Αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα

….αλλά καλύτερα ας το αφήσουμε να τα καταφέρει μόνο του χωρίς καρδιοχειρουργική μονάδα.

Έχει ένα ενδιαφέρον και η σημειολογία του πράγματος. Η ΜΕΘ Καρδιοχειρουργικής Παίδων στο “Παίδων Αγία Σοφίας”, ενώ ήδη έπνεε τα λοίσθια από την υποστελέχωση, την έλλειψη κλινών και τις συνεπακόλουθες τεράστιες καθυστερήσεις στα χειρουργεία, δέχτηκε το τελειωτικό χτύπημα με την αναστολή της λειτουργίας της κατά την πανδημία, όταν το Παίδων μετατράπηκε σε νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό. Η προς ώρας ύφεση της επιδημιολογικής καμπύλης στη χώρα μας όμως δε σημαίνει και την επιστροφή της μονάδας “στην κανονικότητα”, αφού παραμένει κλειστή, ωθώντας τους γονείς αναγκαστικά είτε στο Ωνάσσειο είτε σε ιδιωτικές κλινικές προς τέρψη των ιδιοκτητών τους. Θα έλεγε κανείς πως μοιάζει σα να θεωρούνται περιττές οι μονάδες που απευθύνονται σε γυναικόπαιδα, ομάδα του πληθυσμού που αποτελεί διαχρονικά βαρόμετρο κρατικής μέριμνας για την κοινωνία εν γένει.

Αν κάποιοι πίστευαν πως τα διδάγματα της “υγειονομικής κρίσης” ήταν πως πρέπει να θωρακίσουμε το ΕΣΥ, καλώς ήρθαν στην πραγματικότητα της πολιτικής οικονομίας του καπιταλισμού και τη μίζερη λογιστική λογική ενός αστικού κράτους. Πριν αλέκτωρ λαλήσαι τρις η κυβέρνηση δείχνει την ευαισθησία της και πόσο υπολογίζει επενδύει στη δημόσια υγεία.

Τα νοσοκομεία είναι κόστος που πρέπει να περικοπεί, όπως οι εργαζόμενοι θεωρούνται κόστος για μια εταιρεία και ας είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο. Δεν είναι δα και τράπεζες για να διασωθούν. Στην καλύτερη περίπτωση, η όποια αναβάθμιση περνά αξεδιάλυτα μέσα από τις συμπληγάδες της “σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα”, όπως εξήγγειλε καθαρά πριν λίγες μέρες στην – πολυσυζητημένη, αλλά για το λάθος λόγο – συνέντευξή του στο STAR ο Κυριάκος Μητσοτάκης, διαφημίζοντας τη δημιουργία ενός “νέου ΕΣΥ” – κομμένου και ραμμένου στις ανάγκες της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Όσοι συγκινήθηκαν με τους κυβερνητικούς εκπροσώπους του υπουργείου υγείας, όσοι βγήκαν πρόθυμα να χειροκροτήσουν τους γιατρούς κάνοντας πως δεν ακούν τα αιτήματα τους που χάθηκαν μες στο πολύ παλαμοκρότημα, ας μην ξεχάσουν να ορίσουν άλλη μια ημερομηνία για να βγούμε να χειροκροτήσουμε και την κυβέρνηση για το θεάρεστο έργο της.

Από τα μπαλκόνια πάντα, γιατί στο δρόμο κατεβαίνουν μόνο “κομματικοί στρατοί” που αντιδρούν στα θαυμαστά επιτεύγματα της κυβέρνησης που νοιάζεται για το καλό μας. Κι όσο τα κανάλια αναλαμβάνουν το έργο της μαζικής παραπληροφόρησης το κοινό τους καλείται να αναλάβει την ατομική ευθύνη της σιωπής. Μέχρι πότε;