95 χρόνια από τη γέννηση του Τσε. Ο πόλεμος μεταξύ αμερικανοΝΑΤΟικής Ουκρανίας και Ρωσίας παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα δυο ποιήματα που ακολουθούν, ενός Αμερικανού και ενός Ρώσου, αποδεικνύουν πως ο Τσε, όπως η αληθινή ποίηση, είναι μια μεγάλη πατρίδα δίχως φράχτες.
“Αυτή η χώρα έχει για θεό της, ό,τι βολεύει και ό,τι συμφέρει. Φτάνει μόνο να σκύβεις το κεφάλι, ο από πάνω, να πιστεύεις, πάντα ξέρει.”
Με τα ποιήματά της η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου Χαλβατζή μας ταξιδεύει στη νιότη της, στην ωριμότητά της, στους αγώνες της στο κοινωνικό και στο επαγγελματικό επίπεδο, στα συναισθήματα και τους στοχασμούς της για τον έρωτα, για τη γυναίκα, για τον άνθρωπο συνολικά.
“…όλα τ’ αυλάκια της καρδιάς και του νου σε καλούνε σε αγώνα και πάλη, πρόσεχε μην παραιτηθείς!”
Στην αγκαλιά μου θα σε σφίξω, συγκινημένος πιο πολύ, Μέσα σ’ αυτόν τον άνεμο που εσύ μας έμαθες να τον ονοματίζουμε Με ονόματα βγαλμένα από τις τσέπες σου, Κι ας ήσουν κιόλας πεθαμένος.
Ιούνιος 1954. Γενέθλιος μήνας του Ερνέστο και του Φεδερίκο. «Πραξικόπημα της Μπανάνας» (United Fruit Co & CIA) με 15.000 νεκρούς στη Γουατεμάλα. Ο Τσε που βρίσκεται εκεί γράφει το 3ο από τα 21 ποιήματά του και «συνομιλεί» με το Αηδόνι της Ανδαλουσίας.
“Χτυπάνε την πόρτα μου οι μάρτυρες κι αυτοί που με δικάσανε, θάλασσα η μοναξιά μου… Η άνοιξη που μόλις τέλειωσε, πιάστηκε απ’ τα ψηλά κλαδιά των δέντρων και τυλίγει την ψυχή μου…”
“Καραβανάδες ή στην Πυροσβεστική, Κάπου να βγαίνει, έτσι γρήγορα ο μισθός. Τι κι αν δεν έχουνε καμιά προοπτική, Αυτός τώρα είναι ο «τοπ» προορισμός…”
“Χορεύει ο θάνατος ζεϊμπέκικο βαρύ Ματώνει τ΄ όνειρο στης γης τη βλεφαρίδα, Κύμα ο κόσμος σε μια θάλασσα πικρή, Κι ο έρωτάς σου μια λεύτερη πατρίδα…”
“Από τραγωδίες λαών βγαλμένοι τραγουδώντας στις απλωσιές των δέντρων χορεύοντας στου κόσμου τις πλατείες θα σου ορκιστούμε όρκο πρωτόγνωρο…”