Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Στις 29 του Δεκέμβρη 1926, ο ποιητής, ο μεγαλύτερος λυρικός της Γερμανίας από την εποχή του μεσαίωνα, άνοιξε τα φτερά του για να τον δεχτεί ο αδελφός του, ο θάνατος.
“Πού είσαι Χριστέ, τώρα που γεννιέσαι να δεις τα έργα των πλασμάτων που έφτιαξες κατ’ εικόνα και ομοίωσή σου; “
“Ένας μικρός χριστός γεννιέται πάλι αύριο, μόνος στον κόσμο…”
“κι εμείς που λέγαμε θα αλλάξουμε τα πάντα οι ίδιοι αλλάξαμε ζωές και διαδρομή…”
“Όσες φορές να χρειαστεί θα σου το πω: κοίτα και μάθε τα σημεία των καιρών, ένα αύριο δίχως μέλλον σου ετοιμάζουν, γι’ αυτό ανασκευάζουνε το παρελθόν.”
“Η πρώτη μου ποιητική συλλογή είναι σκέψεις που ντύθηκαν με λέξεις εναρμονισμένες με τα χρώματα της ψυχής μου. Σκοτεινά, θαμπά, ξεθωριασμένα, φωτεινά, ζωηρά συναντήθηκαν για να χαρίσουν σε κάθε ποίημα τη δική του ξεχωριστή απόχρωση.”
Η παλαιστινιακή αντιστασιακή ποίηση είναι επαναστατική πράξη. Η νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Ειρήνη με τίτλο «Παλαιστινιακή ποίηση» πραγματοποιείται στον απόηχο των συγκλονιστικών γεγονότων που διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη – Ένα βιβλίο παραπάνω από μια ποιητική συλλογή, από έναν ύμνο στην ελευθερία
“Κι άλλοι πέρασαν από ‘δω Κι όλο προχωρούν Τη θάλασσα και τη στεριά Στους ώμους σηκώνουν…”
“Καλές γιορτές, κοιμηθείτε ήσυχα! Έχει πολλά επίπεδα το εμπόλεμο στερέωμα, μα ένα χρώμα ο αμνός που σφάζεται…”
