Δευτέρα 3 Δεκέμβρη 2018 – Τι… παίζει σήμερα;
Μουσική, Θέατρο, Κινηματογράφος, Εικαστικά, Βιβλίο, Εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις – προτάσεις για έξοδο.
Δήμος Ικαρίας: Προβολή ταινίας – Αλληλεγγύη στην Παλαιστίνη
Ο Δήμος Ικαρίας συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις της Παγκόσμιας Ημέρας Αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης, διοργανώνει προβολές ταινιών που αναδεικνύουν πόσο άδικες, επεκτατικές, και δολοφονικές, είναι οι συμπεριφορές του Ισραήλ.
Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018 – Ώρα Έναρξης 20:30
ΗΠΑ – 2008, Σκηνοθεσία : Nida Sinnokrot
Υπόθεση: Το βραβευμένο ντοκιμαντέρ “Palestine Blues” διηγείται την ιστορία ενός χωριού που ζει στην απόλυτη σύγχυση, απόγνωση και απελπισία παρόλα αυτά με χιούμορ και ποιητικότητα. Τα γυρίσματα είχαν διάρκεια πάνω από 6 μήνες και επικεντρώθηκαν στο Jayyous, ένα χωριό με ανθρώπους που είχαν ως κύρια ασχολία τη γη και την καλλιέργειά της. Προκειμένου οι Ισραηλινοί να σηκώσουν ένα τείχος “ασφαλείας” στην κατεχόμενη Παλαιστίνη δεν δίστασαν όχι μόνο να καταστρέψουν τη γη αλλά έφτασαν να γκρεμίζουν ακόμη και τα σπίτια τους. Ο αγώνας των Παλαιστίνιων για επιβίωση κινηματογραφείται με τόσο ανθρώπινο και ρεαλιστικό τρόπο για να υπενθυμίσει όσα τα ΜΜΕ φροντίζουν συχνά να ξεχνιούνται.
Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου ECOCINEMA, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου DOCUSUR, στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου AMAL, Βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Βραβείο στο Μεσογειακό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Μονπελιέρ.
Κινηματογραφικές προβολές με ελεύθερη είσοδο για όλους.
«Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» από το «Σκοπευτήριο» στην Καισαριανή
Η Κινηματογραφική Λέσχη Καισαριανής – «Σκοπευτήριο», τιμά τους αγώνες και τις θυσίες του Λαού μας και ιδιαίτερα του Καισαριανιώτικου Λαού, 74 χρόνια μετά το Δεκέμβρη του ’44, με την προβολή του ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» την Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2018.
Η ΕΑΜική Αντίσταση στην Αθήνα, την περίοδο της Κατοχής (1941 – 1944) μέσα από 14 αφηγήσεις, 14 ιστορίες.
Ένας λαός ενάντια στους Ιταλούς και Γερμανούς κατακτητές και στους ντόπιους συνεργάτες τους.
Ένα ντοκιμαντέρ για τη συλλογική μνήμη, σε σκηνοθεσία των: Ξενοφώντα Βαρδαρού και Γιάννη Ξύδα.
Με αφετηρία τις μαρτυρίες ανθρώπων που έλαβαν μέρος στην Αντίσταση, το ντοκιμαντέρ «Οι Παρτιζάνοι των Αθηνών» επιχειρεί να ρίξει φως σε γνωστές και άγνωστες ιστορίες του αγώνα τους, όπως αυτές διαδραματίστηκαν μέσα στις συνοικίες της Αθήνας.
Ώρα έναρξης: 7.30μ.μ.
Αίθουσα Εκδηλώσεων Δημαρχείου Καισαριανής
(Βρυούλων 125 & Κλαζομενών)
Μουσική
Σταμάτης Κραουνάκης + Σπείρα Σπείρα: «Φίλα με… στις Γραμμές»
Από 3 Νοεμβρίου 2018 και κάθε Σάββατο 22.00, Κυριακή 19.00, Δευτέρα 21.00 στις «Γραμμές»
Το ωραιότερο λαϊκό πρόγραμμα της Αθήνας που έκανε τις Δευτέρες Σάββατα, επαναπροσδιορίζοντας στην καρδιά των ανθρώπων το τρυφερό παραμύθι της συλλογικής διασκέδασης, έρχεται να μοιράσει τα αισθήματά του ανανεωμένο με φρέσκο αέρα ξαναζωντανεύοντας το ιστορικό μαγαζί «Γραμμές».
Mε τρία βράδια τη βδομάδα, για όλο τον κόσμο.
Η ομάδα που άλλαξε τη νύχτα :
-Χρήστος Γεροντίδης: φωνή, καχόνε
-Σάκης Καραθανάσης: φωνή, κιθαρόνι, καχόνε
-Σταμάτης Κραουνάκης: φωνή, πιάνο
-Κώστας Μπουγιώτης: φωνή, καχόνε
-Βασίλης Ντρουμπoγιάννης: πιάνο
-Βάιος Πράπας: φωνή, κιθάρες, μπουζούκι
-Νίκος Σταδιάτης: φωνή, ακορντεόν
-Γιώργος Στιβανάκης: φωνή, μαράκες, ντέφι
-Γιώργος Ταμιωλάκης – τσέλλο
Το χώρο κοσμούν γλυπτά του Κωστή Γεωργίου
Κοστούμια: Θοδωρής Καραγκούνης, L‘A Pro atelier
Ενορχηστρώσεις η ομάδα μουσικών
Στον ήχο οι Δημήτρης Γιάλας, Θοδωρής Τζωρτζίνης
Σχεδιασμός φωτισμού o Κώστας Μπλουγουράς
Φωτογραφίες: Σταύρος Χαμπάκης
Φωτογραφία αφίσας Σταμάτη Κραουνάκη: Παναγής Χρυσοβέργης
Artwork : Proweb
Υπεύθυνη προβολής + δημοσιότητας: Δέσποινα Κραουνάκη
Γραμμές Live: Κωνσταντινουπόλεως 111, Κεραμεικός
Οδηγίες πρόσβασης: Μετρό Στάση «Κεραμεικός» (400μ) & Μετρό «Μεταξουργείο» (650μ). Ο χώρος επίσης διαθέτει πάρκινγκ.
Θέατρο
«Προσεγμένο, με ματιά ανθρώπου που το αγάπησε και το ανέβασε με πολλή προσοχή και μεράκι», το έργο του Σεβαστίκογλου, από τα σπουδαιότερα έργα της νεοελληνικής δραματουργίας, ξαναζωντανεύει “σε μια παράσταση άρτια τεχνικά και εικαστικά σαν καλοκουρδισμένο ρολόι” “σφιχτοδεμένη, με απανωτές ανατροπές” “όπου αναδεικνύονται όλα τα θέματα που θίγει ο συγγραφέας” και επιβεβαιώνεται το διαχρονικό του μεγαλείο.
Η παράσταση που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς, για 3η συνεχόμενη χρονιά, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00.
Υπόθεση
Η Αγγέλα ένα ορφανό κορίτσι έρχεται από το χωριό της στο “μεγάλο κόσμο” της πρωτεύουσας αναζητώντας δουλειά, εκεί αντικαθιστά μια υπηρέτρια που έχει αυτοκτονήσει κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Στον σκοτεινό και περίπλοκο αυτό κόσμο θα συναντήσει τις άλλες υπηρέτριες, θα αφουγκραστεί τους καημούς τους, θα ανακαλύψει τα μυστικά τους, θ’ αποκτήσει φίλους κι εχθρούς. Πολύ σύντομα όμως, ο ερχομός του Λάμπρου, αδερφού της προκατόχου της, θα ανατρέψει κάθε ισορροπία, όταν η αγωνιώδης αναζήτησή του για τους πραγματικούς λόγους της αυτοκτονίας θα φέρει όλους τους ήρωες αντιμέτωπους με τα ηθικά τους διλήμματα και θα τους αναγκάσει να “πάρουν θέση”. Αγγέλα και Λάμπρος μοιραία εμπλέκονται σ’ ένα επικίνδυνο αλλά και γοητευτικό ταξίδι προς την αλήθεια τον έρωτα και τη ζωή, ένα ταξίδι που αποδεικνύεται εξίσου επώδυνο και ανατρεπτικό με απρόβλεπτες συνέπειες για τους ίδιους αλλά και όσους τους περιτριγυρίζουν…
Λίγα λόγια για το έργο:
Μέσα από την πορεία για την ανακάλυψη της αλήθειας, το έργο παρακολουθεί και αναδεικνύει την ηθική και ψυχική δοκιμασία των ηρώων, που διεκδικούν απεγνωσμένα το δικαίωμα τους για μια καλύτερη ζωή , γι’ αυτά τα “λίγα” και “απλά πράματα”:
μία πόρτα,ἕν᾿ἄστρο, ἕνα σκαμνὶ
ἕνα χαρούμενο δρόμο τὸ πρωὶ
ἕνα ἤρεμο ὄνειρο τὸ βράδι.
Ἕναν ἔρωτα ποὺ νὰ μὴ μᾶς τὸν λερώνουν
ἕνα τραγούδι που νὰ μποροῦμε νὰ τραγουδᾶμε…
“Το ίδιο το έργο δεν αποτελεί ένα δράμα για τις υπηρέτριες, αλλά απομονώνει και φωτίζει τη λεπτομέρεια ενός μεγάλου πίνακα όπου αποτυπώνεται η διαχρονικότητα ενός μηχανισμού ηθικής διάβρωσης και διαφθοράς που συντηρείται απ τους ισχυρούς . Ο μηχανισμός αυτός κυριαρχεί δραματουργικά στο στήσιμο της πλοκής, και γίνεται η αφορμή για την τελική αποκάλυψη της λειτουργίας του ίδιου του συστήματος.”
