Ο Λένιν ανακοινώνει την Οκτωβριανή Επανάσταση – Το STUDIO τιμά την επέτειο με προβολές ταινιών

«Εμείς αρχίσαμε αυτό το έργο. Πότε ακριβώς, σε πόσο χρονικό διάστημα, οι προλετάριοι ποιανού έθνους θα αποτελειώσουν το έργο αυτό δεν είναι το ουσιαστικό ζήτημα. 

Το ουσιαστικό είναι ότι ο πάγος έσπασε, ο δρόμος άνοιξε, ότι ο δρόμος χαράχτηκε».

Με αυτά τα λόγια ο Βλαντιμίρ Λένιν ανακοίνωνε σαν σήμερα το 1917 την Οκτωβριανή Επανάσταση πάνω στα «ερείπια» της τσαρικής Ρωσίας.

«Για μας ο κινηματογράφος είναι η σημαντικότερη από όλες τις τέχνες.» Β.Ι. ΛΕΝΙΝ

ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ: Η ΜΑΜΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

102 ΧΡΟΝΙΑ ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η NEW STAR τιμώντας την μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση με αφορμή την συμπλήρωση 102 χρόνων από την νίκη της διοργανώνει ανήμερα της ημέρας της νίκης της Επανάστασης την Πέμπτη 7 Νοέμβρη 2019 στον ιστορικό κινηματογράφο τέχνης της Αθήνας που δεν ξεχνά. 

Θα προβληθούν 8 ταινίες για τον ΚΟΚΚΙΝΟ ΟΚΤΩΒΡΗ σταθμοί της Επανάστασης για την Επανάσταση.

Από 12.00 έως 24.00
Εισιτήριο 3 ευρώ η ταινία – ημερήσιο 10 ευρώ

STUDIO new star art cinema:
ΣΠΑΡΤΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ 33 ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Τηλ 210-8640054 –2108220008

Μας λένε οι εχτροί μας:

Τελείωσε ο αγώνας.

Μα λέμε εμείς:

Τώρα άρχισε.

Μας λένε οι εχτροί μας:

Την αλήθεια την απαρνήθηκαν.

Μα λένε εμείς:

Την ξέρουμε ακόμα.

Μας λένε οι εχτροί μας: 

Και γνωστή ακόμα να γίνει αλήθεια…

δεν μπορεί άλλο πια να διαδιθεί.

Μα είμαστε εμείς,

αυτοί που τη διαδίδουν.

Πρόγραμμα – ΠΕΜΠΤΗ 7/11

12:00 «Το τέλος της Αγ Πετρούπολης» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν,

13:30   «Η πτώση της Δυναστείας Ρομανώφ» της ΕΣΘΗΡ ΣΟΥΜΠ,

15:00  «Οι γυναίκες της Ριζάν» των Ivan Pravov και Olga Preobrazhenskaya

16:30  «Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αιζενστάιν,

18:00 «Ο Λένιν στα 1918» των Μιχαήλ Ρομ – Ντιμιτρι Βασιλιεφ,

20:00 «ΕΥΤΥΧΙΑ» του ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΜΕΝΤΒΕΝΤΚΙΝ 

               “Οι ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ΜΟΥΣΑΣ (κιθάρα – μουσικό πριόνι – Theremin) 

             και ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΡΑΦΟΥΡΗΣ  (πιάνο) διαδρούν ηχητικά αυτοσχεδιάζοντας, 

             δημιουργώντας την δική τους ηχητική/μουσική επένδυση.”  

22:00  Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ  των Vladimir Mayakovsky, Yevgeni Slavinsky

22:45 Ο ΜΑΞΙΜ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ  των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ  και Λεονίντ Τράουμπεργκ,

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ

«Το τέλος της Αγ. Πετρούπολης» του Βσέβολοντ Πουντόβκιν

Ένας νεαρός αγρότης, χαμένος και ασυνείδητος, φτάνει στην Αγία Πετρούπολη για να βρει δουλειά. Η ανασυγκρότηση της προσωπικότητάς του, η αναγέννηση της συνείδησής του, αποτελούν την υπόθεση της ταινίας.

