Ως πολεμικός ανταποκριτής της καναδικής εφημερίδας «Toronto Star» ο Χέμινγουεϊ είχε βρεθεί αυτόπτης μάρτυς στον τόπο της καταστροφής και την είχε περιγράφει σε μια σειρά άρθρων του, που εκδόθηκαν το 1985 σε βιβλίο με τον τίτλο: «Dateline: Toronto».
Στις 30 του Αυγούστου 2006 έφυγε από τη ζωή ο Αιγύπτιος νομπελίστας συγγραφέας Ναγκίμπ Μαχφούζ, που θεωρείται ως ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της αραβικής λογοτεχνίας.
Σαν σήμερα, στις 29 του Αυγούστου 1956, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ποιητής και συγγραφέας Γιώργος Κοτζιούλας.
Ένα απόσπασμα από το κλασικό έργο του Μπουλγκάκοφ, χαρακτηριστικό πορτρέτο της μετεπαναστατικής εποχής και των αντιφάσεών της και βάζει το ζήτημα της κατοικίας, των αστών ειδικών και της ταξικής απέχθειάς τους για την εργατική τάξη και τον αγώνα της.
25 Οχτώβρη 1917. Αθόρυβα σαν λάδι απλώθηκε η σοβιετική εξουσία μέσα σε όλη τη Ρωσία. Μίνσκ, Βλαντίμιρ, Ιβάνοβο – Βοζνεσένσκ, Πσκώφ. Πιο γρήγορα απ’ τα ταχυδρομεία και απ’ τους σιδηρόδρομους έφτασε στα Ουράλια, στο Τασκέντ, και ως τις 18 του Νοέμβρη είχε φτάσει στο Βλαντιβοστόκ, απλώνονταν στη Σιβηρία…
Ο Τακάσι Ναγκάι (1908-1951) ήταν καθηγητής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Ναγκασάκι και βρισκόταν στο νοσοκομείο της πόλης όταν έγινε η έκρηξη της ατομικής βόμβας. Στο βιβλίο του Οι καμπάνες του Ναγκασάκι περιγράφει τον όλεθρο και υψώνει φωνή διαμαρτυρίας κατά του πολέμου.
O λογοτέχνης – συγγραφέας Άγγελος Τερζάκης γεννήθηκε στο Ναύπλιο στις 16 του Φλεβάρη 1907 και έφυγε από τη ζωή στις 3 του Αυγούστου 1979, στην Αθήνα. Λογοτέχνης της γενιάς του ’30, έγραψε διηγήματα, μυθιστορήματα και θεατρικά έργα, ενώ άφησε πολύ αξιόλογο δοκιμιακό έργο.
Γραμμένο από τον Παύλο Σιδηρόπουλο σε ηλικία 16-17χρονών μετά από ένα ταξίδι που είχε κάνει με τον πατέρα του στη Γιουγκοσλαβία, σ’ ένα μικρό τετράδιο που είχε μαζί του, και γέμιζε τις σελίδες του όπως ένα ημερολόγιο.
«- Μια μάνα κουβάλησε τον Κώστα μου εδώ. Της χρωστάω να κουβαλήσω το λαβωμένο της παιδί απόψε…»
«Ο βλάχος ήταν πιο στεγνός, δεν είχε αυτό το χαμόγελο. Ήταν ψαρομάλλης, τσαγκός, φωνακλάς και βλάσφημος. Μια ρομφαία. Μαύρο πουκάμισο, μαύρο παντελόνι. Ψηλός, με στήθος λίγο σκαμμένο. Μ’ έναν αέρα λύπησης κι αγρύπνιας στο πρόσωπο. Αν δε φας θαλασσινά στου βλάχου δεν ξέρεις τι θα πει Θεσσαλονίκη…»