Συντελεστές της παράστασης:
Σκηνοθεσία: Πέτρος Νάκος
Σκηνικά: Altera Pars
Σκηνογραφική επιμέλεια: Σάββας Πασχαλίδης
Κοστούμια: Δέσποινα Κολοκοτσά
Πρωτότυπη μουσική της παράστασης: Ελένη Λομβάρδου
Φωτισμοί: Πέτρος Νάκος
Επιμέλεια Κίνησης:Ελβίρα Μπαρτζώκα
Μουσική Επιμέλεια: Πέτρος Νάκος-Αγγελική Κοντού
Φωτογραφίες παράστασης: εργαστήρι φωτογραφίας”Φωτο-γραφές”
Promo video παράστασης: Τάκης Ποδαρόπουλος
Επικοινωνία/ PR: Le canard qui Parle/Άντα Κουγιά
Διανομή:
Αγγέλα: Αγγελική Κοντού
Στράτος: Πέτρος Νάκος
Λάμπρος: Παύλος Εμμανουηλίδης
Άννα: ΑργυρώΤσιρίτα
Γεωργία: Ειρήνη Τσιριγώτη
Φανή: Βέρα Μακρομαρίδου
Μένιος: Σπύρος Σιδέρης
Νέρα: Βαρβάρα Ντέσκα
Κα Παπά: Αργυρώ Τσιρίτα
Τηλ. Επικοινωνίας: 210 34 10 011
E-mail: [email protected]
ΕΝΑΡΞΗ: 30 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018 // ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ: 21.00
ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: 15€ Κανονικό -12€ Φοιτητικό – 8€ (Ομαδικό/Άνεργοι/Α.Μ.Ε.Α)
Ισχύει προσφορά προπώλησης μέχρι 30/10 μέσω viva.gr: https://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-altera-pars/aggela-3os-xronos/
*Έγραψαν για την παράσταση:
“O Πέτρος Νάκος αναδεικνύει τη γερή δραματουργική στόφα της «Αγγέλας» του Σεβαστίκογλου[…] Σ’ ένα συμβολικό σκηνικό (Σάββας Πασχαλίδης) και μια ευρηματική συναισθηματικά φορτισμένη μουσική της Ελένης Λομβάρδου, o Νάκος, που παίζει έξοχα και τον Στράτο, καθοδήγησε μια εύφορη ομάδα ηθοποιών να δείξουν την Ελλάδα των τραυμάτων του Σεβαστίκογλου.” Κ. Γεωργουσόπουλος, Τα Νέα, 12/11/17
“Από την ώρα που έσβησαν τα φώτα για να ξεκινήσει το έργο, μέχρι την τελευταία σκηνή δεν μπόρεσα να πάρω ανάσα. Σφιχτοδεμένο, με απανωτές ανατροπές […]Η δεσποινίς Αγγελική Κοντού στον ρόλο της Αγγέλας ήταν εξαιρετική. Πείσμων, συναισθηματική, τρυφερή, δυνατή, αυτάρκης, αδίστακτη[…]Υπέροχη φωνή και τραγική όσο πρέπει εκεί που πρέπει. Η ένταση και το συναίσθημά της στην τελευταία σκηνή με έκαναν να δακρύσω. ” Πάνος Τουρλής, Κουκιδάκι, 15/3/17
“Η παράσταση άρτια τεχνικά και εικαστικά σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, υποστηρίζεται από τη «σφιχτή» σκηνοθεσία του―και πρωταγωνιστή―Πέτρου Νάκου και τις εξαιρετικές ερμηνείες των ηθοποιών. Η Αγγέλα ενσαρκώνεται υπέροχα από την Αγγελική Κοντού. Αν δεν γνωρίζεις την ιστορική διαδρομή του έργου του Γ. Σεβαστίκογλου δικαιολογημένα θα τολμούσες να σκεφτείς ότι είναι σα να γράφτηκε για τη νεαρή ηθοποιό. Υπάρχουν σκηνές που η ερμηνεία της συγκλονίζει, μεταφέροντας συγκινησιακά φορτία, πολύ πιο βαριά και πιο ουσιαστικά από τους ―συνήθως ρηχούς― συναισθηματισμούς. Το βλέμμα, οι κινήσεις κάθε σημείου του κορμιού της, οι αναπνοές της, τα ηχοχρώματα της φωνής της, θαρρείς ακόμα και οι χτύποι της καρδιάς της, όλα―δεν μοιάζουν― είναι Αγγέλα. Της αξίζουν πολλά πολλά συγχαρητήρια.” Οικοδόμος, 5/2/17 (εδώ και εδώ)
“Ένας υπέροχος θίασος, εντυπωσιακά ταλαντούχων ηθοποιών, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Πέτρου Νάκου, έβαλε το άκρως προσηλωμένο κοινό (δεν ακούστηκε ούτε ψίθυρος καθ’όλη τη διάρκεια της παράστασης) από το πρώτο λεπτό της “Αγγέλας”, σ’ αυτόν τον ζοφερά γοητευτικό κόσμο[…]Ο αξιόλογος ηθοποιός και σκηνοθέτης δημιούργησε, χρησιμοποιώντας ως δραματουργικό καμβά το έργο του Σεβαστικόγλου, ένα πραγματικό έργο τέχνης με σάρκα και οστά.” Λίλα Παπαπάσχου, Περιοδικό Αλλιώς, 25/11/16
«Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι», στον Τεχνοχώρο Cartel
«… Γι’ αυτόν τον λόγο σάς πλησιάζω, παρά την ώρα που είναι η ώρα όπου κανονικά ο άνθρωπος και το ζώο ρίχνονται άγρια ο ένας πάνω στο άλλο, πλησιάζω, εγώ, εσάς, με τα χέρια ανοιχτά και τις παλάμες στραμμένες προς εσάς, με την ταπεινότητα εκείνου που προσφέρει απέναντι σε εκείνον που αγοράζει, με την ταπεινότητα εκείνου που κατέχει απέναντι σε εκείνον που ποθεί…»
Πρεμιέρα, για το αριστουργηματικό θεατρικό έργο «Στη μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι» του Γάλλου συγγραφέα Μπερνάρ-Μαρί Κολτές, στις 8 Οκτωβρίου, στον Τεχνοχώρο Cartel, στις 9 μμ.
Η παράσταση ανεβαίνει σε μετάφραση Δημήτρη Δημητριάδη και σκηνοθεσία Κώστα Ζάπα και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 9 μμ, μέχρι και τις 29 Ιανουαρίου 2019.
Πρόκειται για ένα από τα πιο σημαντικά διεθνώς θεατρικά έργα του Κολτές, o οποίος ανανέωσε όσο κανείς το σύγχρονο Γαλλικό και διεθνές θέατρο.
Σε μια συνέντευξή του στην COLETTE GODARD ο Κολτές είχε πει για τη «μοναξιά των κάμπων με βαμβάκι»: «Στην αρχή είχα σκεφτεί να φέρω αντιμέτωπους έναν τραγουδιστή των μπλουζ κι έναν πανκ. Δύο απόψεις για τη ζωή εντελώς αντίθετες, κι αυτό είναι που έχει σημασία. Όταν η απόσταση ανάμεσα σε δυο πρόσωπα είναι τόσο μεγάλη, τι μένει; Η διπλωματία, δηλαδή η γλώσσα. Συνομιλούν ή αλληλοσκοτώνονται. Άρα λοιπόν συνομιλούν, όμως το ότι αλληλοπροσεγγίζονται δεν οφείλεται στο ότι εγκιβωτίζονται ο ένας μέσα στον άλλον. Όταν είδα την ταινία του Τζάρμους «Στην παγίδα του νόμου», αναγνώρισα τον εαυτό μου στις σχέσεις του Tom Waits και του John Lurie, που χωρίς να το θέλουν έχουν βρεθεί μαζί. Αυτό που συμβαίνει ανάμεσά τους είναι κάτι το μυστηριώδες, σαν ένας αγώνας πυγμαχίας. Βάζουν δυο ανθρώπους πάνω σ’ ένα ρινγκ κι αυτοί πρέπει ν’ αγωνιστούν και να νικήσουν. Δυο πρόσωπα που δεν γνωρίζουν το ένα το άλλο, χτυπιούνται μέχρι θανάτου μπροστά στο κοινό, ζουν πράγματα που υπερβαίνουν το ερωτικό πάθος. Απέναντι στον αντίπαλο, απογυμνώνονται, υποφέρουν όπως ποτέ άλλοτε. Αυτοί οι άνθρωποι, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχουν φτάσει στον πάτο. Είναι δυνατοί. Δεν έχουν πλέον ούτε αυταπάτες, ούτε πίστη. Πράγμα που τους επιτρέπει να έχουν ασύλληπτες φιλοδοξίες, τρελές αλλά πολύ συγκεκριμένες ελπίδες. Εμείς θέλουμε την υπέρβαση, εδώ ακριβώς στην επίγεια ζωή. Την υπέρβαση για μία και μόνο στιγμή. Τη θυσία για ένα άμεσο αποτέλεσμα. Έτσι είναι τα θεατρικά μου πρόσωπα, τους ανεβαίνει η αδρεναλίνη, και ορμούν, έστω κι αν δεν πιστεύουν στο αποτέλεσμα.»