Με την σειρά της, αυτή η ανασυγκρότηση, χαράσσεται στην μεγάλη επαναστατική ιστορία της κατάρρευσης της παλιάς, αυταρχικής, εκμεταλλευτικής Ρωσίας.

Η ταινία υιοθετεί το ύφος του ιστορικού χρονικού, καθώς παρακολουθούμε τον ήρωα ως συλλογικό υποκείμενο πια, καθώς και τα γεγονότα που θα οδηγήσουν στην εξέγερση του 1917, ολοκληρώνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο την ιστορική διαλεκτική του πορεία: ένα έργο-σταθμός στην ιστορία του βωβού σοβιετικού σινεμά και εξαίρετο δείγμα της ρωσικής πρωτοπορίας.

Βασίλης Ραφαηλίδης

«Η πτώση της Δυναστείας Ρομανώφ» της ΕΣΘΗΡ ΣΟΥΜΠ  

Εικόνες των ράθυμων, κοινωνικά βαλτωμένων επαρχιακών πόλεων, αλλά και των μοναστηριών, εκεί που «κυλά η χορτασμένη ζωή των “αγίων πατέρων”» μεταδίδουν αβίαστα στον θεατή το αίσθημα του «φτάνει, δεν πάει άλλο»! Για την Σουμπ, το μπολσεβίκικο κάλεσμα προς την εργατική τάξη και την εξαθλιωμένη αγροτιά ενάντια στο σφαγείο του πολέμου, σε αυτούς που τον προκαλούν και για την ταξική απελευθέρωση ήταν νομοτελειακό και αυτό το συμπέρασμα το τεκμηριώνει κατηγορηματικά. Από αυτή την άποψη, «Η πτώση της δυναστείας των Ρομανόφ» διευρύνει τον ιστορικό τόπο και χρόνο και αποδεικνύει την γενική νομοτέλεια που διέπει την βασική αντίθεση μεταξύ του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και της αρπαγής του από μια ελάχιστη μειοψηφία κεφαλαιοκρατικών παρασίτων.

«Η μάγισσα του μοντάζ»  Σ. Γιουτκέβιτς

«Οι γυναίκες της Ριζάν» των Ivan Pravov και Olga Preobrazhenskaya  

Σε ένα μικρό χωρίο της Επαρχίας Ριζάν, το 1914, η Άννα και ο Ιβάν ερωτεύονται. Αλλά ο Ιβάν πρέπει να φύγει στον πόλεμο. Εκμεταλλευόμενος την απουσία του, ο πατέρας του φλερτάρει την νεαρή κοπέλα και στο τέλος την βιάζει. Εκείνη μένει έγκυος. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Ιβάν που τον θεωρούσαν νεκρό, επιστρέφει από το μέτωπο. Βρίσκει την γυναίκα του με ένα παιδί και τον βασανίζουν οι ενοχές και η ντροπή.

