“Είχε τρέξει στο δάσος Και ονειρεύονταν τον ουρανό Γιατί λυπότανε Που δεν της έμειναν λουλούδια…”
“…Κρατούν σφιχτά το πείσμα και τη ζήλια και όταν ανοίξουν τα μάτια, με έκπληξη βλέπουν δεξιά γυμνούς αρχαίους θεούς…”
Για πρώτη φορά το σύνολο του έργου του Μήτσου Παπανικολάου με άγνωστα ποιήματα και πεζά του και εκτενή φιλολογική ανάλυση – Η πολύχρονη έρευνα, οι εκτενείς σημειώσεις και η φιλολογική ανάλυση του έργου του Μήτσου Παπανικολάου αποτελούν εργασία του φιλόλογου και μελετητή του ποιητή Μιχάλη Χ. Ρέμπα
“Ένα βράδυ το περίπολο των τρεις με πέντε του ‘ριξε τις πρώτες σφαίρες, καθώς προσπαθούσε να βγάλει τα χέρια του έξω από το συρματόπλεγμα. Κι η σελήνη έβγαλε μια κραυγή που πέσαν όλα τ’ άστρα…”
Ένα οπτικοποιημένο ποίημα του Γιώργου Ηρακλέους
«Έρχεται λοιπόν τώρα η ποίηση να επισημάνει την παραχάραξη που έπαθε η Ιστορία. Βγαίνουν οι Ινδιάνοι ποιητές από τα περιθώρια και τα σκοτάδια των ταπεινωμένων και υψώνουν θαρραλέα το κεφάλι τους…φωνάζουν την αλήθεια για όσα διαπράχτηκαν, τις γενοκτονίες, τους διωγμούς, την ταπείνωση…»
Νέος διαρκώς στην ταξική σου πάλη Απέναντί σου σκύβανε οι τραμπούκοι
Ω θρυλικέ αρχικαπετάνιε του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη Εσύ που πρωταγωνίστησες για να ’ρθει ολόφωτη η λευτεριά Θα είσαι ανά τους αιώνες στην καρδιά κάθε Έλληνα πατριώτη Και θα σε δοξάζει της αυθεντικής Ιστορίας η σπιθοβόλα ματιά.
“Να ήμουν σύννεφο ή πλοίο; Να ήμουν ψάρι ή φύκι; Τι είναι εκείνο, τι είναι εκείνο, Πρέπει να είναι θάλασσα, γιέ μου…”