Ο Κώστας Ζάπας γράφει στο σκηνοθετικό του σημείωμα «Ενας Πελάτης κι ένας Ντίλερ. Μια συναλλαγή. Δύο άντρες. Δύο πολεμιστές. Δύο σύμβολα ενός κόσμου πριν την έλευση του πολιτισμού, όπου επικρατούσαν τα ένστικτα. Αλλά κι ενός μετα-πολιτισμού που έρχεται και είναι το ίδιο ακραίος, ενστικτώδης, ακαριαίος. Δύο αρχέγονοι άνθρωποι που όμως καθρεφτίζουν την σύγχρονη κοινωνία όσο κανείς.»
Ερμηνεύουν: ο Δημήτρης Γεωργαλάς, πρωταγωνιστής του Πατρίς Λεκόντ στην ταινία «Το κορίτσι στην γέφυρα» με τους Βανέσα Παραντί και Ντάνιελ Οτέιγ και ο νεαρός ηθοποιός Θάνος Κώτσης.
Η παράσταση είναι μια συμπαραγωγή του κινηματογραφικού παραγωγού Γρηγόρη Αθανασίου της Minus Pictures Films και της Ομάδας Cartel.
Η μετάφραση είναι του συγγραφέα και μεταφραστή Δημήτρη Δημητριάδη. Τα σκηνικά και τα κοστούμια υπογράφει η Μαρία Καραθάνου, πρόσφατα βραβευμένη για την δουλειά της στο κινηματογραφικό φεστιβάλ AIFF. Τους φωτισμούς της παράστασης έχει σχεδιάσει ο διευθυντής φωτογραφίας Μιχάλης Μπούρης. Βοηθός παραγωγής η Ελλη Τσιτσιπά. Το sound design επιμελήθηκε ο Ηλίας Φλάμμος. Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης.
Χορηγοί επικοινωνίας της παράστασης το Γαλλικό Ινστιτούτο της Ελλάδας και η Γαλλική Πρεσβεία στην Ελλάδα καθώς και οι Εκδόσεις Αγρα, από τις οποίες κυκλοφορεί και το ομώνυμο θεατρικό έργο του Κολτές.
ΣΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΤΩΝ ΚΑΜΠΩΝ ΜΕ ΒΑΜΒΑΚΙ
Συντελεστές:
Συγγραφέας Μπερνάρ-Μαρί Κολτές
Σκηνοθεσία Κώστας Ζάπας
Μετάφραση Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνικά – κοστούμια Μαρία Καραθάνου
Φωτισμοί Μιχάλης Μπούρης
Βοηθός παραγωγής Ελλη Τσιτσιπά
Sound design Ηλίας Φλάμμος
Φωτογραφίες Στέφανος Κοσμίδης
Σχεδιασμός αφίσας: Βασίλης Τίκος
Επικοινωνία: Σοφία Αδαμίδου
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 μμ // Διάρκεια: 75΄
Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ γενική είσοδος, 8 ευρώ μειωμένο, 5 ευρώ για ανέργους.
Προπώληση: www.viva.gr
Τόπος: Τεχνοχώρος Cartel (Μικέλη 4 & Αγ. Άννης Βοτανικός -Στάση μετρό Ελαιώνας- τηλ. 693 989 8258)
Facebook page: https://www.facebook.com/CartelTexnoxoros
Website: http://www.carteltexnoxoros.com
Leonardo Da Vinci: Τρεις μεγάλες εκθέσεις!
0 χρόνια μετά το θάνατό του, τρείς εκθέσεις ενώνονται στην πιο ολοκληρωμένη έκθεση που έγινε ποτέ για τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι.
Οι μηχανικές εφευρέσεις
75 μοντέλα των εφευρέσεών του, αναπαραγωγές σε φυσικό μέγεθος, διαδραστικές μηχανές, αντίγραφα των περίφημων κωδίκων του και συνολικά πάνω από 200 εκθέματα σχεδιασμένα σε συνεργασία με το Μουσείο Leonardo da Vinci της Ρώμης.
Με διαδραστικές εμπειρίες που ενθαρρύνουν τη γνώση δια της αφής και με αντιπαραβολή ανάμεσα στο έργο του Λεονάρντο Ντα Βίντσι και στις σύγχρονες τεχνολογίες και μηχανικές εφαρμογές.
Με κατανοητές επεξηγήσεις των θεωριών και των έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση της διαδραστικής και βιωματικής τεχνολογίας SENSORY4™
Da Vinci Alive – The Experience
Μία καθηλωτική οπτικοακουστική, βιωματική εμπειρία που παρουσιάζει τη ζωή και το έργο αυτού του μεγάλου καλλιτέχνη και εφευρέτη.Με ανάλυση και ιστορικό περιεχόμενο των βασικών έργων του Ντα Βίντσι με τη χρήση διαδραστικών και διασκεδαστικών τεχνολογιών.
Τα Μυστικά της Μόνα Λίζα
Τα μυστικά του πιο διάσημου έργου τέχνης στον κόσμο, αποκαλύπτονται για πρώτη φορά από τον Pascal Cotte και το Lumiere Technology Institute. Μία λεπτομερής επιστημονική ανάλυση και παρουσίαση του αινιγματικού αυτού πίνακα.
Ένα ταξίδι ανακάλυψης της εκπληκτικής ζωής και του έργου του Λεονάρντο ντα Βίντσιστο χώρο και το χρόνο.
Κώδικες
Η ζωή και ο καιρός του Λεονάρντο και η Αναγένννηση
Αρχές Φυσικής και Μηχανικής
Ο πατέρας της πτήσης
Σπουδές ανατομίας
Στρατιωτική Μηχανική
Υδραυλική και μηχανές νερού
Διαδραστικοί σταθμοί – Εκπαιδευτικό παιχνίδι
Αnimation με τον Βιτρούβιο Άνθρωπο
Η τέχνη της Αναγέννησης
Τα μυστικά της Μόνα Λίζα
Η έκθεση θα λειτουργεί στο χώρο του Παλαιού Αμαξοστασίου του Ο.Σ.Υ. – Πειραιώς και Ερμού στο Γκάζι, από 30 Νοέμβρη 2018 έως 30 Μαρτίου 2019 .
Κινηματογράφος
«Ο Κονφορμίστας» στο «Studio»
Η «New Star», τιμώντας τη μνήμη του μεγάλου δημιουργού Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, που «έφυγε» από τη ζωή στις 26 Νοέμβρη, θα προβάλλει το μοναδικό, αξεπέραστο και διαχρονικό αριστούργημά του, «Ο Κονφορμίστας» (1970), σε ψηφιακά αποκατεστημένη επανέκδοση. Οι προβολές πραγματοποιούνται από το Σάββατο 1η Δεκέμβρη έως την Τετάρτη 5 Δεκέμβρη, στις 20.45 στο «Studio New Star Art Cinema» (Σπάρτης και Σταυροπούλου 33, πλατεία Αμερικής).
Ένα αριστούργημα του Μπερτολούτσι, με συναισθήματα και πάθη που ξεχειλίζουν μέσα από την υψηλή αισθητική του σκηνοθέτη. Κινηματογράφος υψηλής αισθητικής και φιλοσοφικού στοχασμού. Μια ταινία νεανικής δυναμικής, επαναστατικής σκηνοθετικής τόλμης και απόλυτης φιλοσοφικής ωριμότητας, η διασκευή του μυθιστορήματος του Αλμπέρτο Μοράβια είναι ένα κολοσσιαίο, πολυεπίπεδο καλλιτεχνικό επίτευγμα, από το υλικό που είναι φτιαγμένα τα αριστουργήματα.
Ρώμη, δύο χρόνια πριν το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Μαρσέλο (Ζαν Λουί Τρεντινιάν) ζει μια απόλυτα συμβατική ζωή. Δουλεύει για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι, είναι παντρεμένος με μία μικροαστή αλλά κοινωνικά αποδεκτή γυναίκα και πηγαίνει στην εκκλησία σε τακτά διαστήματα. Ο Μαρσέλο θα βρεθεί όμως αντιμέτωπος με τις συνέπειες των πράξεών του όταν το αφεντικό του θα του ζητήσει να σκοτώσει έναν πρώην καθηγητή του. Ετσι, όσο περνάει ο καιρός, αντιλαμβάνεται πως δεν πρόκειται μόνο για μια πολιτική επιλογή, αλλά για συμμετοχή σε πράξεις βίας, καταπίεσης και κοινού εγκλήματος.
Ο δρόμος μας – Στους κινηματογράφους το ντοκιμαντέρ για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ
Από την Πέμπτη 29 Νοέμβρη θα προβάλλεται στους κινηματογράφους σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, το Ντοκιμαντέρ «Ο Δρόμος μας», που είναι αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ΚΚΕ.
Καρέ-καρέ μέσα σε 100 λεπτά διατρέχει την πλούσια Ιστορία του ΚΚΕ. Σπάνια αρχειακά ντοκουμέντα, δραματοποιημένο οπτικοακουστικό υλικό, πρωτότυπη μουσική. Πάνω από 100 συντελεστές, οι οποίοι δούλεψαν ακούραστα και εθελοντικά.