«Θωρηκτό Ποτέμκιν» του Σεργκέι Αιζενστάιν

Το 1898 στο Νικολάγιεφ της Ρωσίας έγινε η καθέλκυση ενός νέου πολεμικού καραβιού, κλάσης θωρηκτού , με την ονομασία «Πρίγκιπας Ποτέμκιν της Ταυρίδας». Για την κατασκευή του εφαρμόστηκαν όλες οι νέες τεχνικές της εποχής και θεωρούνταν το πλέον σύγχρονο και δυνατό πολεμικό πλοίο της κατηγορίας του. Εντάχθηκε στο στόλο της Μαύρης Θάλασσας και – κατ’ επέκταση – στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς της τσαρικής Ρωσίας. Συνεπώς, κανείς από τους αριστοκράτες αξιωματικούς του δε θα πίστευε ποτέ, ότι το «καμάρι» του τσαρικού στόλου θα έμενε στην ιστορία για πολύ διαφορετικούς λόγους από αυτούς για τους οποίους νόμιζαν. Το 1905 ήταν η χρονιά που θα δοκιμαζόταν για πρώτη φορά η «έφοδος στον ουρανό» των εργατών και αγροτών της Ρωσίας. Ο γιγαντισμός της στρατιωτικής μηχανής της παραπαίουσας αυτοκρατορίας ήταν ένα δεδομένο που δε θα μπορούσε ποτέ να αγνοηθεί από τις επαναστατικές δυνάμεις. Η σοσιαλδημοκρατική οργάνωση του στόλου της Μαύρης Θάλασσας (στην ηγεσία της οποίας ήταν πολλοί μπολσεβίκοι) προετοίμαζε την εξέγερση, η οποία όμως ήρθε λίγο νωρίτερα από την προγραμματισμένη ημερομηνία και με αυθόρμητο τρόπο.  

«Ο Λένιν στα 1918» των Μιχαήλ Ρομ – Ντιμιτρι Βασιλιεφ

Η μεγάλη επιτυχία τη ταινίας «Ο Λένιν τον Οχτώβρη» οδήγησε τον Μιχαήλ Ρομ σε μια αναπόφευκτη συνέχεια το «Λένιν στα 1918», όπου αφηγείται την πιο κρίσιμη και δύσκολη περίοδο της επανάστασης. Η ταινία είναι έργο με αυστηρή σκηνοθεσία, όπου τίποτα δεν έχει αφεθεί στην τύχη. Ένα μεγάλο μέρος της επιτυχίας οφείλεται στον χαρισματικό τρόπο, με τον οποίο ερμήνευσε ο ηθοποιός Μπόρις Σιούκιν την προσωπικότητα του Ρώσου ηγέτη και έδωσε ένα εντυπωσιακό πορτραίτο του. Eίναι μια αποφασιστική στιγμή στην ιστορία του σοβιετικού κινηματογράφου με αμείωτο ιστορικό και αισθητικό ενδιαφέρον. 

«ΕΥΤΥΧΙΑ» του ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΜΕΝΤΒΕΝΤΚΙΝ  

Ο Κμιρ και η γυναίκα του Άννα δυο φτωχοί αγρότες ζώντας στη τσαρική Ρωσία δεν έχουν ακόμα ανακαλύψει τι είναι ευτυχία, αφού αναγκάζονται συνέχεια να πληρώνουν στο κράτος και  στην εκκλησία. Έτσι η Άννα λέει στο Κμιρ, να ταξιδέψει για να την γνωρίσει και αν δεν τι βρει να μην γυρίσει πίσω. Ξεκινώντας το ταξίδι του θα βρεθεί μπροστά σ’ ένα πορτοφόλι γεμάτο χρήματα και για μια στιγμή θα πιστέψει ότι η ευτυχία είναι αυτό. Ξεκινάνε λοιπόν να κάνουν μια καινούρια αρχή καλλιεργώντας οι ίδιοι κάποια χωράφια, αγοράζοντας πρώτα ένα άλογο. Το κράτος και η εκκλησία όμως βλέποντας ότι η προσπάθεια τους επέφερε καρπούς, σπεύδουν για να αποκομίσουν τους φόρους τους μη μένοντας τίποτα γι’ αυτούς, (ούτε οι ληστές που πάνε να τους κλέψουν δεν βρίσκουν τίποτα εκτός από το μουλάρι). Ο Κμίρ βλέποντας ότι δεν του έχει απομείνει τίποτα αποφασίζει να πεθάνει, φτιάχνοντας ο ίδιος το φέρετρο του. Κράτος και εκκλησία θα επέμβουν για μια ακόμα φορά, φέρνοντας ακόμα και το στρατό, κάνοντας του την ερώτηση «ποιος του έδωσε το δικαίωμα να πεθάνει;». Τον συλλαμβάνουν και τον οδηγούν για τριάντα τρία χρόνια στη φυλακή όπου και τον βασανίζουν.

