“Ωστόσο το ζήτημα τίθεται πάλι επιτακτικά: 
Το πεπρωμένο της ζωής θ’ αλλάξει μόνο 
όταν γιγαντωθεί η πίστη του ανθρώπου 
για την αναντικατάστατη αξία της ψυχής του…”

“Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές.
…Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις…”

“Τον αγαπήσαμε, πολύ τον αγαπήσαμε
αυτόν τον απαίσιο – αυτόν τον θεσπέσιο –
κόσμο μας.
Τον αγαπήσαμε κι ας τον βλέπαμε
πίσω απ’ τα σίδερα…”

“Το νου σας, σύντροφοι ποιητές, μη και βουλιάξουμε μέσα στο τραγούδι μας
μη και μας εύρη ανέτοιμους η μεγάλη ώρα,
– ένας ποιητής δίνει παρών στο πρώτο κάλεσμα της εποχής του…”

Παγκόσμια Μέρα Ποίησης η σημερινή. Οι ποιητές έχουν την τιμητική τους. Όμως, τι είναι ποίηση; Γιατί γράφονται ποιήματα;

“Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ‘ρθεις  να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε…”

“Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε…”
Τάκης Σινόπουλος

Ο μεγάλος ποιητής που συμπορεύτηκε με το ΕΑΜ «επί σαράντα περίπου χρόνια, γράφοντας πολλά αριστουργηματικά ποιήματα, παραπλανήθηκε με τον ιδεαλισμό του. Και ντρεπόταν γι’ αυτό, τα τελευταία δέκα χρόνια της ζωής του. Τα στερνά τιμούν τα πρώτα…»

Ο Ιμπραχίμ Νασράλα είναι Παλαιστίνιος ποιητής και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε το 1954 στο Αμάν  της Ιορδανίας, σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων όπου βρέθηκαν οι γονείς του, καταδιωγμένοι το 1948 από την πατρίδα τους, την Παλαιστίνη.

Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη.