“…τώρα σ’ ουράνιο «ακτίφ» το λόγο παίρνεις πρώτη «μη λησμονάτε σύντροφοι θ’ ανταμειφθούν οι κόποι…”
“Η ψυχή σου κατασκοπεύει τον αιώνα μας στεφανωμένο με ναυάγια, με πόλεμο και άλλο πόλεμο, με λαούς να θρηνούνε και να ντύνονται τη στάχτη! “
“Σε εποχές απαράμιλλης τρέλας, Οι νεκροί περιμένουν στα ράντζα, Προτού ξεκινήσει ο πόλεμος…”
“Γι’ αυτό σου λέω: οι Μ.Ε.Θ. χαμένος κόπος / οι άρρωστοι είναι αντιπαραγωγικοί, κι αν σας θυμίζει λίγο τους ναζί / απλώς είναι μια σύμπτωση τυχαία…”
“Σε καφενέ στη Νικαριά το «Ρίζο» ξεδιπλώνω και τ’ ακριβά τα λόγια σου με κόκκινο κυκλώνω…”
“Διαλέγω την οικογένειά μου, αυτήν την μεγάλη συμφωνία με τα φωνήεντα που διαπρέπουν στο φιλί… Διαλέγω να ’μαι άνθρωπος, κομμουνιστής άνθρωπος ανάμεσα σε συντρόφους…”
“Όταν όμως άκουγε ένα τραγούδι «Στο ’πα και στο ξαναλέω στο γιαλό μην κατεβείς…» ζάρωνε τα χείλη, κατάπινε το λυγμό, άφηνε τα δάκρυα να κυλήσουν και ταξίδευε…”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Η εποποιΐα του Στάλινγκραντ ενέπνευσε όλους τους μεγάλους λογοτέχνες της εποχής, οι οποίοι έγραψαν στίχους που ύμνησαν τον τιτάνιο αγώνα του Κόκκινου Στρατού ενάντια στον ναζισμό.
“Δίχως πατρίδα, σαν αγριοπερίστερα που ψάχνουν σπηλιές να φωλιάσουν, σαν αγριάδες στον κήπο του κόσμου, σαν τσουκνίδες ανεπιθύμητες, μ’ εκατομμύρια χέρια γύρω τους…”
