Ο πρόσφυγας απ’ το Τσεσμέ της Ερυθραίας , απέναντι απ’ τη Χίο, Φώτης Χονδρουδάκης ή Αγγουλές, σαν τέτοια μέρα ταξίδευε απ’ τη Χίο προς Πειραιά. Ήτανε 26 προς 27 Μάρτη ξημέρωμα όταν στο πλοίο Κολοκοτρώνης, βρέθηκε νεκρός, στο διάδρομο της τουριστικής θέσης, έχοντας ένα εικοσάρικο στην τσέπη.
“Και όμως, αυτός ο “λογικός”, αυτός ο ειρηνόφιλος, αυτός ο άγιος Σαραντάρης, έφυγε πρώτος για τα αλβανικά βουνά κι έπεσε πρώτος αυτός από τους ανθρώπους μας του πνεύματος ανθιστάμενος, όσο μπορούσε, στην εισβολή και στην επιδρομή της βίας και της φασιστικής αλαζονείας στα ελληνικά χώματα…”
Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Δάλλας, από τους σημαντικότερους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας, σπουδαίος μελετητής του Κώστα Βάρναλη και του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.
Σήμερα, μπορεί και να μας φαίνεται περίεργο να μιλάει ένας Τούρκος με αυτά τα λόγια για την Ελλάδα. Ειδικά το τελευταίο διάστημα που φουντώνουν οι φωνές μίσους για το γειτονικό λαό. Τι έχουμε να χωρίσουμε όμως οι δύο λαοί;
Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ άφησε σπουδαία παρακαταθήκη πίσω του. Θα τον θυμόμαστε για πάντα ως έναν ακατάπαυστο αγωνιστή, που κατάφερε με την τέχνη του και το παραδειγμά του να διερευνήσει νέα πεδία κοινωνικής χειραφέτησης για τους «σεισμούς που μέλλονται να ’ρθούν». Γεννήθηκε σαν σήμερα στις 10 Φεβρουαρίου του 1898.
«Είναι 21 χρόνια σαν σήμερα, που η Ελλάδα έσπασε τις αλυσίδες. Η ημέρα αυτή του Ευαγγελισμού είναι ημέρα χαράς και δακρύων. Χαιρόμαστε για το μέλλον, κλαίμε για τη σημερινή υποδούλωση. Τι να πω για το παρόν; Η διαφθορά είναι τόσο γενική κι έχει τόσο βαθιές ρίζες, ώστε προξενεί κατάπληξη. Όταν οι αίτιοι αυτής της κατάστασης χτυπηθούν εντελώς, τότε θα είναι μια ηθική αναγέννηση…»
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών η ποιήτρια και μεταφράστρια Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ.
Στα 110 χρόνια από τη γέννησή του, ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στον ποιητή Νίκο Καββαδία, που το έργο του αγαπήθηκε από το λαό και τη νεολαία, μελοποιήθηκε και τραγουδήθηκε και συνεχίζει να συγκινεί και τις νεότερες γενιές.
Πολλοί ξένοι, αλλά και Έλληνες μελετητές της παγκόσμιας λογοτεχνίας κατατάσσουν τον Ροΐδη στην ίδια κλίμακα με τις μεγαλύτερες μορφές όπως ο Ντοστογιέφσκι. Η υποκρισία της αστικής κοινωνίας και ο κληρικαλισμός βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας εξοντωτικής σάτιρας και κριτικής του. Για το περίφημο έργο του “Πάπισσα Ιωάννα” ο Ροΐδης «κέρδισε» τον αφορισμό του από την εκκλησία.
Στερνό ταξίδι έτυχε ναύλος για το Νότο…
