“Τιμή σ’ εκείνους που άσβεστη κρατούνε την ελπίδα Σ’ εκείνους που ορθώνονται μπροστά στην απειλή και την οργή…”
Σαν σήμερα, στις 5 του Σεπτέμβρη 1944, η δεκαεφτάχρονη ΕΠΟΝίτισσα Ηρώ Κωνσταντοπούλου πέφτει νεκρή από τις σφαίρες των Γερμανών καταχτητών, λίγο πριν προλάβει ν’ αναπνεύσει τον αέρα της λευτεριάς.
Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα (3 του Σεπτέμβρη 2016) που έφυγε από κοντά μας ο Θάνος Ανεστόπουλος, στιχουργός, συνθέτης και ερμηνευτής, μέλος του ροκ συγκροτήματος «Διάφανα Κρίνα».
Δολοφονήθηκε από τους φασίστες στις 30 του Αυγούστου 1974 στη Λευκωσία. Ήταν ένας «επικίνδυνος ποιητής» για όλους τους φορείς της αδικίας που έπρεπε, όπως έλεγαν προφητικά οι στίχοι του, «να πυροβοληθεί χωρίς προειδοποίηση».
Χειρότεροι από τα αφεντικά, μονάχα οι σκλάβοι που σαν σκλάβοι σκέφτονται, που σκλάβοι αισθάνονται και σκλάβοι θέλουνε να είναι!
Πόσα δεν έγραψαν με φαρμακερό μελάνι, πόσα δεν αλύχτησαν γι’ αυτόν οι εχτροί του, κι όταν ακόμα ζούσε κι ύστερα απ’ το θάνατο του. Συγκεντρώνουν απάνω του τα πυρά, γιατί ξέρουν πως αυτός αντιπροσώπευε την επανάσταση καλύτερα από κάθε άλλον, σαν αρχηγός του λαϊκού στρατού μας στα βουνά.
Με τις βαριές όπλες σας λιώστε τους ρημαγμένους τοίχους των αιώνων Κι ο δίχως οίκτο αχός απ’ τις οπλές ν’ αχιέται τρομερά στα σκόρπια τα συντρίμμια…
Δεν έριχνε το σπόρο των νέων ιδεών. Ήθελε την αλλαγή, μα δεν κήρυχνε τι είδους αλλαγή πρέπει να γίνει. Ωστόσο η σάτιρά του δεν έβλαψε. Αντίθετα ωφέλησε, γιατί ξεσκέπαζε τις «μεγάλες αξίες» και τις γελοιοποιούσε.
Ο Xόρχε Λουίς Μπόρχες γεννήθηκε στις 24 του Αυγούστου 1899 στο Μπουένος Άιρες. Υπήρξε μια από τις σπουδαιότερες μορφές της Λατινικής Αμερικής του 20ού αιώνα.
Το cante jondo (κάντε χόντο: βαθύ, μύχιο τραγούδι) είναι το αρχαιότερο, λαϊκό, ανδαλουσιανό τραγούδι…Αυτό απασχόλησε κυρίως τον Λόρκα και έδωσε, επανειλημμένα, διαλέξεις γι’ αυτό.