Η ΚΥΡΙΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ  των Vladimir Mayakovsky, Yevgeni Slavinsky  

Μια νέα γυναίκα φτάνει στο σχολείο που πρέπει να διδάξει για πρώτη φορά.Το καθήκον της είναι να μάθει σε μια τάξη ενηλίκων ανάγνωση και γραφή.Οι μαθητές της είναι άντρες και μικρά αγόρια, όλοι δύσκολοι στον χειρισμό και ερειστικοί.Επιπλέον ένας νεαρός χούλιγκαν της γράφει στο χαρτί του διαγωνίσματος ότι την αγαπάει. Η νεαρή δασκάλα καταλαμβάνεται από άγχος. Τελικά συνειδητοποιεί πως η αγάπη του αγοριού είναι αληθινή όταν αυτός πια βρίσκεται ξαπλωμένος ετοιμοθάνατος, μαχαιρωμένος από  τους υπόλοιπους μαθητές και τον παρηγορεί φιλώντας τον γλυκά.

Η μοναδική ταινία του Vladimir Mayakovsky που έχει σωθεί.

Γυρίστηκε στην Αγ. Πετρούπολη, μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, μέσα σε 2 εβδομάδες.

Ο ΜΑΞΙΜ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ  των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ  και Λεονίντ Τράουμπεργκ,

Η τελευταία ταινία της τριλογίας του «Μαξίμ», των Γκριγκόρι Κόζιντσεφ και Λεονίντ Τράουμπεργκ, υπό τον πρωτότυπο τίτλο, «Βίμποργκσκαγια Στορονά»(1) (σσ. «Η μεριά του Βίμποργκ») του 1938, με την ελληνική εκδοχή του να είναι το απλούστερο, «Ο Μαξίμ στην εξουσία», μας δείχνει την Πετρούπολη μετά τη ννίκη του Οχτώβρη, πάντα μέσα από τον ήρωα της τριλογίας, τον Μαξίμ.

Ο εξπρεσιονισμός, ολοφάνερος στις εσωτερικές σκηνές, διαχέεται μέσα στον ρεαλισμό και του δίνει μια διάσταση σαφέστατα ποιητική. Έπειτα, τα επιλεγμένα από τον Σοστακόβιτς τραγούδια λειτουργούν σαν υποσημείωση, ενώ η πριν και μετά απ’ αυτά δράση «προσγειώνεται» και «απογειώνεται» όπως περίπου στο μιούζικαλ, κι αυτό διαβρώνει διακριτικά την ορθόδοξη ρεαλιστική αφήγηση.Ο Μαξίμ στην εξουσία είναι η λογική κατάληξη μιας εκρηκτικής νιότης και μιας θυελλώδους επιστροφής. Αλλά η εξουσία που ασκεί ο Μαξίμ σαν διευθυντής τράπεζας είναι κι αυτή εκρηκτική και θυελλώδης, δηλαδή, ατόφια λαϊκή. Δεν γνωρίζει τους νόμους της οικονομίας, γνωρίζει όμως τη λογική της και αυτό είναι υπεραρκετό για μια γνήσια λαϊκή εξουσία. Η τριλογία τελειώνει το 1918 με τον λαϊκό ήρωα Μαξίμ στη (λαϊκή) εξουσία. Δεν ξέρουμε τι απέγινε ο ίδιος ή οι απόγονοί του μερικά χρόνια αργότερα, ενώ οι σκηνοθέτες περιορίζονται σε ένα ανοιχτό προς το μέλλον (και τη δράση) πλάνο που μπορεί να λειτουργήσει σαν ερωτηματικό.