Αλέκα Παπαρήγα – Ένα μάθημα ζωής
«Επαναστάτης δεν είναι μόνο αυτός που πήρε ή θα πάρει μέρος στην επανάσταση, αλλά όλοι εμείς και αύριο πολύ περισσότεροι, όλοι εσείς που δεν βολεύεστε, όπως λέει η ΚΝΕ, με λιγότερο ουρανό, εσείς που αμφισβητείτε το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα…»
Ένα μάθημα ζωής η χτεσινή εκδήλωση στο Μαθητικό Στέκι του 50ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή:
«Επανάσταση σημαίνει αλλαγή τάξης στην εξουσία», ξεκαθάρισε αρχικά η Αλ. Παπαρήγα και συνέχισε: «Στην εποχή μας, εποχή των ιμπεριαλιστικών πολέμων και των σοσιαλιστικών επαναστάσεων, καταπιεστής, εξουσιαστής, εκμεταλλευτής είναι η αστική τάξη, και επαναστάτης απελευθερωτής απέναντί της η εργατική τάξη που δρα μαζί με τους κοινωνικούς της συμμάχους.
Τίποτα σχετικό με την κοινωνική πολιτική επανάσταση και τη διαδοχή των κοινωνικών συστημάτων δεν βρίσκεται σε πολλά επιστημονικά συγγράμματα, τίποτε δεν λέγεται στα σχολικά σας βιβλία. Καταλαβαίνουμε γιατί. Η κοινωνική επανάσταση των εκμεταλλευομένων και καταπιεσμένων είναι απολύτως μισητή από την καπιταλιστική πολιτική εξουσία και τα πολιτικά κόμματά της (…) Ο καπιταλισμός είναι αρκετά ευρύχωρος, χωράει πολλά, τον φιλελευθερισμό, τη σοσιαλδημοκρατία, τον οπορτουνισμό και ρεφορμισμό, τον φασισμό σε όλες τις εκδοχές του, την ακροδεξιά, ακόμα και πολλές μορφές ρατσισμού, εννοείται και τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Χωράει πολλές ιδεολογικές εκδοχές, αρκεί να μην αμφισβητούν τον καπιταλισμό, την ιδιοκτησία του κεφαλαίου. Δεν υπάρχει καμία μα καμία ανοχή απέναντι την κομμουνιστική ιδεολογία και πολιτική, απέναντι στην κοινωνική σοσιαλιστική επανάσταση».
Επισήμανε ότι «ακόμα και όταν δεν είναι στην ημερήσια διάταξη η επαναστατική εξέγερση, οι ορκισμένοι εχθροί της αλλά και τα συμβιβαστικά ρεύματα που εμφανίζονται στις γραμμές του κινήματος, χρησιμοποιούν τον όρο επανάσταση, παραποιημένο και διαστρεβλωμένο μόνο και μόνο για να μη διαδοθούν οι πραγματικές επαναστατικές ιδέες. Εμείς που ανήκουμε σε παλαιότερες και αρκετά παλαιότερες γενιές, στην εφηβική και νεανική μας ηλικία ακούγαμε τους ύμνους για τη βιομηχανική και επιστημονικοτεχνική επανάσταση. Σήμερα ακούμε για την “τεχνολογική”, την “ψηφιακή”, την “πράσινη” επανάσταση, την επανάσταση της “τεχνητής νοημοσύνης” (…) Πρόκειται για τα παραπλανητικά υποκατάστατα της μοναδικής επί της ουσίας επανάστασης, της σοσιαλιστικής».
Ναι, υπάρχουν επαναστάτες
Απαντώντας στο ερώτημα «ποιος, ποια είναι επαναστάτης, επαναστάτρια;», σημείωσε: «Επαναστάτης δεν είναι μόνο αυτός που πήρε ή θα πάρει μέρος στην επανάσταση, αλλά όλοι εμείς και αύριο πολύ περισσότεροι, όλοι εσείς που δεν βολεύεστε, όπως λέει η ΚΝΕ, με λιγότερο ουρανό, εσείς που αμφισβητείτε το καπιταλιστικό σύστημα, αυτό το βάρβαρο εκμεταλλευτικό σύστημα. Επαναστάτες είμαστε εμείς και όλοι εσείς που αρνείστε να υποστηρίξετε τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που είσαστε αλληλέγγυοι με τους δίκαιους πολέμους. Δίκαιος είναι μόνο ο ταξικός πόλεμος κατά της αστικής τάξης, ο πόλεμος κατά της ξενικής κατοχής.
