Αναστολή ανθρωπιάς – Η κυβέρνηση δε θα δέχεται αιτήσεις ασύλου για ένα τουλάχιστον μήνα
Η ανθρωπιά και το περιλάλητο “διεθνές δίκαιο”, οι “ευρωπαϊκές αξίες” και άλλα ηχηρά παρόμοια, αναστέλλονται μέχρι νεωτέρας, αποδεικνύοντας πόσο έωλα είναι όταν τα επικαλούνται οι θιασώτες μιας πολιτικής κι ενός συστήματος που παράγει συνεχώς ξεριζωμένους.
Στην προσπάθεια που ζούμε αυτές τις μέρες να παρουσιαστούν οι πρόσφυγες και μετανάστες που συρρέουν στα σύνορα ως “ασύμμετρη απειλή”, αιχμή του δόρατος φαίνεται να είναι για την κυβέρνηση η αναστολή της υποβολής αιτήσεων ασύλου για ένα μήνα, όπως αποφασίστηκε χθες μετά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ. Στόχος είναι από τη μια να διευκολύνεται η άμεση απέλαση όσων καταφέρνουν τελικά να περάσουν τον ασφυκτικό στρατιωτικό και αστυνομικό κλοιό, κι από την άλλη να αποθαρρυνθούν οι δυστυχισμένοι που ακόμα δεν έχουν προωθηθεί, με τη συνδρομή των τουρκικών αρχών που παίζουν το δικό τους απάνθρωπο παιχνίδι, στα ελληνοτουρκικά σύνορα.
Η ανθρωπιά και το περιλάλητο “διεθνές δίκαιο”, οι “ευρωπαϊκές αξίες” και άλλα ηχηρά παρόμοια, αναστέλλονται μέχρι νεωτέρας, αποδεικνύοντας πόσο έωλα είναι όταν τα επικαλούνται οι θιασώτες μιας πολιτικής κι ενός συστήματος που παράγει συνεχώς ξεριζωμένους. Πέρα όμως από τον άμεσα αποτρεπτικό χαρακτήρα σε ό,τι αφορά τις προσφυγικές ροές, η κυβέρνηση έχει κι άλλη μια, λιγότερο φανερή εκ πρώτης όψεως επιδίωξη: Με την αναστολή ενός θεμελιώδους δικαιώματος, όπως αυτό του αιτήματος ασύλου, προετοιμάζεται το κλίμα για μια γενικευμένη κατάσταση εξαίρεσης, στην οποία αργά ή γρήγορα θα υποβληθούν προς περιορισμό ή κατάργηση και βασικές ελευθερίες των ίδιων των πολιτών. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι από σήμερα αποφασίστηκε η πραγματοποίηση ασκήσεων στον Έβρο με πραγματικά πυρά, φαίνεται πως ο αυταρχισμός και η στρατιωτικοποίηση της δημόσιας ζωής έχει μπει στην ημερήσια διάταξη. Το ερώτημα πια δεν είναι αν δε μας τρομάζει το πρόσωπο του τέρατος, αλλά να μη γίνουμε οι ίδιοι το τέρας.