Για τα γυρίσματα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε κινηματογραφική ομάδα, αποτελούμενη από τους: Σήφη Στάμου, Παυλίνα Αγαλιανού, με υπεύθυνο τον Κώστα Σταματόπουλο. Ακόμα, για το σενάριο και την έρευνα του Ντοκιμαντέρ δημιουργήθηκε ομάδα αποτελούμενη από τους: Θανάση Λεκάτη, Φάνη Παρρή, Αλέξανδρο Βαλσαμή, με υπεύθυνο τον Γιάννη Κλεφτογιάννη.
Τη διεύθυνση φωτογραφίας έκανε ο Άκης Αποστολίδης. Μουσικά έντυσε το Ντοκιμαντέρ η Σοφία Καμαγιάννη.
Σπικάζ: Δανάη Κατσαμένη, Μίλτος Δημουλής.
Μοντάζ: Σωτήρης Γκέκας.
Στο Ντοκιμαντέρ εμφανίζονται και αφηγούνται on camera οι: Παύλος Ορκόπουλος, Μαριάνθη Σοντάκη, Δημήτρης Αλεξανδρής και Λίλα Καφαντάρη. Σε αφηγήσεις, απαγγελίες λογοτεχνικών κειμένων και ντοκουμέντων δανείζουν επίσης τη φωνή τους οι: Δημήτρης Καταλειφός, Κώστας Καζάκος, Ελένη Γερασιμίδου, Διονύσης Ξενάκης.
Συμμετέχουν ακόμα δεκάδες ηθοποιοί και μουσικοί.
Οι κινηματογράφοι
Προς το παρόν έχουν ανακοινωθεί οι παρακάτω κινηματογράφοι:
Αθήνα: «Studio New Star Art Cinema», καθημερινά από τις 29 Νοέμβρη, στις 5.00 μ.μ. και 7.00 μ.μ.
Θεσσαλονίκη: Δημοτικοί Κινηματογράφοι Νεάπολης – Συκεών, από 29 Νοέμβρη έως τις 3 Δεκέμβρη και Κορδελιού – Ευόσμου, από 29 Νοέμβρη έως τις 5 Δεκέμβρη,
Αίγιο: Δημοτικός Κινηματογράφος «Απόλλωνας»,
Αγ. Νικόλαος Κρήτης: «REX».
Αγρίνιο: Κινηματογράφος «Ανεσις».
Αίγινα: «Σινέ Τιτίνα», 6 και 7 Δεκέμβρη στις 8.30 μ.μ., 8 Δεκέμβρη στις 6.30 μ.μ. και 8.30 μ.μ., 9 Δεκέμβρη 11.30 π.μ. και 6.30 μ.μ.
Αλεξανδρούπολη: Κινηματογράφος «Ηλύσια».
Αμαλιάδα: «Cine Cinema».
Άμφισσα: Κορδώνειο Πνευματικό Κέντρο και Κινηματογραφική Λέσχη
Άνδρος: Κινηματογραφική Λέσχη.
Άργος: «VALIA plus Cinema», από 3 EΩΣ 5/12 Δεκέμβρη στις 6.00 μ.μ.
Άρτα: «Σινέ Παλλάς».
Βέροια: «Cinema Σταρ», από 2 έως 5 Δεκέμβρη.
Γιάννενα: Πνευματικό Κέντρο.
Γρεβενά: Δημοτικός Κινηματογράφος, από 3 έως 5 Δεκέμβρη.
Γύθειο: Κινηματογραφική Λέσχη.
Δράμα: «Ολυμπία», Πέμπτη 29 και Παρασκευή 30 Νοέμβρη στις 7.30 μ.μ. και Σάββατο 1 και Κυριακή 2 Δεκέμβρη, στις 7.30 μ.μ.
Ζάκυνθος: Σινέ «Φώσκολος».
Ηράκλειο: «Cine Studio Βιτσέντζος Κορνάρος», από την Πέμπτη 6 Δεκέμβρη έως την Τετάρτη 12 Δεκέμβρη στις 6.00 μ.μ.
Ικαρία: Δημοτικός Κινηματογράφος Αγίου Κηρύκου.
Ιωάννινα: Πνευματικό Κέντρο.
Καβάλα: Κινηματογράφος «Απόλλων», από 3 έως 5 Δεκέμβρη, στις 7.30 μ.μ.
Καλαμάτα: «Cine Center», Πέμπτη 29 Νοέμβρη, τη Δευτέρα 3 και Τετάρτη 5 Δεκέμβρη.
Καστοριά: «City Center Cinemas».
Κατερίνη: Κινηματογράφος «Ευκαρπίδη», από 3 έως 6 Δεκέμβρη, στις 5.30 μ.μ.
Κέρκυρα: «Σινέ Ορφεύς», από 10 έως 12 Δεκέμβρη, στις 7.30 μ.μ.
Κιλκίς: Κινηματογράφος «Άστρον».
Κοζάνη: «Ολύμπιον», 4 και 5 Δεκέμβρη, στις 7.00 μ.μ.
Κόρινθος: «Apollon Cinemas», από 3 έως 5 Δεκέμβρη, στις 7.30 μ.μ.
Κως: «Cine Orfeas».
Λευκάδα: Πνευματικό Κέντρο.
Λέσβος: «Cine Αρίων», Πέμπτη 29 Νοέμβρη, τη Δευτέρα 3 και την Τρίτη 4 Δεκέμβρη, στις 7.00 μ.μ.
Λήμνος: Δημοτικό Κινηματοθέατρο «Μαρούλα», Δευτέρα 3 και Τρίτη 4 Δεκέμβρη στις 8.00 μ.μ.
Λάρισα: «Cine Victoria», από 10 έως 12 Δεκέμβρη, στις 7.30 μ.μ.
Πάτρα: «Πάνθεον», Πέμπτη 29 και Παρασκευή 30 Νοέμβρη στις 7.30 μ.μ. και από 1η έως 3 Δεκέμβρη στις 9.45 μ.μ.
Πύργος: «Ορφέας».
Ρέθυμνο: «CINE Απόλλων».
Ρόδος: «Pallas 5 Cinemas Center». πέμπτη 6/12 παρασκευή 7/12 δεύτερα 10/12
Σάμος: «Cine Olympia».
Σέρρες:«Σινεμά Κρόνιο».
Σπάρτη: « Cinema Center», 10/12, στις 7.00 μ.μ
Σύρος: «Παλλάς» (Ερμούπολη).
Τρίκαλα: «Τηλέμαχος».
Φλώρινα: Πολιτιστικό Κέντρο Φλώρινας στην αίθουσα «Θεόδωρος Αγγελόπουλος», από 29 Νοέμβρη έως την 1η Δεκέμβρη.
Χανιά: «Αττικόν», από 29 Νοέμβρη έως τις 2 Δεκέμβρη, στις 6.00 μ.μ.
Χίος: «Premiere», από 29 Νοέμβρη έως τις 2 Δεκέμβρη, στις 6.00 μ.μ.
Κύπρος: «Πάνθεον Λευκωσία», από 10 έως και 13 Δεκέμβρη.
- Για ακριβείς ημερομηνίες, οι ενδιαφερόμενοι να επικοινωνήσουν με τους κινηματογράφους.
Πρόγραμμα προβολών Χειμερινού Κινηματογράφου Δήμου Πετρούπολης
Ο χειμερινός Κινηματογράφος Πετρούπολης ξεκίνησε τις προβολές του και μας καλεί να ζήσουμε και φέτος τη μαγεία της 7ης τέχνης και να απολαύσετε τις προβολές στον φιλόξενο χώρο του Πνευματικού Κέντρου της πόλης (Μπουμπουλίνας 59 και Αθ. Διάκου), με ποικίλες καλλιτεχνικές παραγωγές ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, μεταξύ των οποίων και βραβευμένες ταινίες.
Η επιλογή των ταινιών είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας της Κινηματογραφικής Λέσχης με το Διοικητικό Συμβούλιο της ΔΗ.ΚΕ.ΠΕ. (Δημοτική Κοινωφελής Επιχείρηση Πετρούπολης).
Ακολουθεί το πρόγραμμα των προβολών:
Πάνω από 10 συμμετοχές σε Διεθνή Φεστιβάλ. Ειδικά Βραβεία Κριτικής επιτροπής (22ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Αριζόνα, 29ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Long Island). Βραβείο Καλύτερου Ξένου Ντοκυμαντέρ στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφο St Trope.
Το ανατρεπτικό ιστορικό ντοκιμαντέρ του Camilo Tavares «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια», ένα ιστορικό θρίλερ που παρέχει αποδείξεις για τη χειραγώγηση και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων από την πλευρά της αμερικανικής κυβέρνησης, για τη διεξαγωγή του στρατιωτικού πραξικοπήματος στη Βραζιλία το 1964, προβάλλεται ξανά από τη New Star, από την Πέμπτη 1 του Νοέμβρη 2018 στο ΑΛΚΥΟΝΙΣ και STUDIO new star art cinema
Δείτε το trailer της ταινίας:
“Εξαιρετικό αρχειακό ντοκιμαντέρ που εξετάζει τους τοπικούς παράγοντες και την εμπλοκή των ΗΠΑ, που κατέστησαν τη Βραζιλία στρατιωτική δικτατορία… Καθηλωτικό Ντοκυμαντέρ” . The Hollywood Reporter
“Η ανάμειξή των Ηνωμένων Πολιτειών στη Νοτιοαμερικανική πολιτική ξεσκεπάζεται εντελώς στο «Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια». Ένα ντοκυμαντέρ που ανοίγει τα μάτια και χαίρει επιδοκιμασίας.” Variety
“«Η μέρα που διήρκεσε 21 χρόνια» προσφέρει μια ενδελεχή εικόνα των πολιτικών μηχανισμών. Μια συναρπαστική εμβάθυνση στα αμερικανικά κυβερνητικά σχέδια και τα σχέδια της CIA.” ScreenDaily
«Η ΜΕΡΑ ΠΟΥ ΔΙΗΡΚΕΣΕ 21 ΧΡΟΝΙΑ»
Βραζιλία, 2012 – Διάρκεια 77΄
Σκηνοθεσία: Camilo Tavares.