Τι προτείνουμε εμείς το ΚΚΕ και η ΚΝΕ; Να ψάχνετε τις αιτίες που οδηγούν στα βάσανα του λαού, στα άσχημα αποτελέσματα για τα ίδια τα νιάτα. Είναι απαίτηση των καιρών να ελευθερώνονται οι νέοι άνθρωποι από τις αντιδραστικές, αντιεπιστημονικές αντιλήψεις που διαδίδει ο καπιταλισμός και επιβάλλει παντού, στην καθημερινή ζωή, στην Εκπαίδευση, στην ψυχαγωγία και στον αθλητισμό, στον πολιτισμό και την αισθητική. Αναζητήσετε την πρωτοπόρα, την επαναστατική σκέψη που ανθίζει στον δρόμο της ανατροπής, δίπλα, μαζί και μέσα από τις γραμμές της ΚΝΕ, του ΚΚΕ».
«Ναι, υπάρχουν επαναστάτες/τριες: Ολοι εμείς και όλοι αυτοί που προσθέτουμε ένα λιθαράκι, μια ψηφίδα στον δρόμο του καθημερινού συλλογικού αγώνα για τα προβλήματα του εργαζόμενου λαού, της νεολαίας και των γυναικών που ανήκουν στην εργατικά τάξη, και στα φτωχά λαϊκά στρώματα των αυτοαπασχολούμενων, στον αγώνα που κατευθύνεται στη νίκη της εργατικής εξουσίας», πρόσθεσε και συνέχισε: «Τι κάνουμε λοιπόν σήμερα; Πώς κινούμαστε; Μπαίνουμε μπροστά και βαθιά στους καθημερινούς αγώνες, για να ασκηθεί η μέγιστη δυνατή πίεση, κάτι να κερδηθεί, κάτι να εμποδιστεί. Δεν υπάρχει νεανικό πρόβλημα, πρόβλημα του μαθητή και της μαθήτριας που να μας είναι ξένο. Να επιφέρουμε ρήγματα στη σταθερότητα του σάπιου πολιτικού συστήματος, να αποκτήσει μεγαλύτερο εύρος η ταξική πολιτική συνείδηση, κατά του καπιταλισμού, κατά των μονοπωλίων».
Οι κομμουνιστικές ιδέες ανεβάζουν την αγωνιστικότητα, την αντοχή σε καμπές
«Οι κομμουνιστικές ιδέες ανεβάζουν την αγωνιστικότητα, την αντοχή σε στροφές, καμπές», επισήμανε στη συνέχεια δίνοντας το εξής παράδειγμα: «Πριν από μερικά χρόνια το μαθητικό κίνημα βρισκόταν σε μια πολύ υποτονική κατάσταση, έμοιαζε να έχει μονιμοποιηθεί μια εκφυλιστική κατάσταση στα μαθητικά συμβούλια. Χωρίς να υποστηρίζουμε ότι σήμερα τα πράγματα είναι όπως χρειάζεται, είναι φανερό ότι υπάρχει μια καλύτερη κατάσταση, σε ένα μεγαλύτερο, σε σύγκριση με το παρελθόν, αριθμό σχολείων, και αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο και με τον ρόλο του Κόμματος και της ΚΝΕ όπως και κομμουνιστών εκπαιδευτικών που ανέβασαν τη δράση αλλά και τη διαπάλη στο επίπεδο των ιδεών, σε περισσότερες σχολικές μονάδες και περιοχές. Η όποια πρόοδος εμφανίστηκε βρήκε την αντανάκλασή της και στις φοιτητικές εκλογές στα ΑΕΙ, όπου η “Πανσπουδαστική”, η φοιτητική παράταξη που στηρίζει η ΚΝΕ, βρήκε πρώτη δύναμη.
Ακόμα πιο σημαντικό είναι η ανάπτυξη της δράσης των μαθητών της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, η ορμή που απέκτησε το μαθητικό κίνημα όταν συνέβη το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, στιγμές που έχουν την αξία τους και θα επανέλθουν στην πορεία, καθώς σήμερα έχει αυξηθεί η μάζα των μαθητών που παρακολουθεί τα γεγονότα και δεν τα αφήνει να περάσουν απαρατήρητα γι’ αυτήν».
