Ο Τσε δεν ήταν απλά ένας πιστός, φανατικός αναγνώστης της ποίησης. «Δοκιμάστηκε» απέναντί της γράφοντας ο ίδιος στίχους. Δεν διεκδίκησε από την ποίηση τίποτα περισσότερο πέρα από τη σχέση που απλωνόταν ανάμεσα στα όρια του σεβασμού και της απεριόριστης αγάπης.
Ο αγωνιστής ο συνετός, ο δάσκαλος, με τη βαλίτσα στο χέρι Θα στέκει φάρος κι οδηγός μέχρι το κόκκινό μας καλοκαίρι
Δε με σκοτώνουν τη φλόγα δεν μπορείς να την σκοτώσεις με νομικά βιβλία και δίνει τέτοιο φώς, μοναδικό, στο Ράιχσταγκ σας.
“Αν μπορούσες να ακουστείς θα σου έδινα την ψυχή μου να την πας ως την άκρη του κόσμου… Να την κάνεις ανθισμένη μηλιά στα παράθυρα των φυλακισμένων…”
Από την επιλογή εξαρτιέται η αμοιβή και η δικαίωση στον κρίσιμο χρόνο που δε βολεύεται μήτε στο πριν μήτε στο μετά…
«…η βία δεν [θα] είναι μόνο η μαμή της ιστορίας αλλά και η μάνα του νεογέννητου λαού» (Ρ. Δ.)
Σαν σήμερα, στις 2 του Αυγούστου 1824, γεννήθηκε ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Από τα σημαντικότερα έργα του είναι ο «Φωτεινός», ποιητική σύνθεση που για θέμα της έχει μια παλιά εξέγερση κατά των Φράγκων στη γενέτειρά του, τη Λευκάδα.
Κοίτα τους άλλους στα μάτια σταθερά Είσαι από του Προμηθέα την γενιά Φέρνεις μαζί σου την φωτιά
Και στη γωνιά εκεί -κάτω απ΄τα λαμπιόνια- ο τραυλός μας εαυτός Εικόνα τρανή της νεύρωσής μας.
“…Kαι νάν’ σαν κάτι να μου λες, κάτι ωραίο κοντά γι’ άστρα τη ζώνη που πηδάν των νύχτιων φόντων, κι’ αυτός ο άνεμος τρελλά, –τρελλά να μας σκουντά όλο προς τη γραμμή των οριζόντων…”
