Ο ποιητής υψώνει το ανάστημα του, υψώνει τον ίδιο τον εαυτό του, δείχνοντας ενδιαφέρον για τους συνανθρώπους του, τους εργάτες, τους φτωχούς, τους κατατρεγμένους, και στηλιτεύοντας την δομή της κοινωνίας της εποχής του…Τα κοσμοϊστορικά γεγονότα μετά την Επανάσταση του 1917, τον έστρεψαν στην μαρξιστική ιδεολογία, με άμεση αντανάκλαση στο έργο του
«Υπάρχουν τόσα πολλά, τόσα πολλά να κάνουμε…» καταλήγει η Ζένια, στο τέλος του διηγήματος της Αλεξάντρα Κολλοντάι, προκαλώντας εμάς, έναν σχεδόν αιώνα μετά, να αναδείξουμε, να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε και να δράσουμε για το «γυναικείο ζήτημα». Διότι τίποτα δεν έχει οριστικά λυθεί…
“Τόσο μεγάλη προσβολή είναι για το αντριλίκι να μην το ανέχεται μια γυναίκα και να σ’ αφήνει;…”
Ποιήματα από την 4η ποιητική συλλογή της Αγγελικής Δημουλή, με τίτλο «Μεταξένια Συρματοπλέγματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Διάνοια».
“Με το κόκκινο γαρύφαλλο στην αγνή σου καρδιά Και το φωτερό χαμόγελο στα ρόδινά σου χείλη Έγινες του Πικάσο περίοπτη διάσημη ζωγραφιά Κι ο χρυσός ήλιος περήφανα είχε ανατείλει…”
“Τότε θα βουλιάξει ο κόσμος ο παλιός, δεν θα ξεφεύγει ολοένα το άδικο, κάθε όνομα θα φέγγει στα σκοτεινά…”
«Αλήθεια, πόσο μπορούν να μας διδάξουν οικονομία, οι χορτασμένοι πρωθυπουργοί, υπουργοί και οι παρατρεχάμενοι τους; Γιατί μας αραδιάζουν με ύφος πάνσοφου διάφορα συναξάρια, για τρόπους εξοικονόμησης χρημάτων, γενικώς και αορίστως; Αυτοί δεν γνωρίζουν καν, ότι οι φτωχοί πάντα μετρούσαν τις δεκάρες τους…»
“Ταχύτητα υψηλή για να σερφάρουμε, Καινούρια αμάξια για να τα τρακάρουμε, Και μία κλειδαρότρυπα να βλέπουμε, Αυτά που θέλουμε και δε θα έχουμε.”
«Ο Φιντέλ Κάστρο, ένας λαϊκός ηγέτης και πολιτικός άνδρας της Κουβανικής Δημοκρατίας, του οποίου ολόκληρη η ζωή είναι αφιερωμένη στον ευγενή αγώνα των λαών για ελευθερία και ανεξαρτησία». (Από την απονομή του Βραβείου).
“…Για τις φωνές που κοιμούνται κάτω από το χώμα κι έσπειραν το αύριο για τις καινούριες πολιτείες που θα χτίσεις για κείνο το δίκιο σου που θ’ ανοίγει θάλασσες και θα ενώνει αλφαβητάρια για τούτη τη φεγγοβόλα γλυκαυγή που περιμένει.”
