“Πάντα αναρωτιέμαι για σένα πώς βλέπεις τον κόσμο μέσα από τέτοια μάτια και μέσα απ´ τα δανεικά σου ματογυάλια…”
Απάντηση στο ερώτημα «Πόσο αργεί ακόμη να ξημερώσει;» δεν πρόλαβε να δώσει. Δεν έζησε στο αλλοιωμένο τοπίο, στην εποχή των «ατυχημάτων» που ζούμε σήμερα εμείς. Υποψιάστηκε μόνο και έγραψε…
“Καταδικασμένους μας είχαν να περνάμε πένθιμα στο πλάι των πόθων μας ξαφνικά ερωτευτήκαμε σαν έφηβοι την ζωή και φανερώνουμε χαμόγελα που γίνονται τραγούδι…”
“Παράφορα σε είχα αγαπήσει, σε χρόνια μακρινά κι ευλογημένα κι αρχαίες νυκτωδίες είχα ζήσει, μα όλα αυτά φαντάζουνε πια ξένα…”
Μαζί με τους εργάτες, παρά τις ήττες, συνεχίζουμε κρατώντας κόκκινα πλακάτ πανύψηλα, ενάντια σε όλα τα μονοπώλια και τα τραστ, προχωράμε!
Συγκλονισμένος από τον χαμό του Άρη, ο Γιώργος Κοτζιούλας θα γράψει το διήμερο 26-27 του Ιούνη 1945, το μακροσκελές ποίημα «Ο Άρης νεκρός». Ο Τζουμερκιώτης πολυγραφότατος ποιητής και συγγραφέας συμμετείχε στην Αντίσταση στην Ήπειρο από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Βγαίνοντας στο βουνό θα βρεθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη.
«Ακυρώνετε την πρόσκληση σε μια φωνή που κραύγαζε στίχους κάτω από τα ερείπια του σπιτιού του»…
«Κάπα Κάπα Έψιλον (…) με τα πλακάτ, με την ελπίδα, με τα λάβαρα, οι αγωνιστές παρόντες κοντά, κοντά, μέσα στον κόσμο για όλο τον κόσμο…»
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, από τις μεγαλύτερες μορφές της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ισπανός, μα η ποίησή του πανανθρώπινη. Μίσησε την αδικία και αντιτάχτηκε στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, Ναζίμ Χικμέτ. Τούρκος στην καταγωγή, μα παγκόσμιος για το ποιητικό του έργο και για την αγωνιστική στάση που ακολούθησε στη ζωή του, τόσο άρρηκτα και τα δυο συνυφασμένα με την πάλη ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
