Ας μην μας κάνει εντύπωση που οι ανθολόγοι, οι ιστορικοί της Λογοτεχνίας, οι δοκιμιογράφοι θάβουν συνεχώς τον Στούρνα. Το μέλλον θα τον δικαιώσει. Αφού είναι βέβαιο πως θα σκύψουν στο έργο του και θ’ ανακαλύψουν αναμφισβήτητες αρετές μεταγενέστεροι μελετητές που θα θελήσουν να καθαρίσουν στη Λογοτεχνία μας την ήρα από το σιτάρι. Το αληθινό από το ψεύτικο…
Ο σπουδαίος Αμερικανός συγγραφέας για τα εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους του Κόκκινου Στρατού που θυσιάστηκαν για τη συντριβή του φασισμού, για να υπερασπιστούν τη Σοβιετική Ένωση, και την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.
Η «Φανή» αποτελεί ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, μια δεξιοτεχνική χαρτογράφηση των ονείρων και των σπαραγμών της νέας γενιάς. «Το 2012 που διαδραματίζεται το βιβλίο, η Φανή είναι είκοσι χρονών, ανήκει δηλαδή στην γενιά του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Η δολοφονία του δεκαπεντάχρονου Αλέξη από την αστυνομική αυθαιρεσία και τα όσα ακολούθησαν, θεωρώ ότι είναι το βασικό στοιχείο που καθόρισε την στάση και την τοποθέτηση της Φανής», αναφέρει η συγγραφέας.
Σαν σήμερα, στις 23 του Ιούνη 2005, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Μανόλης Αναγνωστάκης, από τους σημαντικότερους της μεταπολεμικής γενιάς. Στην Κατοχή εντάχτηκε στην ΕΠΟΝ και στο ΚΚΕ.
Σαν σήμερα, στις 3 του Ιούνη 1963, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Τούρκος κομμουνιστής ποιητής, πεζογράφος και θεατρικός συγγραφέας, Ναζίμ Χικμέτ.
Συγχώρεσέ την, Κύριε, συγχώρεσε κι εμάς για τον δικό μας 20th Century για την Kολοσσιαία Υπερ-Παραγωγή που όλοι έχουμε βάλει το χεράκι μας. Αυτή γι’ αγάπη δίψαγε κι εμείς της δώσαμε ηρεμιστικά. Και για τη θλίψη την αγιάτρευτη, αφού ανθρώποι είμαστε, τη στείλαμε να κάνει Ψυχανάλυση.
Ένα συγκλονιστικό έργο της παγκόσμιας ποίησης· ένα αριστούργημα της ποίησης διαμαρτυρίας (Μπριτάνικα)· από τα πιο δυνατά και αποτελεσματικά που έχει δώσει η πολιτική ποίηση στη Λατινική Αμερική (Μ. Μπενεδέτι). «Κοπιάστε λοιπόν εσείς, βρομερή γλίτσα των μορφινομανών· και το αίμα σας θα βάψει τον τρούλο του περίφημου Λευκού Οίκου σας, αυτού του άντρου όπου σχεδιάζετε τα εγκλήματά σας». (Το Πρώτο Μανιφέστο του Σαντίνο, 1 Ιουλίου 1927)
Ο κομμουνιστής θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, κριτικός, πεζογράφος Βασίλης Ρώτας, ήταν πάνω από όλα ένας αγωνιστής. Το μεγάλο σχολείο για εκείνον ήταν η φτώχεια, αλλά μέσα σε αυτήν δεν υπήρχε μιζέρια, υπήρχε πνευματικότητα και θέληση για αγώνα…Ένας αγώνας που εμπλουτίζεται καθημερινά από τις εμπειρίες, τα βιώματα, τις ελπίδες και τα όνειρα του εργαζόμενου λαού.
“Του άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Δεν πήγαινε στο γήπεδο, αλλά από την τηλεόραση δεν έχανε ποτέ τα ματς όποτε είχε αγγλικό ποδόσφαιρο, που του άρεσε πολύ, ακριβώς γιατί ήταν «δυνατό» ποδόσφαιρο, με τους Εγγλέζους διαιτητές να μη σφυρίζουν τόσο συχνά «τάκλιν» που για τα δικά μας δεδομένα εθεωρούντο άγρια…”
“Η Πολυδούρη δεν υπήρξε μόνο θύμα του εαυτού της…αλλά και τής κοινωνικής μοίρας της σα γυναίκα. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο και το πιο διδακτικό. Γιατί ή Π. διαγράφει μια πορεία λάθος. Ένας άνθρωπος τόσο προικισμένος αρρωσταίνει αρχικά, γιατί ο άντρας που αγαπά και πιστεύει, την απογοήτεψε. Και πεθαίνει αργότερα, γιατί αυτός ο άντρας πέθανε. Αυτή η γυναίκα είναι απαράδεκτη…”
