«Η αγάπη, μάνα, για την πατρίδα δεν είναι η γελοία αγάπη για τη γη ούτε για το χορτάρι που πατάνε τα πόδια μας είναι το άσβεστο μίσος γι’ αυτόν που την καταπιέζει είναι η αιώνια έχθρα γι’ αυτόν που της επιτίθεται…»
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Ντυθήκαμε τη σκόνη των αιώνων και να φωνάξεις δεν σε ακούει κανείς, ακόμα κι αν καίγονται τα σύμπαντα!…”
“Ορφανός και μόνος αναρωτήθηκε για το εύοσμον και το ευυπόληπτον της ημέρας. Ποτέ δεν ήταν δική του η καρδιά, πάντα του πάλευε για τον παγκόσμιο κτύπο…”
“Η σιωπή δεν τελειώνει, η καρδιά μου ματώνει, πώς να κρύψεις τη φρίκη; Τούτη η γη δε σου ανήκει. Χάθηκε ο σεβασμός κι έγινε βιασμός, βλέπουμε, δε μιλάμε, ίσως ούτε πονάμε…”
Σαν σήμερα, στις 2 του Αυγούστου 1824, γεννήθηκε στη Λευκάδα ο ποιητής και πολιτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους ποιητές της Επτανησιακής Σχολής, με βαθιά επίδραση του ποιητικού του έργου στη νεοελληνική λογοτεχνία.
“Τι παράξενο μεσημέρι! Ο Αυγουστιάτικος ήλιος τραυμάτισε τα χελιδόνια, τα πότισε μούστο και ρακί για να μην πονάνε…”
“Έχω έναν φίλο σαν κι εμέ κι ακόμα πιο καλό, πούχει διαβάσει εντατικά ιστορία και το χάρτη της Γης τον ξέρει υπέροχα και μόλις τον καλώ βρίσκεται πάντα πρόθυμος μ’ εμέ ταξίδι νάρτει…”
“Πιάσε αυτή τη στάχτη και κάν’ την φως Πιάσε το φως και κάν’ το σκεπτόμενο άνθρωπο…”
“ΕΓΩ κρατώ απ’ την γενιά των λουλουδιών, ΕΣΥ απ’τα παιδιά της απονιάς! Πώς να δεις το μαρτύριο των ανθρώπων; “
