Προχωρήσαμε κάμποσο σιωπηλοί. Ούτε ταβέρνα ούτε χορό ούτε τίποτα. Αυτή η αδερφή τα χαλνούσε όλα…
“Υποκρισία και ψευτιά στήνουν καρτέρι, μα εσύ να βγεις μ’ ένα σπαθί κι ένα μαχαίρι, στην αναμέτρηση τους φόβους να νικήσεις, τ’ άδικο αίμα και το δάκρυ να ξορκίσεις…”
Συγγενείς, φίλοι, άνθρωποι των Γραμμάτων και των Τεχνών, σύντροφοι βρέθηκαν σήμερα στο Νεκροταφείο Καισαριανής για να αποχαιρετήσουν με σεβασμό και αγάπη τον ποιητή, τον συγγραφέα, τον ζωγράφο, τον διανοούμενο Γιώργο Κακουλίδη
“ποτέ δεν θα ‘χω άλλα φεγγάρια πλάι μου ποτέ δεν θα φέγγουν οι νύχτες περισσότερο ποτέ κανένας δεν θα με νιώσει”
Έξω ακούγεται μια μπόρα λυσσασμένη Στα δάση πέφτουνε καμένα τα πουλιά
Ο Γιώργος Κακουλίδης ασκούσε σκληρή κριτική στους εχθρούς του ανθρώπου, της ανθρωπότητας, στους εχθρούς του δίκιου του εργάτη, στους δολοφόνους των ψυχών, στους συμβιβασμένους συνοδοιπόρους του κάθε εφιάλτη. Ταυτίστηκε με την αγωνία του λαού, τους αγώνες της εργατικής τάξης, τον προλεταριακό διεθνισμό, την προοπτική για την επαναστατική ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ο ποιητής, ο συγγραφέας, ο ζωγράφος, ο διανοούμενος, Γιώργος Κακουλίδης έφυγε σήμερα από τη ζωή νικημένος από τον καρκίνο μετά από πολύχρονη και παλικαρίσια μάχη που έδωσε.
“Καλότυχοι είστε σεις, που ξενυχτάτε με την αξέγνιαστή σας πάντα νιότη και για τρελά ταξίδια ξεκινάτε με την αρματωσιά του Δον Κιχώτη…”
“Ξημερώνει, στο απέναντι γιαπί βλέπω τους οικοδόμους να ανάβουν φωτιά να ζεσταθούν. Μην κλαις… Στο βάθος του δρόμου, κοίτα, φως!”
Ο λυτρωμός βρίσκεται στην ομορφιά της σκέψης! Κι η σκέψη είναι το πρόσκαιρο παιδί της αιώνιας ιδέας, που είναι μια κι αθάνατη. Ενώστε τις σκέψεις σας, αδέρφια, κι ομπρός, να γίνει μια σκέψη, που θα ’ναι η ίδια η ιδέα της Ομορφιάς, της Αιωνιότητας και της Αλήθειας!…
