Μαγικό ταξίδι «πάνω στο φτερό του καρχαρία» με «πυξίδα» το όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο
Ξεχωριστή στιγμή, ήταν στο τέλος της συναυλίας, όπου όλοι αποχώρησαν από τη σκηνή και έμεινε μόνος του ο Θ. Μικρούτσικος με το πιάνο του, όπου έπαιξε το τραγούδι του, «Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia». Μόνος του και μαζί του όλοι εμείς…
Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου πάνω στην ποίηση του Νίκου Καββαδία και εντάσσεται στις πολιτιστικές εκδηλώσεις που προϋπαντούν το 5ο Επιστημονικό Συνέδριο που διοργανώνει η Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος με θέμα: «Η συνάντηση της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το εργατικό κίνημα και την κομμουνιστική ιδεολογία από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και το Μεσοπόλεμο», για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του ΚΚΕ.
Τη συναυλία παρακολούθησε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ με επικεφαλής τον ΓΓ της, Δημήτρη Κουτσούμπα, ο οποίος στο τέλος συνεχάρη θερμά όλους τους συντελεστές.
Ανοίγοντας την συναυλία ο Θάνος Μικρούτσικος δήλωσε πως «δύο πολιτικά μηνύματα, και μάλιστα τρομακτικά ισχυρά και διαχρονικά, πολύ πιο σημαντικά ίσως από πιο επικαιρικά πολιτικά μηνύματα, είναι διατυπωμένα από τον Νίκο Καββαδία. Το 1954 στη βάρδια είπε «λυπήσου αυτούς που δεν ονειρεύονται». Τι δεν ονειρεύονται. Ένα ταξίδι; όχι. Που δεν ονειρεύονται έναν κόσμο καλύτερο, έναν κόσμο ισότητας, έναν κόσμο στον οποίο μπορεί ο άνθρωπος να αυτοπραγματωθεί». Και είπε επίσης το άλλο: «Χόρεψε πάνω στο φτερό του καρχαρία. Τι νομίζετε; ότι είναι μία ωραία εικόνα; καθόλου. Απλώς επιλέγει το πιο ανθεκτικό ζώο στον πλανήτη, γιατί ο καρχαρίας κατάγεται από την εποχή των δεινοσαύρων. Επιλέγει αυτό και καλεί το νέο και τη νέα να τον δαμάσει και να χορέψει πάνω στο φτερό του, δηλαδή να κατακτήσει το αδύνατο. Είμαι πολύ ευτυχής και συγκινημένος που βλέπω και τους σημερινούς 15άρηδες να στοιχίζονται γύρω από αυτή την ερμηνεία. Σε αυτό βοήθησε η μουσική μου να ξεκλειδωθούν και να βρεθούν τα κρυμμένα που διέθετε η ποίηση του Καββαδία».
«Σταυρός του Νότου» και Γραμμμές των Οριζόντων», είναι οι δύο δισκογραφικές δουλειές του Θ. Μικρούτσικου πάνω στην ποίηση του Ν. Καββαδία, που παρουσιάστηκαν ολόκληρες στον Περισσό.
Ήταν μια μαγική συναυλία, μια συναυλία που θα θυμόμαστε για καιρό, όσοι βρεθήκαμε στον Περισσό. Μια συναυλία γεμάτη χιούμορ, εκμυστηρεύσεις, συγκίνηση και πολλά τραγούδια αγαπημένα, τραγούδια που έχουν τραγουδηθεί και αγαπηθεί από πολλές γενιές μέχρι σήμερα. Τα τραγούδια απέδωσαν, χαρίζοντάς μας, μοναδικές στιγμές οι Ρίτα Αντωνοπούλου, Κώστας Θωμαΐδης και Χρήστος Θηβαίος. Τους συνόδευσαν εξαίρετοι μουσικοί, μια τρομερή παρέα, που το χάρηκαν πάρα πολύ. Οι Θ. Μικρούτσικος, Θοδωρής Οικονόμουκαι Μάξιμος Δράκος στα τρία πιάνα και ο Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά. Πολύτιμη και η βοήθεια των τεχνικών ήχου, Γιώργου Κορρέ και Γιώργου Κολεβέντη, αλλά και του τεχνικού φωτισμού, Ανδρέα Κούρτη.
Ξεχωριστή στιγμή, ήταν στο τέλος της συναυλίας, όπου όλοι αποχώρησαν από τη σκηνή και έμεινε μόνος του ο Θ. Μικρούτσικος με το πιάνο του, όπου έπαιξε το τραγούδι του, «Οι 7 νάνοι στο s/s Cyrenia». Μόνος του και μαζί του όλοι εμείς…
Το χειροκρότημα θερμό και αντάξιο για αυτόν τον μεγάλο συνθέτη, αλλά και όλους τους μουσικούς και ερμηνευτές.
Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Θ. Μικρούτσικος είπε: «αιώνια ευγνωμοσύνη αισθάνομαι δια παντός για το ΚΚΕ και για όλους εσάς. Είχα πει πριν 1,5 χρόνο, νομίζω ότι ήταν στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, ότι αισθάνομαι ότι αυτός είναι ο κόσμος μου. Το εννοούσα, το εννοώ και θα το εννοώ μέχρι τέλους».
Στη συναυλία διακινούταν συλλεκτικό πρόγραμμα με πρόλογο του Θ. Μικρούτσικου για τη συγκεκριμένη βραδιά, όλους τους στίχους των ποιημάτων, καθώς και μια ξεχωριστή ενότητα με τίτλο «είπαν για το Νίκο Καββαδία», που περιέχει λόγια του Κ. Βάρναλη και του Γ. Κοτζιούλα, αλλά και τον επικήδειο που έγραψε για τον ποιητή, ο συνάδελφός του ναυτεργάτης Χρήστος Παντελίδης, το 1975:
«Αγαπημένε μας ποιητή, καλό ταξίδι. Δεν κουνάμε τα μαντίλια μας. Αυτά είναι για αταξίδευτους στεριανούς. Εμείς τα δικά μας τα πλέξαμε σαλαμάστρα και θα δέσουμε τις καινούριες παντιέρες στα ξάρτια, τις παντιέρες που στο κέντρο τους θα ‘χουν τη γαλάζια σου ζωγραφιά. Αδελφέ μας ποιητή! Ξεκουράσου στην τελευταία σου κουκέτα, στην πιο μικρή καμπίνα που γνώρισε ποτέ ναυτικός. Εμείς θα πάμε για σκάντζα βάρδια. Ένα καράβι που πλέει αλάργα χαμένο στο πούσι, αν βρει τη ρότα του, θα μας πάρει. Για καλό κατευόδιο, εμείς οι ναυτεργάτες σύντροφοί σου, σου αφήνουμε λίγο φιλτραρισμένο απ’ τα μάτια μας θαλασσένιο νερό. Είναι μαζεμένο απ’ της θάλασσας τον καθάριο βυθό…».