Φωτογραφία: Andre Macedo.
Μουσική: Ντίνο Βισέντε.
“Ένας θησαυρός!” –Estado // “Μία αληθινή ταινία.” –Filmmaker // “Excellent, gripping story” -The Hollywood Reporter USA
“Revelator deserves fest” -Variety- USA // “Fascinating” –ScreenDaily- USA // “A gem” – Luiz Carlos Merten -Estado
“A real movie” – Nelson Pereira dos Santos – Filmmaker // “Hard-hitting, helps to build the country’s history” – Luis Nassif -Carta Maior
***
Από το γεμάτο εναλλαγή ιστορικό και ακατέργαστο οπτικό υλικό των περίπου 600 ωρών που γύρισε σε διάστημα 30 ετών, ο Αστέρης Κούτουλας συμπυκνώνει μέσα σε μιάμιση ώρα στιγμές που παρουσιάζουν την αυθεντική εικόνα του «πνευματικού αναρχικού» Μίκη Θεοδωράκη. Ο δημιουργός παντρεύει στην ταινία του πολλές προσωπικές στιγμές του καλλιτέχνη με ιστορικό υλικό, πλάνα τεκμηρίωσης με μυθοπλασία και τη μουσική του Θεοδωράκη με τον αντίκτυπό της σε νέους καλλιτέχνες της κλασικής μουσικής, της τζαζ, της electro ή της rap. Μια ταινία-δοκίμιο, που δεν ακολουθεί μια χρονολογική σειρά, αλλά παρουσιάζεται σε μια ιδιόμορφη χρονική μίξη επιτρέποντας στον θεατή να ζήσει συναρπαστικές, εύθυμες, μυστηριώδεις, αλλά και πολύ χαρακτηριστικές στιγμές από την «on the road» ζωή ενός μοναδικού και χαρισματικού καλλιτέχνη. Στο παράλληλο σύμπαν της ταινίας –εμπνευσμένης από τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Μίκη Θεοδωράκη– οι σκέψεις γίνονται εικόνα, προβληματισμοί, πίνακες μιας αγνής θεότητας, μιας ερωτικής ιερότητας, μιας μυστηριακής αγάπης.
ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ
Μια ταινία docufiction του Αστέρη Κούτουλα
Στους κινηματογράφους 25 Οκτωβρίου 2018
Διανομή: NEW STAR
Συντελεστές/Ηθοποιοί (επιλογή):
Μίκης Θεοδωράκης
Marina – Sandra von Ruffin
Akar – Στάθης Παπαδόπουλος
Panaretos – Carlos Rodriguez
Sofia Pintzou, Rafika Chawishe, Maria Kousouni, Kat Voltage, Katharina Hein, Inka Neumann, Rosa Merino Claros, Stella Kalafati, Constantine Isaiah, Marilyn Rose κ.ά.
Μουσικοί (επιλογή): Air Cushion Finish, Αλέξια, Anna RF, Bejarano & Microphone Mafia, Çiğdem Aslan, Deerhoof, Francesco Diaz, Γιάννης Ζώτος, Γιώργος Θεοδωράκης, Κώστας Θωμαΐδης, Eves Karydas, Johanna Krumin, Zülfü Livaneli, Melentini, Γιώργος Νταλάρας, Πέτρος Πανδής, Μαρία Παπαγεωργίου, Dulce Pontes, Άννα Ρεζάν, Henning Schmiedt, Sebastian Schwab, Μαρία Φαραντούρη κ.ά.
Σκηνοθεσία: Αστέρης Κούτουλας
Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
Σενάριο: Αστέρης & Ίνα Κούτουλα
Κάμερα: Μάικ Γερανιός
On the Road Kamera (1987-2017): Aστέρης Κούτουλας
Μοντάζ: Κλεοπάτρα Δημητρίου & Γιάννης Σακαρίδης
Mίξη Μουσικής & Mastering: Αλέξανδρος Καρόζας
Ήχος: Αλέξανδρος Καρόζας & Klaus Salge
Kοστούμια: Heike Hartmann & Annabell Johannes
Mακιγιάζ: Johanna Rosskamp
Διεύθυνση Παραγωγής: Μάρσια Τζιβάρα
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Aχιλλέας Γκατσόπουλος
Καλλιτεχνική Οργάνωση & Συμβουλευτική: Ινα Κούτουλα , DomQuichotte, James Chressanthis (ASC) & Klaus Salge
Συμπαραγωγοί: Schott Music, Γιάννης Σακαρίδης & EΡΤ
Παραγωγοί: Αστέρης Κούτουλας & Ίνα Κούτουλα
Διάρκεια: 88 λεπτά / Έγχρωμο, DCP / Διανομή: NEW STAR
Παγκόσμια Πρεμιέρα στο γερμανικό φεστιβάλ Internationale Hofer Filmtage 2017.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Το «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» στην πραγματικότητα παρουσιάζει την γέννηση μιας ταινίας από το πνεύμα της μουσικής. Ως παιδί προσφύγων του ελληνικού εμφυλίου, μεγάλωσα με την μουσική του Θεοδωράκη και τους στίχους του Ρίτσου και του Ελύτη. Για μένα ως Έλληνας της διασποράς, η «Ελλάδα της Τέχνης» υπήρξε ανέκαθεν το «σπίτι» μου, η «πατρίδα» μου.
Το «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» συνοψίζει μια οπτική προσέγγιση, μια «καταδίωξη», την δημιουργία ενός πεδίου στον ορίζοντα μέσα, πέρα, προς και από τον κόσμο του μεγάλου Έλληνα συνθέτη. Είναι μια υβριδική ταινία για μια υβριδική ζωή, που τρέχει υποδειγματικά μεταξύ δύο αντίθετων πόλων: της περιφέρειας και του κέντρου, της Ελλάδας και της Γερμανίας, της Ευρώπης και των άλλων ηπείρων, των ιδιωτικών στιγμών και της δημόσιας παρουσίας, του ασπρόμαυρου και του έγχρωμου, της προσωπικής γκαρνταρόμπας (backstage) και της μεγάλης σκηνής. Ως καλλιτέχνης του Βερολίνου είχα πάντα μπροστά στα μάτια μου το Τείχος και γυρισμένη την πλάτη μου στην βερολινέζικη ουδέτερη ζώνη (No Man’s Land). Το «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Αστέρης Κούτουλας
Λίγα λόγια από τον Μίκη
Η μεγάλη ποικιλία του μουσικού μου έργου ήταν ο συνεκτικός καμβάς και συγχρόνως το αίνιγμα που έπρεπε να λύσει ο σκηνοθέτης Αστέρης Κούτουλας στην καινούργια του ταινία ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΗ, ώστε από αυτή την φανταστική ποικιλία τόπων, ανθρώπων και ήχων να συνθέσει ένα ενιαίο και αυτοτελές έργο.
Κιόλας μέσα από το πρώτο έργο του Αστέρη, το ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗ ΜΗΔΕΙΑ (Recycling Medea), διέκρινα την ιδιαίτερη προσωπική του ματιά, που πραγματικά ήταν μια ευτυχής έκπληξη για μένα, γιατί μου αποκάλυπτε εντελώς νέους εκφραστικούς τρόπους στη διαχείριση της ζωής και του έργου μου.
Σας διαβεβαιώ, ότι αυτή η παραδοχή δεν ήταν εύκολη για μένα λόγω του όγκου του έργου μου και της πολυτάραχης ζωής μου μέσα από τους δύσκολους δρόμους της σύγχρονης ιστορίας μας. Κι ακόμα γιατί ήταν επόμενο να έχω καταλήξει στους δικούς μου προσωπικούς κωδικούς ως προς την φιλοσοφία και την αισθητική, όπως σμιλεύτηκαν μέσα από τις εμπειρίες και τις σκέψεις μου.
Αντιθέτως όμως, θα έλεγα ότι αντί να με απωθήσουν οι νέοι ορίζοντες που άνοιγε με βάση τη ζωή και το έργο μου στον τομέα της κινηματογραφικής σκηνοθεσίας, με πλούτισαν ψυχικά, πνευματικά και διανοητικά, γιατί με βοήθησαν να δω τον εαυτό μου και το έργο μου με το ανανεωμένο και τολμηρό βλέμμα του σήμερα και του αύριο.
Θα ‘λεγα ότι αυτή η προσέγγιση με κάνει να νοιώθω νέος ανάμεσά σας, καθώς συντρίβει τα δεκάδες χρόνια με τα οποία με έχει φορτώσει η αδάμαστη ζωή μου.
