Τι κι αν βρυχήθηκε το τέρας του θανάτου, πέταξε αυτός γελώντας πάνω απ’ τη σκιά του.
Ο Φώτης Αγγουλές ποτέ δε διχοτόμησε την προσωπικότητά του σε ποιητή και άνθρωπο. Ήταν ο προλετάριος ποιητής, με τα ροζιασμένα χέρια και την τρυφερή καρδιά, που αγαπά με σιγουριά τη ζωή και τον κόσμο. Αντιμετωπίζει με ευθύνη και αδιαλλαξία τη βασανισμένη ζωή.
Σαν σήμερα, στις 18 του Μάρτη 1996, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης.
«Δεν υπερασπίζομαι τον εαυτό μου, ούτε θέλω να με υπερασπίσουν, ανήκω ολοκληρωτικά στην κοινωνική επανάσταση κι εφόσον κάθε καρδιά που πάλλεται για την ελευθερία έχει δικαίωμα στο βόλι, εγώ απαιτώ το μερίδιό μου. Εάν μ ’ αφήσετε ζωντανή δεν θα πάψω να φωνάζω για εκδίκηση… Τελείωσα, αν είστε δειλοί σκοτώστε με»…
Σαν σήμερα, στις 4 του Μάρτη 1851, γεννήθηκε ο σπουδαίος λογοτέχνης του λαού μας, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο δημιουργός και θεμελιωτής του νέου ελληνικού διηγήματος.
Σαν σήμερα, στις 27 του Φλεβαρη 1943, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος ποιητής Κωστής Παλαμάς, ο κορυφαίος εκπρόσωπος της λογοτεχνικής γενιάς του 1880. Η κηδεία του, την επόμενη μέρα, εξελίχθηκε σε αντιστασιακή πράξη.
Γνώρισε την εξαθλίωση των λαϊκών στρωμάτων από κοντά, συμπεριέλαβε τα βιώματά του αυτά στο έργο του, αλλά έκανε και τις επιλογές του. Υπερέβη τα ταξικά τείχη που αντικειμενικά τον χώριζαν από αυτόν τον κόσμο, γεγονός που εκδηλώνεται σαφώς στην απόφασή του να υποστηρίξει το Κομμουνιστικό Κόμμα.
Είμαι εργάτης της πόλης, τεχνίτης που λέμε σε τούτη τη χώρα, όμως το ιδανικό μου βλασταίνει σε έναν πλατύ διεθνιστικό ορίζοντα, στο δικαίωμα του να είσαι ελεύθερος και να απαιτείς δικαιοσύνη, αν και για να αγγίξεις αυτή την τελειότητα είναι απαραίτητο να χυθεί το δικό σου και το ξένο αίμα. (Από το Πρώτο Μανιφέστο του Σαντίνο, 1 Ιουλ. 1927)
Πες μου, πες μου —ρωτάω έναν φίλο— Πώς ήτανε, πες μου, ο Καμίλο;
Δεν είναι δάκρυ αυτό στα μάτια μας αϊτέ
