“Δεν έχουμε καιρό να πεθάνουμε. Όχι. Όχι. Και δεν θα φύγουμε απ’ τον κόσμο, να το ξέρεις, πριν αγαπήσουμε όσο ζητά η καρδιά μας πριν τραγουδήσουμε όσο ζητά η αγάπη…”
“Ξυπνήστε, κύριε, κάθε στιγμή απουσίας σας απ’ τη δουλειά, χαμένο χρυσάφι!…”
“Και τον θλιμμένο Νοέμβρη που έφυγες Σπάραζε αέναα του λαού μας η ψυχή Ο ουρανός συνέπασχε ρίχνοντας βροχή Μα η ποίησή σου αθάνατη και φωτερή.”
Σαν σήμερα, φυγε από τη ζωή ο Γιάννης Ρίτσος, μέγας ποιητής της Ρωμιοσύνης και των οραμάτων μας
“Του αγώνα οι φωνές, όταν γίνουνε πολλές, αδικίες θα γκρεμίσουν και το δίκιο θα το χτίσουν.”
“Γεμίζουμε με χρωματιστές πινελιές τη ζωής μας… Αντάμα το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας, με το κόκκινο της φωτιάς και της επανάστασης…”
Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Ο Ανήφορος”, το ανέκδοτο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη, είναι ένα κλασικό έργο που θέτει ερωτήματα που διαρκώς κατατρέχουν τον άνθρωπο, δεν αποτελεί απλώς μια πολύ μεγάλη λογοτεχνική στιγμή για τη χώρα μας αλλά και ένα πολιτιστικό γεγονός
«Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων…»
“Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος που την αλήθεια αγαπούσε, κι εξαιτίας αυτής του της αγάπης κανένας δεν τον αγαπούσε…”