Μίκης Θεοδωράκης
Λίγα λόγια από την συγγραφέα Ιωάννα Καρατζαφέρη
«Το δώρο»
… Η βραδιά στο σπίτι του Μίκη ανήκε στην προβολή της ταινίας του Αστέρη Κούτουλα, αφιερωμένη στον Μίκη Θεοδωράκη να διευθύνει ορχήστρες σε μουσικούς χώρους, στάδια, θέατρα και αλλού, με πλήρεις ορχήστρες σε διάφορες πόλεις του κόσμου, με ακροατές κάθε φορά και μιας άλλης εθνικότητας, φυλής και πολιτισμού να συνωστίζονται, να τραγουδούν, άλλοτε στη γλώσσα του συνθέτη και του ποιητή που είχε μελοποιήσει τους στίχους του, ή μεταφρασμένα στη δική τους γλώσσα, ακόμα και στα Ιμαλάια, που σε κάποια κορυφή πέντε μουσικοί παίζουν με τα δικά τους παραδοσιακά όργανα τη μουσική Θεοδωράκη.
Η ιδιοφυΐα του σκηνοθέτη Αστέρη Κούτουλα να διαμοιράσει τον χρόνο διάρκειας της ταινίας σε εξάλεπτες παρουσιάσεις του Μίκη να διευθύνει τις ορχήστρες δεν διαχωρίζεται από την καλλιτεχνική του επιδίωξη να ταυτιστεί μαζί του. Παρακολουθούσαμε την εξέλιξη της ταινίας καθηλωμένοι στις θέσεις μας, έχοντας ανάμεσά μας δυο δημιουργούς που δεν αφήνουν κανένα κενό ανάμεσα στη δημιουργία και την παρουσίασή της ενώπιον σ’ ένα κοινό, κάθε φορά διαφορετικό. Ο Θεοδωράκης, καθισμένος αναπαυτικά, παρακολουθούσε μ’ ένα πλατύ, ευτυχισμένο χαμόγελο να απλώνεται στο πρόσωπό του, απολαμβάνοντας ευτυχισμένες μουσικές αναμνήσεις από το παρελθόν, διάσπαρτες στον χρόνο και τον χώρο.
Τον έβλεπα, με τα εσωτερικά μου μάτια, να ψηλώνει καθώς από νέος συμπλήρωνε κάθε του πεντάγραμμο, να απογειώνεται, να αγκαλιάζει με τα μακριά του χέρια τον κόσμο, τον Αστέρη να τον απαθανατίζει μέσα από μια άλλη μεικτή έκφραση τέχνης και τεχνολογίας, και τα έργα των δυο δημιουργών να σμίγουν και να γίνονται ένα σώμα, στιβαρό και αδιάσπαστο σαν διαμάντι.
Η ταινία του Αστέρη Κούτουλα, όπως και η δική του Μήδεια, γεννούσαν μέσα μου, κρυφά από τους άλλους, την ελπίδα για έναν άλλο κινηματογράφο, χωρίς εγκλήματα, όπλα, πολεμικές ιαχές και καταστροφικές επιδρομές.
Το δώρο μεγάλωνε και απογειωνόταν και ο Θεοδωράκης έλεγε στην ταινία πως από μικρός ήθελε να πετάξει στο Διάστημα, όπως τα πουλιά, και δεν καταλάβαινε γιατί δεν μπορούσε.
Είχαμε μείνει όλοι, χωρίς να εξαιρείται ούτε ο Μίκης, εκστατικοί και από δέος, μην μπορώντας να αγκαλιάσουμε τον ίδιο, τον χειροκροτήσαμε όπως και τον Αστέρη.
Αυτό δεν ήταν δώρο, ήταν θεία κοινωνία.
«Το δώρο» της Ιωάννας Καρατζαφέρη – © diastixo.gr
Βιογραφικό του σκηνοθέτη
Ο Αστέρης Κούτουλας γεννήθηκε στην Οραντέα της Ρουμανίας από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες. Το 1968 μετακόμισε οικογενειακά στην Δρέσδη της τότε Ανατολικής Γερμανίας και σπούδασε γερμανική Φιλολογία την Λειψία. Από το 1981 εργάζεται ως συγγραφέας, δημοσιογράφος και μεταφραστής. Υπήρξε εκδότης της σειράς «Bizarre Städte» (1987-1989) και του περιοδικού Sondeur (1990-1991). Aπό το 1986 εργάζεται ως μάνατζερ διοργάνωσης συναυλιών, από το 1989 ως παραγωγός event και μουσικών δρώμενων και παράλληλα ως παραγωγός, σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Είναι στενός συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη από το 1981. Είναι εμπνευστής του Hellas Filmbox Berlin, του μεγαλύτερου φεστιβάλ ελληνικών ταινιών και ελληνικής θεματολογίας της Ευρώπης. Η ταινία «Ταξιδεύοντας με τον Μίκη» είναι μέρος της τετραλογίας «Θάνατος» (Thanatos Tetralogy). Τα άλλα μέρη είναι το «Ανακυκλώνοντας την Μήδεια» του 2014, το «Ηλέκτρα» που τα γυρίσματα μόλις ξεκινούν και το «Αντιγόνη» που θα ακολουθήσει. Ζει και εργάζεται μεταξύ Βερολίνου και Αθήνας.
***
Χειμερινός κύκλος κινηματογραφικών προβολών στην Ικαρία
O Δήμος Ικαρίας ολοκληρώνοντας τις προβολές στον θερινό δημοτικό κινηματογράφο, που διοργάνωσε φέτος για 4η συνεχή θερινή περίοδο, ενημερώνει ότι από τις αρχές Οκτωβρίου διοργανώνει – στην ανακαινισμένη αίθουσα εκδηλώσεων του Παλιού δημαρχείου στον Άγιο Κήρυκο– για πρώτη φορά ένα χειμερινό κύκλο κινηματογραφικών προβολών (κάθε Παρασκευή και Δευτέρα) πάντα με ελεύθερη είσοδο για όλους, ανοίγοντας ένα παράθυρο σε αξιόλογα κινηματογραφικά έργα, προσφέροντας μια πολιτιστική διέξοδο στις πολιτιστικά «κρύες νύχτες του χειμώνα».
Η πρωτοβουλία αυτή της Δημοτικής Αρχής, σε συνδυασμό με την προσπάθεια αναβάθμισης των υποδομών (π.χ νέο προβολικό σύστημα στον θερινό, δημιουργία χειμερινής αίθουσας προβολών) αποδεικνύει τον ουσιαστικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ένας Δήμος, κόντρα στη ραγδαία εμπορευματοποίηση και την πολιτιστική υποταγή.
Ταυτόχρονα παραχωρείται δωρεάν η χρήση του χώρου σε όσους συλλόγους ενδιαφέρονται (Κινηματογραφική λέσχη – συλλόγους γονέων, κλπ) για την παρουσίαση ενός παραλλήλου προγράμματος προβολών.
«Τσε: Ο Αργεντίνος»
Από την προηγούμενη βδομάδα κυκλοφορεί για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους το πρώτο μέρος της ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ, «Τσε: Ο Αργεντίνος» (2008), για τη ζωή του θρυλικού επαναστάτη Τσε Γκεβάρα. Θα ακολουθήσει και το δεύτερο μέρος, με τον τίτλο: «Τσε: Ο επαναστάτης».
Στο πρώτο μέρος ο θεατής παρακολουθεί την καθοριστική γνωριμία του Τσε με τον Φιντέλ και την απόφασή του να τον ακολουθήσει στην Κούβα. «Φύγαμε μια νύχτα του 1956 από το Μεξικό με προορισμό την Κούβα με ένα σαπιοκάραβο και 82 άντρες…».
Ξεχωρίζει η καθηλωτική ερμηνεία του Μπενίσιο Ντελ Τόρο ως Τσε. Άλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που ο ηθοποιός έχει αναφερθεί στην πολύχρονη μελέτη του για την προσωπικότητα του Τσε Γκεβάρα, για την επανάσταση στην Κούβα, για την επαφή και γνωριμία του με Κουβανούς που είχαν πάρει μέρος στην Επανάσταση. Η σκηνοθεσία του Στίβεν Σόντερμπεργκ κερδίζει το θεατή.
***
Προβάλλεται για πρώτη φορά στους ελληνικούς κινηματογράφους το δεύτερο μέρος της ταινίας του Στίβεν Σόντερμπεργκ για τη ζωή του θρυλικού επαναστάτη Τσε Γκεβάρα,«Τσε: Ο επαναστάτης» (2008).
Αμέσως μετά την Κουβανική Επανάσταση, ο Τσε είναι πιο διάσημος από ποτέ. Ξαφνικά τα ίχνη του χάνονται μέχρι που εμφανίζεται στη Βολιβία. Εκεί θα οργανώσει μια μικρή ομάδα από Κουβανούς συντρόφους και Βολιβιανούς νεοσύλλεκτους με σκοπό να ξεκινήσουν τη μεγάλη επανάσταση της Λατινικής Αμερικής. Η Βολιβιανή επιχείρηση καταλήγει σε αποτυχία και οδηγεί τον Τσε στον θάνατο.
Σκηνοθεσία: Στίβεν Σόντερμπεργκ
Παραγωγή: Λόρα Μπίκφορντ, Μπενίσιο Ντελ Τόρο
Σενάριο: Πίτερ Μπάκμαν
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Πίτερ Άντριους
Σχεδιασμός Παραγωγής: Αντσόν Γκόμεζ
Μουσική: Αλμπέρτο Ιγκλέσιας
Με τους: Μπενίσιο Ντελ Τόρο, Κάρλος Μπαρδέμ, Ντεμιάν Μπισίρ, Χοακίμ Ντε Αλμέιντα, Εντουάρντ Φερνάντεζ, Μαρκ-Αντρέ Γκροντέν, Όσκαρ Χαενάδα, Καλίλ Μέντεζ, Ελβίρα Μίνγκεζ, Ματ Ντέιμον, Τζόρντι Μογιά, Φράνκα Ποτέντε.
