“Και τον θλιμμένο Νοέμβρη που έφυγες Σπάραζε αέναα του λαού μας η ψυχή Ο ουρανός συνέπασχε ρίχνοντας βροχή Μα η ποίησή σου αθάνατη και φωτερή.”
Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
«Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων…»
“Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος που την αλήθεια αγαπούσε, κι εξαιτίας αυτής του της αγάπης κανένας δεν τον αγαπούσε…”
“Μια νύχτα χτύπησαν την πόρτα του ληστές, την άνοιξε, τους κέρασε παλιό, καλό, ξεχασμένο κρασί…”
ΕΑΜ, η νέα Φιλική
Δύο ποιήματα για τη γενναία αντίσταση του Ελληνικού λαού ενάντια στο Φασισμό και στο Ναζισμό…
Ο Θανάσης σκοτώθηκε στην Αλβανία. Το Γιώργη τον κρέμασαν οι Γερμανοί. Ο Βαγγέλης δικάστηκε ισόβια.
Κρατάω το λυχνάρι μου αναμμένο για να λάμπουνε τα πράγματα μαλαματένια. Το αίμα, το αίμα είναι το ψωμί και ο ουρανός μας
Είναι μια έκρηξη που όλο πάει να γίνει, Νοιώθεις πως βράζουνε τα σωθικά του κόσμου. Μία στιγμή και όλα φεύγουν απ’ τον έλεγχο, Φωτιά θ’ αρπάξει το τεράστιο καμίνι…
