Ολόκληρη η ποίηση της Πατ Πάρκερ αποτελεί πρωτίστως μια πράξη αγάπης· μια καθημερινή, επίμονη, επαναστατική πράξη αγάπης, όπως ακριβώς η στάση ενός ευσυνείδητου πολιτικού όντος. Αγάπη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία είναι τα τρία συστατικά της ποίησης μα και της ύπαρξής της.
“Όσο μπόρεσα έφερ’ αντίσταση σ’ αυτό το ποτάμι όταν είχε νερό πολύ, να μη με πάρει, κι όσο ήταν δυνατόν φαντάστηκα νερό στα ξεροπόταμα και παρασύρθηκα…”
“Ναι, κεφάλι θα σηκώσουν κι η γνώση θα φτερουγίσει με σταθερά τα βήματα τον εικοστό πρώτο διαβαίνοντας…”
“Να χτίζεις μη θαρρείς πούναι να τραγουδάς ένα τραγούδι Μα είναι λεβέντες όλο πείσμα οι χτίστες Κ’ η οικοδομή ανεβαίνει, μ΄ έφοδο τον ουρανό κυριεύει Ψηλά και πιο ψηλά, πάντα ψηλότερα…”
“Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε πως σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, το νου σου ε;”
«Ω, σήκω, καπετάνιο μου, ν’ ακούσεις τις καμπάνες! Για σε ανεμίζουν φλάμπουρα και σάλπιγγες ηχάνε, για σε λουλούδια φέρνουνε και στέφανα και δάφνες…»
Πέτρα η καρδιά του Μεγάλη μα οπλίζει Μικρή σφεντόνα
“…όρκο βάνω στα μάτια τους δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι… θ’ αντιστέκομαι!!!”
“Αν άκουσες το κλάμα κι απ’ την άλλη δεν γυρνάς Ύψωσε ανάστημα σε αυτά και στα άλλα κτήνη Αύριο ίσως την πόρτα σε σένα να χτυπάν…”
Χο Τσι Μινχ (19.5.1890-2.9.1969) – Χοσέ Μαρτί (28.1.1853-19.5.1895): Μαρξιστές, επαναστάτες κομμουνιστές, αισθαντικοί ποιητές, φωτισμένοι ηγέτες. Άσβηστοι φάροι στη μέση ενός κόσμου που φλέγεται.
