“Πάνω σε άσπρο χαρτί, με τα ίδια σου τα χέρια, υπέγραψες την καταδίκη σου!”
“Κάτω από τόνους λάσπη με βρήκανε θαμμένο, μου δώσανε χαπάκια για ν’ αντέχω και μέσα στα καμένα, είμαι και περιμένω μια δεύτερη ζωή που δε θα έχω…”
“Βρέστε μου το πέλαγο του καθαρού, του ένδοξου και αμιγούς νερού, που ιάματα αγγέλλει, να αφήσω την ανάσα μου να πέσει βότσαλο βαρύ στ’ απύθμενα τα βάθη…”
“Με χαρά και γνώση θα ζήσουμε τον καινούργιο κόσμο. Ηλέκτρα δεν πρέπει να ξεχάσεις τ’ όνειρο σου το γοητευτικό.”
«Η αγάπη, μάνα, για την πατρίδα δεν είναι η γελοία αγάπη για τη γη ούτε για το χορτάρι που πατάνε τα πόδια μας είναι το άσβεστο μίσος γι’ αυτόν που την καταπιέζει είναι η αιώνια έχθρα γι’ αυτόν που της επιτίθεται…»
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Ντυθήκαμε τη σκόνη των αιώνων και να φωνάξεις δεν σε ακούει κανείς, ακόμα κι αν καίγονται τα σύμπαντα!…”
“Ορφανός και μόνος αναρωτήθηκε για το εύοσμον και το ευυπόληπτον της ημέρας. Ποτέ δεν ήταν δική του η καρδιά, πάντα του πάλευε για τον παγκόσμιο κτύπο…”
“Η σιωπή δεν τελειώνει, η καρδιά μου ματώνει, πώς να κρύψεις τη φρίκη; Τούτη η γη δε σου ανήκει. Χάθηκε ο σεβασμός κι έγινε βιασμός, βλέπουμε, δε μιλάμε, ίσως ούτε πονάμε…”
Σαν σήμερα, στις 2 του Αυγούστου 1824, γεννήθηκε στη Λευκάδα ο ποιητής και πολιτικός Αριστοτέλης Βαλαωρίτης. Υπήρξε από τους μεγαλύτερους ποιητές της Επτανησιακής Σχολής, με βαθιά επίδραση του ποιητικού του έργου στη νεοελληνική λογοτεχνία.
