“…πολύ πονέσαμε σύντροφοι, πολύ ξαγρυπνήσαμε πολύ μακριά κοιτάξαμε· από κανέναν δεν το δανειστήκαμε το κόκκινο. – δικό μας αίμα·
…ο δρόμος φεύγει γρήγορα η Ιστορία δε γυρίζει πίσω…”
“Η ανθρωπιά η ενωμένη, με τ’ άδικο αν μετρηθεί, αυτός ο κόσμος που πεθαίνει, απ’ την αρχή θα γεννηθεί!”
“Κι η εξουσία στο κεφάλι σου από πάνω, Ξέρει για σένα πάντα ποιο είναι το σωστό, Όταν κλέβει και σκοτώνει, να ψηφίζεις, «με τ’ άλλο χέρι, το δεξί είναι το καλό».”
“…«Σε χρειάζομαι, γιατί αλλιώς θα πάψω να ’μαι παιδί, μάνα» της είπα…”
“Πείνασα, μανούλα μου, ποτέ μου δεν χόρτασα πατρίδα και φως κι ας πλημμύριζ’ ο τόπος φωτεινούς καταρράχτες…”
“Θέλουμε ποσοστά απ’ το γάλα μας, φώναζαν τα πρόβατα. Θα είμαι πιο γενναιόδωρος μαζί σας, είπε ο τσέλιγκας…”
Ο Αναστάσιο Ακίνο ήτανε ο Σπάρτακος του Ελ Σαλβαδόρ / o Μαρουλάντα και ο Γιον Σόσα και ο Πατρίς Λουμούμπα / του 19ου αιώνα στο Ελ Σαλβαδόρ
“Άγνωστοι άνδρες με αδράχνουν παραμάσχαλα, και μ’ οδηγούν στο πλυσταριό τής ταράτσας. Με δένουν πισθάγκωνα, σφιχτά, με τριχιά…”
Δυο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“…έξω έβρεχε και το βλέμμα του πήρε το χρώμα της βροχής… Ο καθρέφτης τώρα έδειχνε δυο νέες πολιτείες…”
