Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Το μοτίβο είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες, μέσα από επιθεωρήσεις, ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και σατιρικές εκπομπές. Ο ποιητής είναι κάποιος αλαφροΐσκιωτος με βλέμμα ψυχοπαθή που απαγγέλει με στόμφο ακατανόητους και γελοίους στίχους και οι γύρω του τον κοροϊδεύουν…
Γράφει ο Νίκος Σουβατζής
“Μέσα στη σκοτεινή ταβέρνα απόψε πίνουμε σκυφτοί Χάρε από δω για λίγο πέρνα με της αλήθειας τον ποιητή Κι αν σε μεθύσουμε όλοι αντάμα ίσως να γίνει κάνα θάμα.”
“Και τα μαλλιά σου άπλωσες πάνω στο προσκεφάλι σα νάταν ένας ουρανός, θάλασσα μυρωμένη…”
Μια παράσταση για τον αιρετικό ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο έτσι όπως τον γνώρισε και τον «σχεδίασε» ο interviewer του, Αντώνης Μποσκοΐτης.
Αιώνια η μνήμη του Δημήτρη Γληνού, αυτού του πνευματικού ογκόλιθου, αυτού του αγωνιστή κομμουνιστή Φιλοσόφου – Κοινωνιολόγου – Παιδαγωγού, αυτού του σημαντικού κοινωνικού κεφαλαίου του λαού μας.
Θα απαγγελθούν έργα ποιητών και θα ερμηνευτούν από μουσικό σύνολο, τραγούδια αγαπημένα και ορόσημο στη πάλη των ανθρώπων για μια καλύτερη κοινωνία.
Το ντοκιμαντέρ «Γιάννης Θεοδωράκης – Ναι… μπορούμε και πάλι να ελπίζουμε», που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στην Αθήνα, σκιαγραφεί την πολύπλευρη προσωπικότητα και το δημοσιογραφικό και ποιητικό έργο του Γ. Θεοδωράκη, μέσα από αφηγήσεις ανθρώπων που τον γνώριζαν.
“Έχει περάσει τόσος καιρός, όμως ένα σπουργίτι ακόμα τραγουδάει, μέσα στην ψυχή της φαλακρής γης, στο μικροσκοπικό κόκκινο δάσος…”
“Στις ακρογιαλιές της Ιθάκης μαρμάρωσε το τέλος του ταξιδιού, ακόμα κι η πατούσα μας το νιώθει απάνω στην καυτή την άμμο κι αλλάζει γρήγορα τα βήματα μην τυχόν καεί!…”