Και μεταξύ άλλων, κλείνοντας την ομιλία της, τόνισε: «Εμείς παλεύουμε για τα συλλογικά δικαιώματα με κεντρικό ζήτημα την κοινωνική απελευθέρωση από την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία, στον δρόμο της αντεπίθεσης, της επαναστατικής ανατροπής. Εμείς θεωρούμε πρωταγωνιστή στον αγώνα αυτό την εργατική τάξη, τους κοινωνικούς της συμμάχους, βιοπαλαιστές αυτοαπασχολούμενους στην πόλη και στην ύπαιθρο, το γυναικείο και το νεολαιίστικο κίνημα.
Η πραγματική ιστορία της ανθρωπότητας θα ξεκινήσει με την παγκόσμια νίκη του κομμουνισμού. Τότε θα υπάρξει μια πραγματικά νέα ιστορική εποχή. Πρόκειται για αναγκαιότητα και δυνατότητα, πάνε μαζί».
«Ποιος είναι αντισυστημικός σήμερα; Ποιος υπερασπίζεται το σύστημα και ποιος το πολεμάει;», ήταν το θέμα που ανέπτυξε ο Ανδρέας Κοράκης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ξεκαθαρίζοντας αρχικά ότι για μας το σύστημα περιγράφεται από τις παραγωγικές σχέσεις και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, ενώ σχολίασε σκωπτικά ότι δεν υπάρχει κόμμα που να μη διεκδικεί κάποιο είδος «αντισυστημικότητας». Πατώντας πάνω στην εμπειρία που έχουν οι σημερινοί ΚΝίτες αναφέρθηκε σε φάσεις που ένιωσαν ότι τα βάζουν με το σύστημα, φάσεις που φούντωσαν κινητοποιήσεις, π.χ. για τα Τέμπη, ενάντια στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, ακόμα και οι πιο απλές καταλήψεις και αποχές στα σχολεία, αυτά τα πρώτα αγωνιστικά μαθήματα. Και επισήμανε ότι «οι κομμουνιστές ήμασταν μπροστά σε όλες αυτές τις στιγμές».
Υπηρετώντας μια Τέχνη που διαμορφώνει τον άνθρωπο ώστε να μπορεί να πάει παραπέρα
Ο Πάνος Ζάχαρης, πολιτικός γελοιογράφος, και ο Αντώνης Μεϊμάρης, από το συγκρότημα «Κοινοί Θνητοί», μίλησαν στη συνέχεια για την ποπ κουλτούρα και τα ιδανικά της, επισημαίνοντας ότι αυτή εκφράζει ένα σύνολο πολιτιστικών προϊόντων, αλλά και σχέσεις. Αυτή ενδιαφέρει το σύστημα να επενδύει κι άλλοτε το κάνει χοντροκομμένα, στις μέρες μας πιο συγκαλυμμένα, όπως εξήγησε ο Π. Ζάχαρης δίνοντας μια σειρά από παραδείγματα τέτοιων προϊόντων, σειρών σε πλατφόρμες, τηλεπαιχνιδιών, υπερηρώων κ.ά. Η Τέχνη αποτελεί βασικό προϊόν και πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο, είπε ο Α. Μεϊμάρης, που έδωσε ως παράδειγμα και στοιχεία κερδών για πλατφόρμες μουσικής και κινηματογράφου. Κι όπου το κεφάλαιο «βλέπει καλλιτέχνη που πάει κόντρα στο σύστημα πέφτει να ενσωματώσει, να μεταλλάξει το περιεχόμενό του κ.λπ.», είπε θυμίζοντας πως και το συγκρότημά του έχει πέσει θύμα λογοκρισίας για τραγούδια ενάντια στον ρατσισμό, στον φασισμό… «Εμείς οφείλουμε να αναδεικνύουμε τα προβλήματα του λαού, να τον φέρνουμε σε επαφή με την επιστήμη, με την Ιστορία του λαού, την Ιστορία του Κόμματος, να υπηρετούμε μια Τέχνη που διαμορφώνει τον άνθρωπο ώστε να μπορεί να πάει παραπέρα», κατέληξε χειροκροτούμενος.
Η εκδήλωση «έκλεισε» με τρία ερωτήματα από το κοινό προς την Αλέκα Παπαρήγα: «Πώς νιώθετε που μιλάτε στη νεολαία; Επαναστάτες είναι μόνο τα μέλη του ΚΚΕ; Πώς γίνεται να μιλάμε για επανάσταση σήμερα που δεν ξεκουνιέται εύκολα ο κόσμος;», δίνοντάς της την ευκαιρία να συμπυκνώσει βασικά διδάγματα και πλευρές που είχε στην εισήγησή της, σε μια εκδήλωση που… δεν έπεφτε καρφίτσα και κανείς δεν ήθελε να τελειώσει.
