Με αφορμή τα 54 χρόνια από τότε που έφυγε από κοντά μας ο μεγάλος μας προλετάριος ποιητής Φώτης Αγγουλές, δείτε ένα τρυφερό, ζωντανό μουσικό αφιέρωμα στη μνήμη του, από την πατρίδα του τη Χιό.
…Κι όποιος έχει την πόρτα της καρδιάς του ανοιχτή θ’ ακούσει το σάλπισμα και θα στρατευτεί κι όποιος γυρέψει την αλήθεια θα τη βρει…
«Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει/από εκατό δρόμους, στα όρια της σιγής» γράφει ο Καρυωτάκης. Για τους μαθητές που διεκδικούν το δικαίωμα όλων, ανεξαρτήτως θρησκείας και χρώματος, στην παιδεία, υγεία και εργασία στα σχολεία τους, στο δρόμο, στις οργανώσεις τους μαζί με την έμπρακτη αλληλεγγύη τους σε πρόσφυγες και μετανάστες.
Φέτος, για έκτη συνεχόμενη χρονιά, με αφορμή τον εορτασμό της παγκόσμιας ημέρας ποίησης (21 Μαρτίου) το λογοτεχνικό περιοδικό «Θράκα», διοργανώνει το Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης στην πόλη της Λάρισας.
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης (21 Μάρτη), μερικά ποιήματα από τρεις διαφορετικές συλλογές του ποιητή (και δοκιμιογράφου και μεταφραστή) Άρη Δικταίου, που αναφέρονται στον ποιητή, στην ποίηση και στην ποιητική.
Ήταν π’ αναγνώρισα στον τόνο εκείνου του ήχου τον ίδιο τόνο που ’χαν οι φωνές εχθρών και φίλων κι είδα στα μάτια του καθενός το μίσος να λάμπει για τον άλλον – Ω! Τι άγρια που ’ναι τα πάθη για τα πρωτεία και την περιουσία.
«…και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων!»
Κριτική παρουσίαση δύο εκδόσεων για το Μαγιακόφσκι από τον Καστανιώτη: το ποίημα του μεγάλου σοβιετικού ποιητή για το Λένιν, σε επιμέλεια Αλέξη Πάρνη, και την έρευνα της Σερένα Βιτάλε “ο Μαγιακόφσκι σιχαινόταν το κουτσομπολιό”, για την αυτοκτονία του ποιητή -μια έρευνα που θα ήταν προτιμότερο να την έχει κάνει κάποιος μαρξιστής ιστορικός.
ο ένας τα εκρηκτικά ταχτοποιούσε κι ο άλλος ερχόταν σημαιοστολισμένος, ο ένας είχε οπλίσει την τορπίλα, στην πάσα Αμερική ψευδόταν ο άλλος, γλίστραγε ο ένας, ύπουλο χταπόδι, μειλίχιος ήταν ο άλλος, σαν μια θείτσα.
Ανάσα δεν τραβιέται πια στη Χίο. Διάσημη σε έκανε ζωγράφος στα Παρίσια σε πίνακα που μύριζε μαστίχα και χρώμα λαβωμένο.
