Σαν σήμερα, στις 30 του Μάη 1977, έφυγε από τη ζωή ο κομμουνιστής θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, κριτικός, πεζογράφος Βασίλης Ρώτας. Το μεγάλο σχολείο για εκείνον ήταν η φτώχεια, αλλά μέσα σε αυτήν δεν υπήρχε μιζέρια, υπήρχε πνευματικότητα και θέληση για αγώνα…
Σαν σήμερα, στις 22 του Μάη 1894, γεννήθηκε η σπουδαία πεζογράφος, παιδαγωγός και αγωνίστρια, Έλλη Αλεξίου. Τα βιβλία της ένας θησαυρός όπου κυριαρχούν η αλήθεια, ο αγώνας για δίκαιη μεταχείριση, το δικαίωμα της ζωής, όλα αυτά δηλαδή που σημάδεψαν την πορεία της και την ώθησαν στον κομμουνισμό.
Σαν σήμερα, στις 19 του Μάη 2008, έφυγε από τη ζωή ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος, πολυγραφότατος σπουδαίος πεζογράφος, από τους κορυφαίους της μεταπολεμικής γενιάς, μελετητής και μεταφραστής της Ρωσικής Λογοτεχνίας.
Χο Τσι Μινχ (19.5.1890-2.9.1969) – Χοσέ Μαρτί (28.1.1853-19.5.1895): Μαρξιστές, επαναστάτες κομμουνιστές, αισθαντικοί ποιητές, φωτισμένοι ηγέτες. Άσβηστοι φάροι στη μέση ενός κόσμου που φλέγεται.
Την Πρωτομαγιά του 1909 γεννήθηκε ο μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος. Μέρα της παγκόσμιας εργατιάς και σύμβολο των αγώνων και των θυσιών των ταπεινών και καταφρονεμένων, των προλεταρίων όλης της Γης.
Είναι κάτι που δεν μοιάζει με τίποτα το πένθος αυτό των νέων για τούς νέους. Σα να ξέρουν αυτοί κάτι, ένα μυστικό, κάποιο σύνθημα, που τους δένει μεταξύ τους. Οι μεγάλοι δεν το υποψιάζονται, είναι ανίκανοι να το νιώσουν…Εμείς, την ώρα εκείνη που πορευόταν προς τον τάφο το λείψανο τής Μαρίας Πολυδούρη, ακούγαμε σκοτεινά μέσα μας ν’ ανακρούεται το επικό εμβατήριο μιας εποχής.
Σαν σήμερα, στις 20 του Απρίλη 1922, γεννήθηκε ο μεγάλος μας ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους υπηρέτησε με την ποίηση και με τον δρόμο που βάδισε στη ζωή. Πάλεψε μέσα από τις γραμμές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης και βίωσε μετά την Κατοχή διώξεις και εξορίες για τις ιδέες του.
«Γεννήθηκα κόκκινος, κατακόκκινος», έλεγες, περήφανα, γλυκά. Χιλή. Εκείνα τα χρόνια. Σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, αφού οι γονείς σου είχαν κλεφτεί. Πατέρας κομμουνιστής και μάνα Ινδιάνα, Μαπούτσε. Καλφουκούρα, «πέτρα γαλάζια» στα μαπουδουνγκούν. Και με «το ωραίο όνειρο να είσαι νέος δίχως να ζητάς την άδεια». Μα ναι. Είναι παράξενη η ζωή. Και το τι μπορούν να χτίσουν τα λόγια.
Είν’ η ζωή μου μια πληγή σε νιότη ευτυχισμένη. Κι αλίμονο όποιος δεν τα ζει ποτέ τα τραύματά του –πληγές ζωής· πάντα θα ’ναι η ζωή του σκορπισμένη και σκόρπια κι η χαρά του.
Συνολικά σε 15 φυλακές έζησε με σμπαραλιασμένη υγεία για μια 10ετία ο προλετάριος ποιητής και αγωνιστής, ο αλύγιστος κομμουνιστής Φώτης Αγγουλές. Όρθιος και απροσκύνητος, παρά τα βασανιστήρια, τις στερήσεις και τις κακουχίες, δεν υπόγραψε δήλωση «μετανοίας» – αποκήρυξης της ιδεολογίας του και του ΚΚΕ.
