“…Νυχτώσαμε στη γη μα δεν αλλάξαμε γιατί ‘χαμε το δίκιο μας σημαία…”
«Δεν ήταν ανάγκη, κι όλ’ αυτά τα δώρα, – είπε ο βουλευτής – έννοια σου, παιδί μου, κ’ έφταξεν η ώρα που θα διοριστείς».
Συνεργάστηκε με τον παράνομο «Ριζοσπάστη»: «Ο κομμουνισμός είναι το τελευταίο ατού της ταλαιπωρημένης ανθρωπότητας. Αν αποτύχει και σ’ αυτό, δεν της απομένει παρά η επιστροφή στο σκοτάδι και την αποκτήνωση». Στα 1932 δημοσίευσε στο περιοδικό Νέοι Πρωτοπόροι το πεζό ποίημα «Τραγούδι για το ξύπνημα του προλεταριάτου».
Τάσος Λειβαδίτης
“…Πίσω από το χάρτινο κήπο σας πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη…”
“…Εκεί που η λόγχη και το Πνέμα ειν’ ένα, κι ένα η ψυχή μαζί με το κορμί κι όλα τ’ αόρατα φανερωμένα στης Εφόδου την ύστατην ορμή…”
“…Αποχαιρετιούνται στις πόρτες και γελάνε κι ύστερα ακούγονται τ’ άρβυλα στην άσφαλτο το μεγάλο τραγούδι των αντρίκιων βημάτων που μακραίνει και σβήνει στο μάκρος του δρόμου…”
“Που θα πάτε, που θα πάτε! Κομποδιάστε τα κλεμμένα, κρύψτε και τ’ ασημικά σας να τα χαίρεται η σκουριά Θάβγουμε κι εμείς παγάνα, θα σας εύρουμε ως τον ένα, και στην πόλη μέσα αν είστε και στ’ απόμερα χωριά…”
Στις 18 του Οκτώβρη 1979, η Σουηδική Ακαδημία αναγγέλλει την απονομή του Βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Οδυσσέα Ελύτη.
Ε, λαέ των Κούρδων Πόσες φορές σε πρόδωσαν οι σύμμαχοι…; Πότε θα γίνουν όλα αυτά μαθήματα…; Οι σύμμαχοί σου δεν είναι παρά τα βουνά
