Το Φεστιβάλ θα γεμίσει με τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Νικόλα Άσιμου και της Κατερίνας Γώγου. Κοινό τους στοιχείο η βαθιά ευαισθησία του χαρακτήρα τους…Η σαπίλα του συστήματος τους οδηγούσε να εκφράζουν την αποστροφή τους γι’ αυτό, όμως ο μοναχικός δρόμος που διάλεξαν να το αντιπαλέψουν, τους οδήγησε σε αδιέξοδα.
“Ελευθερία, φωνάζει μια φωνή κι όλες οι πέτρες κατρακυλάνε στον βυθό του κρεμασμένου κόσμου μας μαζί μ’ αυτούς που πράξανε το άδικο!”
Γνωριμία με τους διασημότερους ποιητές της χρυσής εποχής της γαλλικής λογοτεχνίας
“Άλλοι ματώνουν στη δουλειά κι άλλοι τη δόξα παίρνουν κι άλλοι, στ’ ανήλιαγα κελιά, τις αλυσίδες σέρνουν…”
“Ο βλάκας, πανηγύριζα στο τέλος, δεν έβλεπα πως πιόνι ήμουν σε σκάκι, και άρχισε μια νέα τρομοκρατία, τι έγινε μετά το Ναγκασάκι;”
“Τι ζητάς εσύ εδώ που ντύθηκες το μίσος και τον πόλεμο, το κέρδος και την απάτη;”
“Οι πωλητές δεν έχουν φθάσει στο τέλος της εκποίησης! Οι ταξιδιώτες δεν είναι ανάγκη να ορίσουνε την προμήθειά τους από τόσο νωρίς!”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Όλα, βλέπεις, πήγαν καλά κι έτσι κανείς δε φταίει, ούτε ποτέ στο παρελθόν, αλλά ούτε και τώρα. Μάλλον πρέπει να φταίνε τα κομμούνια κι οι γκέι, αυτό το παραμύθι, το είχε πάντα η χώρα…”
Και τι δεν κάνατε για να με θάψετε όμως, ξεχάσατε πως ήμουν σπόρος…
