όμως, όχι, πάντα έκανε το δικό της…
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Το Αρχείο Καβάφη, στην οδό Φρυνίχου στην Πλάκα, φιλοξενεί το λογοτεχνικό και το προσωπικό αρχείο του ποιητή, 966 βιβλία που περιλαμβάνονταν στη βιβλιοθήκη του, αλλά και μια συλλογή τεκμηρίων και έργων τέχνης με αναφορές στον Καβάφη.
Παραιτήθηκε από συντάκτης ποίησης των «New York Times» η Ανν Μπόγιερ, καταγγέλλοντας τον πόλεμο και τη γενοκτονία του Ισραήλ -με την υποστήριξη των ΗΠΑ- κατά του Παλαιστινιακού λαού.
“Τι είπες; Να σωπάσω; Ακούς Φραντς Λιστ, την Ουγγρική Ραψωδία. Όχι, όχι, εγώ ακούω τον καλπασμό που αφήνει πίσω σύννεφο κόκκινο και λευκό…”
Το 1927 εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Γαλλίας και το 1936 επισκέπτεται την Ισπανία και στράφηκε κατά του φασισμού. Ολόκληρη τη ζωή του την αφιέρωσε στον αγώνα, για να φτάσει και να ανταμώσει ο άνθρωπος την ανθρώπινη υπόστασή του. Αγωνίστηκε για καλύτερες και πιο δίκαιες κοινωνίες.
“Μισός αιώνας πέρασε απ’ το εβδομήντα τρία Μα οι εξεγέρσεις δε μπαίνουν σε μουσεία. Πάντα των νέων ο ηρωισμός θα γράφει ιστορία Κι οι νέοι αγώνες θα γεννούν Πολυτεχνεία…”
“Γύρω απ’ το Πολυτεχνείο πετούν μικροί σταυροί κι ο ήλιος αλλάζει χρώματα…”
“…ενώ χαράζει η χλωμότερη μέρα πίσω απ’ τα καπνισμένα αγάλματα κι ακούγεται ακόμη η τελευταία κραυγή διαλυμένη στις λεωφόρους πάνω απ’ τα τανκς μέσα στους σκόρπιους πυροβολισμούς. Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε; Πώς μπορείτε λοιπόν να κοιμάστε;”
