Στις 7 του Γενάρη 1944 ο σπουδαίος ποιητής και συγγραφέας Ναπολέων Λαπαθιώτης έφευγε από τη ζωή. Πίστευε πως μόνο μέσα σε μια κομμουνιστική κοινωνία η παρακμή δεν έχει θέση και πως μόνο σε μια τέτοια κοινωνία ο άνθρωπος ολοκληρώνεται ως άτομο.
Δυο τραγούδια της Ζωής Καραπατάκη
Ο Νερούδα όταν έλαβε το Νόμπελ δεν δίστασε να δηλώσει: «Υπάρχει ένας άλλος ποιητής που αξίζει πολύ περισσότερο από μένα αυτήν την τιμή, ο Γιάννης Ρίτσος»
Ήταν ένα μικρό σαραβαλιασμένο ραδιάκι που με δυσκολία έπιανε τα FM. Γέρικο και ταλαιπωρημένο εν γένει, η κεραία του στραβή σαν κέρατο – όσο πάσκιζε ο κυρ Ευγένης να τη συνεφέρει, να την ισιώσει, τόσο περισσότερο στράβωνε. Ο θάλαμος μπαταριών σπασμένος και σκουριασμένοι οι πόλοι επαφής. Για να συνεχίσει να παίζει, του ’βαζε δυο μεγάλες, πλακέ μπαταρίες «TIGER» από κείνες τις μετακατοχικές…
“Καταμεσής στο πέλαγο χλόμιασε η αγωνία. Σε κάποια όχθη αντικρινή λιάζεται επισφαλής προορισμός. Ξεμαλλιασμένη η ελπίδα αρπάχτηκε στις βυθισμένες άγκυρες…”
Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και πεζογράφος Γεώργιος Δροσίνης, ένας ακούραστος πνευματικός εργάτης με μεγάλη προσφορά στα Γράμματα αλλά και στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γλώσσας.
Σαν σήμερα, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος λογοτέχνης του λαού μας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, δημιουργός και θεμελιωτής του νέου ελληνικού διηγήματος.
“…δεν χωράμε στα ακριβά τραπέζια των περιστάσεών σας. Δεν χωράμε στα πανηγύρια του μικροαστισμού σας. Και ούτε θέλουμε να χωράμε…”
“Όνειρα, πόθοι, οράματα, πικρές εξαπατήσεις, μα δε φελούν τα κλάματα λεύτερα αν θες να ζήσεις…”
Κική Δημουλά – «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα»
