Δίπλα μου-αξέχαστη λεπτομέρεια αυτή-ήταν ο ηθοποιός Νίκος Βασταρδής, ντυμένος στα μαύρα με ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι. Αυτός ήταν ο άνθρωπος που με έπιασε από το μπράτσο και μου είπε: «Σκύψε, κορίτσι μου, τρέξε να σωθείς», όταν άρχισαν οι μολότοφ να πέφτουν βροχή και οι καλοί στυλοβάτες των απελευθερωτών του Κωνσταντίνου Καραμανλή να πυροβολούν αδιακρίτως!
“Από εκείνες τις νύχτες με τα συνθήματα εκείνων των παιδιών. προσπαθώ να χτίσω στον έρωτα της ζωής παλάτι στον ήλιο εκεί να συναντήσω τα όνειρα τους που θα ‘ρθουν σα μεγάλη νίκη να συναντηθούμε.”
“Με τα στήθια ξέσκεπα μπροστά στις κάνες, μορφές υπέροχες, Αλέξανδρε και Διομήδη, ονόματα από μέταλλο και φως!…”
“Γιατί εκείνα τα παιδιά, ήταν της καταιγίδας γιοί της θύελλας αδέρφια κι έπεσαν μέσα στην φωτιά ήλιο να πιούν και λευτεριά κι είχαν ατσάλι στην ψυχή και στα γυμνά τους χέρια!”
“Όραμα οι καλύτερες μέρες τα λόγια λένε χωρίς να καλπάζει η εποχή καταπάνω σου χωρίς να κατασπαράζει των ανθρώπων την κάθε άνοιξη…”
“Οι ελπίδες κομματιάστηκαν από χθες. Το σήμερα δολοφονήθηκε μαζικά μες τους δρόμους της Βηρυτού και Παλαιστίνης…”
Έφυγε από τη ζωή ο Μιχάλης Γκανάς, ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ποιητές μας και στιχουργούς.
Αδημοσίευτο ποίημα. Ποιητικός διαγωνισμός Δελφών-Έπαινος-2015. Τότε που συμμετείχε η ΕΕΛ στον διαγωνισμό…
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Και μία Καθαρότη απίστευτη άφηνε, σε μέγα βάθος μέσα της, το αληθινό τοπίο να φανεί. Όπου, σιμά στον ποταμό, παλεύανε τον Άγγελο οι μαύροι ανθρώποι, δείχνοντας με ποιον τρόπο γεννιέται η ομορφιά. Ή αυτό που εμείς, αλλιώς, το λέμε δάκρυ…”