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Διάρκεια: 131′
Έτος Παραγωγής: 2008.
***
Εκθέσεις
«Μια κόκκινη γραμμή τον δρόμο μάς δείχνει»: Η μεγάλη έκθεση της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 100χρονα του Κόμματος
Στον όμορφο εκθεσιακό χώρο του Πολιτιστικού Κέντρου του δήμου Αθηναίων «Μελίνα», στο κέντρο της Αθήνας, στο Θησείο, θα φιλοξενηθεί από τις 5 έως τις 30 Νοέμβρη η μεγάλη έκθεση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ για τα 100 χρόνια από την ίδρυσή του, με τίτλο ««Μια κόκκινη γραμμή το δρόμο μάς δείχνει».
Μπροστά στην τελική ευθεία του γιορτασμού, οι επισκέπτες της έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία να δουν να ξεδιπλώνεται μπροστά τους η μεγαλειώδης διαδρομή του ΚΚΕ μέσα από τις κορυφαίες στιγμές της δράσης του, σε όλη τη ζωή του. Μια «κόκκινη γραμμή» που περιπλέκεται με τις μεγάλες εθνικές και διεθνείς εξελίξεις, αλλά και με γεγονότα όπου το ίδιο το ΚΚΕ πρωτοστάτησε και δημιούργησε.
Συγκλονιστικό φωτογραφικό και αρχειακό υλικό
Στην έκθεση θα παρουσιαστούν χιλιάδες φωτογραφικά και αρχειακά ντοκουμέντα, μαρτυρίες της συναρπαστικής πορείας του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.
Πολλά από αυτά τα ντοκουμέντα έρχονται για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας, ενώ τα περισσότερα από αυτά είναι ελάχιστα γνωστά.
Η πλειοψηφία του υλικού προέρχεται από το Αρχείο του Κόμματος. Υπάρχουν όμως και καινούργια αρχεία που προστέθηκαν από προσφορές συγγενών κομμουνιστών που τα φύλαγαν ως προσωπικά και οικογενειακά κειμήλια.
Ολο αυτό το θαυμάσιο υλικό επιλέχτηκε ύστερα από έρευνα, μελέτη και αξιολόγηση από ειδικά συγκροτημένη επιτροπή, η οποία είχε επιμεληθεί και το Λεύκωμα των 100 χρόνων του Κόμματος, που κυκλοφόρησε φέτος το Σεπτέμβρη.
Τα εκθέματα θα εμπλουτίζουν ειδικές προθήκες με πρωτότυπα αρχειακά υλικά από το συντηρημένο Αρχείο του ΚΚΕ.
Επίσης, μέσα στο χώρο θα προβάλλονται βίντεο με ιστορικά αρχειακά πλάνα που συγκεντρώθηκαν για τις ανάγκες του νέου Ντοκιμαντέρ της ΚΕ για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ. Πολλά από αυτά είναι σπάνια και λόγω έλλειψης χρόνου δεν έγινε κατορθωτό να ενσωματωθούν στο Ντοκιμαντέρ.
Μια έκθεση – σημείο αναφοράς για να μάθουμε την Ιστορία του ΚΚΕ, τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου
Μέσα από όλο αυτό το πλούσιο υλικό, ο επισκέπτης θα μπορεί να έρθει σε επαφή με τον πρωτοπόρο, συνειδητό και ανιδιοτελή αγώνα του Κόμματος.
Την προσήλωσή του στο δίκιο του λαού, στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης και στη σοσιαλιστική επανάσταση.
Θα μπορέσει να δει με γλαφυρό τρόπο ότι το ΚΚΕ είναι εκείνο το κόμμα που άνοιξε τις πιο πρωτοπόρες και ριζοσπαστικές ιδέες σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής του, ακόμη και σε σκληρές ιστορικές συνθήκες και κόντρα στο ρεύμα.
Ο επισκέπτης θα κάνει ένα ταξίδι από τις πρώτες σοσιαλιστικές ιδέες και σκιρτήματα του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα, την ίδρυση του Κόμματος στον Πειραιά το 1918, και θα συνεχίσει με τις μεγάλες ιστορικές φάσεις όπως ήταν ο Μεσοπόλεμος και η Κατοχή, ο αγώνας του ΔΣΕ, η πάλη μέσα σε συνθήκες εκτελέσεων, εξορίας και φυλακών, ο αγώνας ενάντια στη χούντα και θα καταλήξει στους μεγάλους σύγχρονους αγώνες στην Ελλάδα και διεθνώς.
Ο επισκέπτης θα διαπιστώσει, μέσα από τις ιδιαίτερες ιστορικές φάσεις, ότι ο διαχρονικός στόχος του ταξικού αντίπαλου να πλήξει το ΚΚΕ είχε μόνο προσωρινές επιτυχίες. Οτι δεν κατάφερε να καθυποτάξει ή να περιθωριοποιήσει το Κόμμα μας.
Μέσα και από αυτήν την πρωτοβουλία γίνεται μια σημαντική προσπάθεια να αναδειχθούν πολύτιμα συμπεράσματα και διδάγματα από όλη αυτή την πορεία, χωρίς βέβαια να μπορούν να καλυφθούν αναλυτικά λόγω και των περιορισμένων πλαισίων που έχει μια έκθεση. Πιο ολοκληρωμένα δίνονται στο Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ 1918 – 1949, που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τη «Σύγχρονη Εποχή».
Ολο το εκθεσιακό υλικό, το διαπερνά σαν κόκκινο νήμα ο ρόλος της ταξικής πάλης ως αντικειμενικής και κινητήριας δύναμης της κοινωνίας. Γίνεται ολοφάνερος ο ρόλος των ηγετικών στελεχών του Κόμματος που έδωσαν τη ζωή τους στον αγώνα, αλλά και ο αστείρευτος ηρωισμός των απλών μελών, των φίλων, των πρωτοπόρων αγωνιστών της εργατικής τάξης, που ρίχνονται πάνω στον τροχό της Ιστορίας για να τον ξεκολλήσουν από τη λάσπη.
Αυτήν τη μεγάλη έκθεση αξίζει να επισκεφτεί κάθε εργαζόμενος, προοδευτικός άνθρωπος, κάθε νέος, επιστήμονας, ερευνητής, αλλά και απλός μελετητής της Ιστορίας, που προβληματίζεται για το παρόν και το μέλλον και που έχει πολλά να μάθει ακόμη από την Ιστορία του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης και τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου.
Η λειτουργία της έκθεσης
Η έκθεση θα λειτουργήσει από τις 5 έως τις 30 Νοέμβρη στο Πολιτιστικό Κέντρο του δήμου Αθηναίων «Μελίνα» (Ηρακλειδών 66 & Θεσσαλονίκης, στο Θησείο).
Οι ώρες των επισκέψεων είναι:
— Τρίτη – Σάββατο: 10 π.μ. – 8 μ.μ.
— Κυριακή: 10 π.μ. – 2 μ.μ.
(Δευτέρα κλειστά)
Ο κοντινότερος σταθμός πρόσβασης είναι αυτός του μετρό «Κεραμεικός».
Για ομαδικές επισκέψεις και οργανωμένες ξεναγήσεις να προηγείται επικοινωνία με την Κομματική Οργάνωση Αττικής στο τηλέφωνο 210.5282.607 Δευτέρα έως Παρασκευή 10 π.μ. – 12 μ. και 6 μ.μ. – 8 μ.μ. και το Σάββατο 11 π.μ. – 1 μ.μ.
«Στενή κι αδιάβατος, τραχεία η οδός. Νίκος Πλουμπίδης 1902- 1954» – Έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής με αρχειακό υλικό για τον Νίκο Πλουμπίδη
Η έκθεση του Ιδρύματος της Βουλής περιλαμβάνει ποικίλα τεκμήρια της περιόδου (φωτογραφίες, έγγραφα, έντυπα κ.ά.), καθώς και πολλά προσωπικά αντικείμενα του Νίκου Πλουμπίδη, όπως το χαρακτηριστικό λευκό κουστούμι που φορούσε κατά τη διάρκεια της δίκης του. Τα τεκμήρια προέρχονται από τη συλλογή του καθηγητή Δημήτρη Πλουμπίδη, τις συλλογές της Βιβλιοθήκης της Βουλής των Ελλήνων, τα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, τα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας, το Ιστορικό Αρχείο του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και την Εταιρεία Εικαστικών Τεχνών Α. Τάσσος.
Η έκθεση εντάσσεται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «12 Οκτωβρίου 1944. Η Αθήνα ελεύθερη»
Διάρκεια έκθεσης: 2 Οκτώβρη 2018 – 13 Γενάρη 2019
Χώρος εκδηλώσεων της Βουλής των Ελλήνων: Αμαλίας 22 -24 (είσοδος από οδό Σουρή)
Ώρες λειτουργίας: καθημερινά, 10.00 – 19.00). Είσοδος ελεύθερη για το κοινό.
