Βγήκαν πνιγμένοι στη στεριά και παραμορφωμένοι, πρησμένοι σαν τουμπιά και μελανοί, Μα μην τους θάψετε, γιατί, θα χάσει σχήμα η Φρίκη. Κι όταν γραφτεί η ευγενικιά φασιστικιά ιστορία, έτσι, πρησμένους, βάλτε τους κι αυτούς σε μια προθήκη.
“Όταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους. Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν. Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους. Εκείνους που δεν τους αφήνουν να μιλήσουν…”
53 χρόνια από τη δολοφονία του Επαναστάτη Ποιητή (9 Οκτ. 1967) 47 χρόνια από το θάνατο του Ποιητή της Επαναστάσης (23 Σεπ. 1973)
“Απόψε γιέ μου δεν είμαι μονάχα η δική σου μάνα…”
“Η αμέλεια δεν πρέπει να συχωρεθεί. Περισσότερα θα μπορούσαμε να πετύχουμε….”
Η βουλγάρικη ποίηση είναι αδιανόητη χωρίς τον Γκέο Μίλεφ, και ο “Σεπτέμβρης” είναι μια ανεπανάληπτη κορφή, και για τον ποιητή και για την ποίηση…Ο Μίλεφ ανήκει στους πρωτοπόρους διανοούμενους που έβαλαν πλάτη ν’ ανοίξει ο δρόμος προς μια νέα κοινωνική οργάνωση, που χαράχτηκε στη Ρωσία του Λένιν από τη νικηφόρα πορεία της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης.
“Απολειφάδι περασμένου παρελθόντος με λένε ορισμένοι σήμερα μα είμαι κοστουμάκι του παρόντος κι ας λεν πως είμαι για τα σίδερα…”
“…οι στέγες μού έρχουνται ώς τους ώμους κι όσο μακριά και να κοιτάξω βλέπω γονατιστούς ανθρώπους λες κάνουνε την προσευχή τους…”
Ένα ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Είναι το τέταρτο από τα τέσσερα ποιήματα της πρώτης του συλλογής (1913), ένα ποίημα που επανειλημμένα έχει γίνει αντικείμενο επικρίσεων από τους -για διάφορους λόγους- επιτιμητές του.
