Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Τέσσερα χείλη Στον πόθο μισάνοιχτα Δικό μου ούτ’ ένα
“…οίκτο μην δείξεις, μην τους λυπάσαι, αυτοί σε κλέβουν ενώ εσύ κοιμάσαι, αν τους ανεχτείς και άλλο, για πάντα στον πάτο θα είσαι…”
“Εγώ, εσύ, ο Ισμαήλ κι η Τζένη Και ο Μίλτος κι ο Ιβάν, οι πονεμένοι
Πόσες φορές θα ρίχνουμε το κέρμα; Και σε ειρήνη και σε πόλεμο ένα ψέμα Χαμένοι εμείς, πάντα, δίνουμε το αίμα…”
Οι δεκαετίες της ζωής και του έργου της ιδιαίτερα αγαπητής, πολυγραφότατης, πολυμεταφρασμένης και με πολλές διακρίσεις, Άλκης Ζέη, στην έκθεση που οργανώνει το Υπ. Πολιτισμού και Αθλητισμού, στο πλαίσιο του «Λογοτεχνικού Έτους 2023 Άλκη Ζέη», σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη
“Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός
Πώς αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι…”
“Ένας άνεμος που πέρασε μες απ’ το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο. Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν. Δυο ξεχασμένοι γλομποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας. Τους σκότωσαν…”
Η ”Διακήρυξη της Καθαυτής Λέξης” κυκλοφόρησε σε φυλλάδιο το καλοκαίρι του 1913. Οδήγησε στη δημιουργία της θεωρίας της υπέρλογης γλώσσας που αποτυπώθηκε και σε μεταγενέστερα βιβλία του Κρουτσιόνιχ
“Περιμένεις απ’ τους σκυφτούς που πίσω απ’ τη σκιά τους είναι και δεν μιλάνε, ούτε ακούνε και τα μάρμαρα σου κρύβουν μακριά απ’ το φως…”
“…σε βρήκα με δυο πουλιά απάνω στα μαλλιά να κλαίνε, με τις ροδιές τριγύρω και με χειροπέδες να περνάς την πύλη της φάμπρικας…”
