Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης κατάφερε να δώσει τέλος στη ζωή του μετά από δυο απόπειρες αυτοκτονίας, φτάνοντας σε επίπεδο ξεπεσμού, όντας εκτός των άλλων εθισμένος στα ναρκωτικά. Η φλόγα που μέχρι τότε τρεμόπαιζε μέσα του, θα σβήσει οριστικά όταν πιστέψει ότι όλα πια έχουν χαθεί.
Χιόνι σεντόνι άχραντο, ριγμένο ανέμελα πάνω στα στήθη, τους γοφούς και τους μηρούς της γης που παριστάνει τη νεκρή ενώ κοιμάται, κοιμάται και κυοφορεί εκρήξεις αρωμάτων και χρωμάτων και χυμών – χιόνι αραχνοΰφαντο σεντόνι που μ’ ένα τίποτε, με μιαν αχτίδα ήλιου σκίζεται κι αποκαλύπτει το καινούργιο θαύμα.
“Θα βάλουμε ένα τέλος, δε θ’ αργήσει κι απ’ άκρη σ’ άκρη ο κόσμος θα σειστεί. Γύρισε το ντουφέκι σου στη δύση και διώξε τους ναζήδες απ’ τη γη…”
Από την παρουσίαση των βιβλίων του Γιώργου Μολέσκη, «Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι. Προεπαναστατικά ποιήματα» και «Κάθε Ιούλιο επιστρέφω», στο Σπίτι της Κύπρου
“Να μην σταματήσεις όσο κι αν οι λάσπες σ’ εμποδίζουν, αν τον κόσμο θες ν’ αλλάξεις, μη ρωτάς αν θα σ ‘αφήσουν.”
«Τα μάτια ανοίχτε λαοί ταπεινωμένοι, παντού μια Σιέρα Μαέστρα περιμένει»
“Είστε υπέρ ή κατά; Σκεφθείτε το καλά. Θα περιμένω”
O Νόμος της Zωής
«Έχω τραγουδήσει μόνο 15 τραγούδια. Και είναι μόνο αυτά που τα ίδια απαιτούν να τραγουδηθούν από τον δημιουργό. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι οι “Εφτά νάνοι”. Με τους “Εφτά νάνους” έχει ταυτιστεί το εντός μου και η ρυθμική μου αγωγή, όταν το παίζω στο πιάνο…» Θάνος Μικρούτσικος
“Κοντεύουνε μεσάνυχτα και καθαρίζει τ’ όπλο του απ’ το πρωί. Πώς να του πω «Καλά Χριστούγεννα», ευχές δε φθάνουν ως εδώ, δρόμοι κλεισμένοι, τηλέφωνα κομμένα, η σκέψη αρπάζεται απ’ το κλαδί της μνήμης, μα να τρυπώσει δεν μπορεί στη μοναξιά του…”
