Είναι το τελευταίο από τα 23 ποιήματα της συλλογής «Με την Ισπανία στην Καρδιά», που γράφτηκε κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, ο οποίος διήρκεσε από 17 Ιουλ. 1936 – 1 Απρ. 1939.
Δύο τραγούδια, ίδια μελωδία, μια μετάφραση στα μέτρα της.
Σώμα γυναίκας, κάτασπροι μηροί, κάτασπροι λόφοι, καθώς μου παραδίνεσαι μοιάζεις ο κόσμος όλος. Σώμα χωριάτη άγριου το σώμα μου σε σκάβει κι ένα παιδί απ’ τα τρίσβαθα της γης ξαναγεννιέται.
“Κοιμήσου ήσυχα, συντρόφισσα. Κοιμήσου, αδελφή του Κόμματός μας. Η Λευτεριά κι η Εκδίκηση πλησιάζει…”
Ένα νεγράκι σκοτωμένο κι ολομόναχο, γιατί ένα ρόδο αγάπης πέταξε σ’ ένα λευκό κορίτσι που περνούσε.
Μια μικρή αναφορά στον Τούρκο κομμουνιστή ποιητή Ναζίμ Χικμέτ και το αφιέρωμα στη μελοποιημένη ποίησή του, που θα παρουσιαστεί στο 30ό Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ
Δύο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
Ο Γιώργος Κοστοπράβ με τα τραγούδια του ύμνησε την Οχτωβριανή Επανάσταση. Ο ρουμαίος (δηλαδή ρωμιός) ποιητής, πρώτος αφομοίωσε δημιουργικά στο έργο του τη λαϊκή ποίηση και λαογραφία των Ελλήνων της Αζοφικής.
“Πέντε οργιές της θάλασσας το κύμα και εγώ δεμένος στο κατάρτι με σχοινιά, δεν με κιοτεύει της καρδιάς το μαύρο κρίμα, μήτε κι ο άνεμος που κόβει τα πανιά…”
“Δούλεβε δωδεκάωρο με χαρά του για να γίνει κι αυτός με τη σειρά του συνάρχοντας, μεγάλη κεφαλή και γι’ αφτόν να δουλέβουνε πολλοί…”
