Άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε – “Μπουγάδα” του νυν πρύτανη του ΠΑ.ΠΕΙ για τους τραμπουκισμούς του Κατσαφάδου στη ΔΑΠ

Όταν πριν λίγους μήνες αναφερόμασταν στα κατορθώματα “αριστείας” του Κωνσταντίνου Κατσαφάδου ως φοιτητή τότε της ΔΑΠ στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, δεν μπορούσαμε φυσικά να προβλέψουμε ότι ο απλός βουλευτής ακόμα τότε θα γινόταν τόσο σύντομα υφυπουργός Ναυτιλίας. Ήταν τότε που, σύμφωνα με δημοσιεύματα του αστικού τύπου και όχι τίποτε οργάνων του παγκόσμιου μπολσεβικισμού, ο δαπίτης Κατσαφάδος συμμετείχε σε ομαδούλα που, αφού απέτυχε να κάνει ντου σε συνέλευση, άνοιξε έξω από την είσοδο πυροσβεστήρα, με αποτέλεσμα ο τότε πρύτανης του Πα.Πει να νιώσει δυσφορία και να μεταφερθεί στο νοσοκομείο. Τότε, ο ίδιος και τα λοιπά οργισμένα γαλάζια νιάτα διαγράφηκαν από τη ΔΑΠ, με τον ίδιο ως γνωστόν να ξανατραβά σύντομα προς την – κομματική – δόξα εντός ΟΝΝΕΔ και ΝΔ.

Όπως είναι φυσικό, η υπουργοποίηση ενός επάξιου συνεχιστή των κενταύρων και των ρέιντζερς δε θα μπορούσε παρά να ξαναφέρει στο επίκεντρο το βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου Κατσαφάδου, ιδιαίτερα μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση προβάλλεται ως εγγυητής της αριστείας, της νομιμότητας και της ασφάλειας στα πανεπιστήμια. Λίγες ώρες λοιπόν αφότου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για τους δικούς του προφανώς αντιπολιτευτικούς λόγους, επικαλέστηκε το παρελθόν του υφυπουργού στα πλαίσια της αντιπαράθεσης με τη ΝΔ, εμφανίστηκε ένα έγγραφο του νυν πρύτανη του Πα.Πει, με το οποίο ο ίδιος επιχείρησε να εμφανίσει ως λευκή περιστερά τον υφυπουργό. Συγκεκριμένα, δήλωσε αυτόπτης μάρτυρας του περιστατικού, στο οποίο, όπως υποστηρίζει, ο κ. Κατσαφάδος δε συμμετείχε, αλλά δεν ήταν καν στο χώρο τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, ενώ τελικά όλοι “οι φερόμενοι ως εμπλεκόμενοι αθωώθηκαν πανηγυρικά από την ελληνική δικαιοσύνη”. Κατά μία ευτυχή σύμπτωση μάλιστα, ο Κωνσταντίνος Κατσαφάδος κατέθεσε λίγο μετά και την αθωωτική απόφαση στα πρακτικά της βουλής, βγάζοντας παράλληλα κι έναν δεκάρικο για το “γιο του μπάτσου, όπως αποκαλείται εσείς τους αστυνομικούς”, που “εκπροσωπεί τη γενιά των φιλελεύθερων νεολαίων”. Οκ, μπούμερ, που λένε και στα ίντερνετς.

Πέρα όμως από τη φαιδρή πλευρά, που δεν είναι φυσικά παρά η επιστράτευση του νυν πρύτανη – εκτός κι αν πρέπει να πιστέψουμε ότι αυθόρμητα τον έπνιξε το δίκιο του Κατσαφάδου – για ξέπλυμα και στέγνωμα του υφυπουργού στους 90 βαθμούς, υπάρχει και η ουσία. Μια ουσία που φυσικά δε βρίσκεται στην ανακοίνωση του πρύτανη, η οποία περί άλλα τυρβάζει, αποφεύγοντας όπως ο διάολος το λιβάνι να αναφερθεί στο κρίσιμο ερώτημα, δηλαδή αν είναι ή δεν είναι αληθινό το συμβάν. Το αν ο τότε δαπίτης και σήμερα υφυπουργός ήταν ή δεν ήταν “τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή” στην αίθουσα είναι αδιάφορο, εξάλλου κανείς δεν μίλησε ποτέ για είσοδο των μαινόμενων δαπιτών στο χώρο, (αν και όπως ανέφεραν τα δημοσιεύματα, το είχαν προσπαθήσει), αλλά για χρήση πυροσβεστήρα έξω από την πόρτα, ακριβώς επειδή δεν βρήκαν άλλο τρόπο να διακόψουν τη μη αρεστή σε αυτούς συνεδρίαση. Ακόμα πιο αδιάφορο και άσχετο είναι φυσικά το γεγονός της αθώωσης των φοιτητών από τα δικαστήρια, καθώς ουδείς ασχολήθηκε με το ποινικό σκέλος της υπόθεσης, η οποία αντιμετωπίστηκε ξεκάθαρα ως θέμα πολιτικής και ηθικής τάξης, ακόμα και από την ίδια τη ΔΑΠ, που ως γνωστόν αναγκάστηκε να διαγράψει τους εμπλεκόμενους, άσχετα από τη μετέπειτα πορεία τους.

Όσες μαρτυρίες πρόθυμων πολιτικών τους φίλων στα πανεπιστήμια και αν επικαλεστούν λοιπόν στην κυβέρνηση, ούτε οι πομπές του γαλάζιου παρακράτους τότε και τώρα κρύβονται, ούτε η τεράστια υποκρισία όσων παριστάνουν τους σταυροφόρους κατά της ανομίας έχοντας λερωμένη τη φωλιά τους αποσιωπάται. Τουλάχιστον ας μην υποτιμούν και τη νοημοσύνη μας από πάνω.