“…Ποιος χτυπάει το τζάμι; Ένα πουλί! Φαντάστηκες ποτέ πουλί τόσο επίμονα με τη μύτη τικ τικ, τικ τικ κι έπειτα πάλι: τικ τικ… Τι θέλει το πουλί απ’ το δωμάτιο;…”
Την σπίθα έκλεψα την έκαμα φωτιά και μ’ έδεσαν οι θεοί στην μαύρη πέτρα, να μην ανάψω των ραγιάδων την καρδιά, να μην αλλάξω της ζωής τ’ άδικα μέτρα.
Σαρανταεφτά χρόνια έζησε ο Γ. Κοτζιούλας από τη γέννησή του το 1909 στην Πλατανούσα της Ηπείρου. Όραμά του: μια κοινωνία δικαιότερη και μια ζωή καλύτερη. Φανερή είναι η επίδραση του σοσιαλισμού σε έργα του.
Λένιν, τα ευχαριστώ μας δέξου από την άκρια της γης. Γιατί από τότε, οι αποφάσεις σου, και το περπάτημά σου τ’ αλαφρύ, τ’ αστραποβόλα μάτια σου, έρημους δεν αφήνουν τους λαούς μες στον αγώνα που τραβάει για τη χαρά. (Πάμπλο Νερούδα) * Για τα νιάτα της πατρίδας μου θέλω την ελπίδα του Λένιν. (Ρόκε Δάλτον)
«Το Κοράκι» είναι γνωστό για τη λυρικότητά του, τη χαρακτηριστική γλώσσα, και τη μεταφυσική του ατμόσφαιρα. Το ποίημα περιγράφει την επίσκεψη που δέχεται ένας παράφορα ερωτευμένος άνδρας, από κάποιο μυστήριο κοράκι που μιλάει, παρατηρώντας την αργή διολίσθηση του άνδρα στην τρέλα.
«…Πέφτει το χιόνι τώρα και σκεπάζει με μια δική του απόρρητη δικαιοσύνη τις πράξεις και τις παραλείψεις μας τις χαρές και τις λύπες μας τα μεγαλόπνοα σχέδια και τις μικρότητές μας τους έρωτες τις φιλίες τα λάθη μας και τις εξάρσεις…»
Οι απόγονοι των Πολιτικών Κρατούμενων των Φυλακών Καλαμίου αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για τη διάσωση και την αξιοποίηση του ιστορικού αρχείου αλλά και του ιστορικού χώρου του Ιτζεδίν. Επιδιώκουμε να συμβάλουμε στη διάδοση της ιστορικής αλήθειας του αγώνα των προγόνων μας.
Οι ερωτικές εικόνες και οι σχέσεις του Μπρεχτ με τις γυναίκες αποτελούν πλευρά της βιογραφίας και της τέχνης του. Τι εμπνεύσεις και τι αντιλήψεις περιμένει κανείς από τον Γερμανό καλλιτέχνη;
Μ’ ένα όμορφο τραγούδι που υπογράφουν ο Ηλίας Κατσούλης και ο Παντελής Θαλασσινός, υποδέχεται η στήλη το 2019 και τον πρώτο μήνα του, τον Γενάρη.
Φτάνουν με τη λαχτάρα του λαού που φέγγει ωραίος. Φτάνουν στην αύρα της νέας αυγής που σιμώνει, έτσι, ήσυχα, όπως αυτός που ένα ελάχιστο χρέος απλά ξεπληρώνει. (Το πρώτο ποίημα που γράφτηκε μετά τη νίκη της Κουβανικής Επανάστασης)