«Τιμή μου εγώ, πάνω από όλα, έχω την τιμή του Κόμματος». Λόγια του Νίκου Πλουμπίδη, που στις 14 Αυγούστου 1954, εκτελέστηκε στη θέση Αγία Μαρίνα στο Δαφνί. Οι εφημερίδες της εποχής έγραψαν: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ, αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος» και «δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».
Ο Νίκος Πλουμπίδης συνελήφθη στις 25 Νοέμβρη του 1952. Η δίκη του ξεκίνησε στις 24 Ιούλη 1953. Μαζί του δίκαζαν ερήμην και τους Ν. Ζαχαριάδη, Γ. Ιωαννίδη, Β. Μπαρτζιώτα, Μ. Πορφυρογένη, Π. Ρούσο, Λ. Στρίγγο, Μ. Βλαντά, Γ. Βοντίτσιο – Γούσια κ.ά. Βασική κατηγορία ήταν η «παράβαση» του ΑΝ 375 της μεταξικής δικτατορίας περί κατασκοπείας. Η δίκη ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα 3 Αυγούστου του 1953, με την έκδοση της απόφασης. Ο Πλουμπίδης και η καθοδήγηση του ΚΚΕ καταδικάστηκαν δύο φορές σε θάνατο.
Οπως για τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του, έτσι και για τον Πλουμπίδη δολοφόνοι ήταν η αστική τάξη σε συνεργασία με τους Αμερικανούς συμμάχους της.
Στις 25/7/1952, το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο – σε μεγάλο βαθμό – και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς.
Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Στην άδικη κατηγορία ο Νίκος Πλουμπίδης απάντησε γράφοντας: «Τιμή μου εγώ πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμματος (…) Εγώ εκείνα που δίδασκα τα εφάρμοζα πρώτος εγώ. Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με ανέβαζε στα ανώτατα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που, καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα, με κατηγορεί και με στιγματίζει. Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής.
Ο εχθρός δουλεύει και δουλεύει με πολλά μέσα για να διαλύσει το Κόμμα, να σπείρει τη σύγχυση στις μάζες και να στρέψει τα στελέχη και τα μέλη του Κόμματος ενάντια στην ηγεσία. Αυτό που επείγει δεν είναι η ανασκευή της κατηγορίας. Αυτό θα το κάνει το Κόμμα αργότερα, αλλά η διαφύλαξη της ενότητας του Κόμματος και της εμπιστοσύνης στην ηγεσία του Κόμματος (…) Κρατιέμαι με τα δόντια στη ζωή και θα δώσω ακόμα δύο μάχες. Τη μάχη της δίκης και τη μάχη του εκτελεστικού αποσπάσματος (…) Πάντως, πιστεύω ότι το Κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα».
Η 9η Ολομέλεια (1958) διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να στηρίζει την κατηγορία του προβοκάτορα και του χαφιέ και αποφάσισε την αποκατάστασή του.
***
«Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Πηγή αστείρευτης έμπνευσης και αιτία βαθιάς αισθητικής συγκίνησης, το Ωραίο, αποτυπώνεται οπτικά στα αρχαία έργα τέχνης, συνιστώντας μια διαρκώς μεταβαλλόμενη εικόνα στην ιστορία της ανθρώπινης δημιουργίας.
Η νέα περιοδική έκθεση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αναδεικνύει τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής σε ετερογενή κοινωνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα από τη νεολιθική περίοδο μέχρι την ύστερη αρχαιότητα, αξιοποιώντας το εξαιρετικά ευρύ χρονολογικό φάσμα που καλύπτουν οι συλλογές του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου. Τριακόσιες σαράντα αρχαιότητες από τις πλούσιες συλλογές του σε συνδυασμό με σύγχρονα ψηφιακά μέσα, προσφέρουν μια αισθητική πανδαισία και υπόσχονται ένα ταξίδι στο χρόνο γεμάτο αισθητικές απολαύσεις.
Η περιοδική έκθεση «Οι αμέτρητες όψεις του Ωραίου» αποτελεί το τελευταίο μέρος της εκθεσιακής τριλογίας που σχεδιάστηκε για να τιμήσει την επέτειο των 150 χρόνων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου από τη θεμελίωση του εμβληματικού κτιρίου που το στέγασε.
Η τριλογία άνοιξε το 2015 με την έκθεση «”Ένα όνειρο ανάμεσα σε υπέροχα ερείπια…” Περίπατος στην Αθήνα των περιηγητών, 17ος-19ος αιώνας», όπου μεταξύ άλλωναναδείχθηκε το πολιτισμικό περιβάλλον μέσα στο οποίο διαμορφώθηκε η ανάγκη για την ίδρυση του Εθνικού Μουσείου, και συνεχίστηκε με τις «Οδύσσειες», μια έκθεση που αποτύπωσε αφαιρετικά και συμβολικά τη διαχρονική προσπάθεια του ανθρώπου για δημιουργία και εξέλιξη.
Η έννοια του Ωραίου, την οποία πραγματεύεται η τρίτη στη σειρά έκθεση, συνιστά τον ιδανικό επίλογο, αφού η καλλιέργεια έρωτος προς τας καλάς τέχνας ήταν θεμελιώδης ανάμεσα στους καταστατικούς σκοπούς του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου (ΒΔ 31.7.1893). Επικεντρωμένη στην πνευματικότερη και υψηλότερη στιγμή της ανθρώπινης δημιουργίας, η έκθεση υποστηρίζει την αισθητική ενατένιση, καλώντας ταυτόχρονα τους θεατές να διερευνήσουν την πνευματική βάση των αισθητικών επιλογών.
Το εκθεσιακό αφήγημα αρθρώνεται σε τέσσερα μέρη
Στην «Αιώνια αισθητική» παρουσιάζονται επιλεγμένα αντικείμενα της καθημερινότητας, που καταγράφουν τις συνεχείς εναλλαγές και τις διαφορετικές εκφράσεις αισθητικής στην ανθρώπινη διαχρονία. «Το ωραίο και το επιθυμητό» επιχειρεί μια ουσιαστική προσέγγιση στις αισθητικές προτιμήσεις των αρχαίων κοινωνιών με βάση όσα αποκαλύπτουν οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι για την ομορφιά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που αφορούν την ένδυση, την κόμμωση, τα κοσμήματα και τον καλλωπισμό. Το τρίτο μέρος με τίτλο «Προβάλλοντας το σώμα» παρακολουθεί την έκφραση του ωραίου στην εικαστική απόδοση του ανθρώπινου σώματος από τη νεολιθική περίοδο μέχρι τους ιστορικούς χρόνους. Στο τέλος, «Η ατέρμονη αναζήτηση»αποσκοπεί στον αισθητικό στοχασμό ως προς τη σημασία του ωραίου και την αξία του για τον άνθρωπο.
Την έκθεση θα πλαισιώσουν καθ’ όλη τη διάρκειά της πολλά πειραματικά εργαστήρια. Επιστήμονες, καλλιτέχνες και τεχνίτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό θα προσφέρουν την ειδική τους γνώση για να εξηγήσουν στους επισκέπτες τις πειραματικές τους προσεγγίσεις στην υφαντική της νεολιθικής περιόδου, το ένδυμα στο Αιγαίο κατά τη δεύτερη χιλιετία π.Χ., τη μυκηναϊκή ενδυμασία, την πολυχρωμία των αρχαίων γλυπτών και την απόδοση του Ωραίου στην αρχαία ελληνική μουσική.
Την έκθεση συνοδεύει επιστημονικός κατάλογος στα ελληνικά, έκδοση του Ταμείου Αρχαιολογικών Πόρων. Θα επακολουθήσει σύντομα και η αγγλική έκδοση.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 26 Μάη.
Ώρες λειτουργίας (θερινό ωράριο ως 31/10):
Δευτέρα 13.00-20.00
Τρίτη – Κυριακή 8.00-20.00
***
Το Moυσείο Μπενάκη Παιχνιδιών με πυρήνα την συλλογή της Μαρίας Αργυριάδη, η οποία συγκαταλέγεται στις δέκα καλύτερες της Ευρώπης, παρουσιάζει παιχνίδια, βιβλία, έντυπα, ρουχισμό και αντικείμενα της παιδικής ηλικίας από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία και την Αμερική.
Η ελληνική συλλογή περιλαμβάνει βρεφικά και παιδικά παιχνίδια και άλλα αντικείμενα από τους αρχαίους έως τους νεότερους χρόνους: χειροποίητα παραδοσιακά παιχνίδια, πανηγυριώτικα και εμπορικά παιχνίδια του 20ού αι., επιτραπέζια παιχνίδια, καθώς και ομαδικά παιχνίδια δρόμου και παιδικά έθιμα. Ξεχωρίζουν τα παιχνίδια που έφτιαξαν μέλη των Κ.Α.Π.Η. (Κέντρων Ανοιχτής Προστασίας Ηλικιωμένων), αναβιώσεις αυτών που έπαιζαν ως παιδιά.
Η ευρωπαϊκή συλλογή αποτελείται από αστικά και λαϊκά παιχνίδια από το 18ο έως τον 20ό αι., κυρίως από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία, καθώς και από ευρωπαϊκές κούκλες με φορεσιές από διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΩΝ – Λεωφ. Ποσειδώνος 14 & Τρίτωνος 1, 175 61 Παλ. Φάληρο
Μέρες και ώρες λειτουργίας: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή: 10:00 – 18:00
Επικοινωνία: τηλ. 213 0258498