“Σιχαίνεσαι τους ζωντανούς; Μην κλαις τους σκοτωμένους! Απ’ τα ιερά τους κόκκαλα, πρώτη του Μάη και πάλι, θα ξεπηδήσει ο καθαρμός κ’ η λεφτεριά του ανθρώπου…”
“…όμως το γαίμα των παιδιώνε σας βγαίνει πάνω απ’ το μαύρο κόκκινο της θυσίας, της αγρύπνιας κόκκινο, κόκκινο της αυγής και της ελπίδας, το κόκκινο της λευτεριάς, κόκκινο κατακόκκινο…”
Δυο από τα πιο δημοφιλή ποιήματα της Μαρίας Πολυδούρη, το «Έλα γλυκέ» και το «Γιατί μ’ αγάπησες» σε 5 + 5 μελοποιήσεις – ερμηνείες
“Ανατρέχουμε σ’ αυτόν για να εκφράσουμε με τα δικά του λιτά, προσγειωμένα, συγκρατημένα λόγια δικές μας σκέψεις για τα δικά μας προβλήματα — αιώνια προβλήματα του ανθρώπινου βίου. Όπως συνηθίζουμε να λέμε τώρα – υπαρξιακά. Και θα ήθελα να υπογραμμίσω – συνειδησιακά.”
Καινούργιο νομοσχέδιο φέραν για την Παιδεία / Το μέλλον μας ενέχυρο κι αρχαία τραγωδία Γιατί αυτοί μας θέλουνε στο βράχο τους δεσμώτες / Και το συκώτι να μας τρων οι γύπες ιδιώτες Κι επιχειρήσεις στήνουνε για τη δική τους τάξη / Γι’ αυτό και εισάγουν στα ΑΕΙ τον Νόμο και την Τάξη
Ένα ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη
Πουλώντας ρόπαλα παλούκια και σφεντόνες…
“Η Ελλάδα, που λες, δεν είναι μόνο πληγή…”
Πάει ένας χρόνος που είμαστε στα σπίτια μας κλεισμένοι 200 χρόνια ελεύθεροι μα πολιορκημένοι
“Τρυπώ τις φλέβες μου για να χαθώ απ’ τα χαρτόκουτα, απ’ τη δουλειά που μ’ έπνιξε κι έπειτα μου στέρησε η ρουφιανιά πλησίον της χριστιανικής σου δουλοπρέπειας…”
