Στο βιβλίο που πρόκειται να κυκλοφορήσει από τον «Ίκαρο» και την επιμέλεια του οποίου υπογράφει η Ιουλίτα Ηλιοπούλου, περιλαμβάνονται 130 επιλεγμένα αποσπάσματα πεζού λόγου του Νομπελίστα ποιητή, που «διαμορφώνουν μιαν άλλου είδους πατριδογνωσία»
Τι πανούργο πλάσμα που είναι η γυναίκα! Τώρα μόλις κατάλαβα τι θα πει γυναίκα. Μέχρι σήμερα κανείς δεν είχε μάθει με ποιον είναι ερωτευμένη. Εγώ πρώτος το ανακάλυψα. Η γυναίκα είναι ερωτευμένη με το διάβολο!
Χαμογελάει ο αδερφός ο καπνισμένος. Και δεν έχει ανάγκη να μάθει την κορασιά, πώς πιάνουν το ντουφέκι. Ο πόλεμος βαστούσε πάντα. Με χέρι σταθερό γιόμιζε κείνη και σημάδευε. Κι ο αδερφός της παραπέρα έτρωγε ήσυχος και μοναχά την πείνα του άκουγε τη θεριεμένη μέσα του…
Κλαρίνο, βιολί, ντέφι και τουμπελέκι ήρθαν μέσα στον κύκλο δυναμώνοντας το παίξιμο. Κι εκεί που ο ρυθμός γίνεται γρήγορος και κάνει αμέσως γύρισμα να ανέβει — τρεις πυροβολισμοί.
Πέστε μου ό,τι θέλετε. Εκείνο που ονειρεύομαι πάνω απ’ όλα είναι να δω τον ουρανό γεμάτο επαναστατημένους, κόκκινους χαρταετούς. Και τη γη γεμάτη από παιδιά που δε θα κοιτάζουν τον ουρανό με δακρυσμένα τα μάτια…
“Το αίμα του συντρόφου Μήτσου Παπαρήγα από το ματωμένο κείνο βρόχο προστάζει σε σας: Στ’ άρματα στ’ άρματα εμπρός στον αγώνα για τη χιλιάκριβη τη Λευτεριά…”
Από ένα μαθητικό τετράδιο μού διάβαζε τα βράδια φλογερούς στίχους για τη σπίθα που μια μέρα θα βάλει φωτιά στον παλιό κόσμο, για το αστροπελέκι της δικαιοσύνης που θα κατακεραυνώσει το άδικο. Το μεγάλο πάθος του ήταν οι «καταραμένοι ποιητές» Μποντλαίρ και Ρεμπώ, και οι δύο ιδανικοί αυτόχειρες Καρυωτάκης και Μαγιακόφσκι…
Κι ήθελα τόσο πολύ να σας μιλήσω για όλα εκείνα τα ανεκτίμητα και τα ιδεώδη αντισυμβατικά πρότυπα που σύναξα υπομονετικά -αποδεχόμενος τον πόνο ως αρχή για κάθε λύτρωση- στο νου και στην ψυχή μου.
– Η επανάσταση δεν είναι σπορ. Χρειάζεται προετοιμασία κι οργάνωση. Μη νομίσετε πως φτάνει να ρίξετε εσείς από δω ένα σύνθημα και η υπόθεση έληξε…
Προσπαθείς όμως. Προσπαθείς να σκοτώσεις τον μικρό φασίστα που κρύβεις μέσα σου. Θα σου πάρει καιρό. Αλλά είναι ο μόνος φόνος που επιτρέπεται. Επιβάλλεται μη σου πω. Ναι,ναι! Είσαι ένας μικρός… δολοφόνος τελικά.
