Η Χρυσούλα Διαβάτη παθαίνει Ζουγανέλη – “Τους ξένους τους βοηθάμε, οι Έλληνες κοιμούνται στο δρόμο”

Τη Χρυσούλα Διαβάτη τη γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε μέσα από τους πολυάριθμους και χαρακτηριστικούς ρόλους της στη μικρή οθόνη και το θέατρο. Από τις δημόσιες παρεμβάσεις τις, θυμόμασταν κυρίως το “θρυλικό” μαλλιοτράβηγμά της με το Σάκη Ρουβά, αρνούμενη να παραλάβει το ίδιο θεατρικό βραβείο με εκείνον το 2014, κάνοντας λόγους για “σταρ και μίμους που ονομάστηκαν ηθοποιοί”.

Σε πιο πρόσφατες δηλώσεις της, η δημοφιλής ηθοποιός αποφάσισε να καταπιαστεί με ένα κοινωνικό ζήτημα, αυτό των αστέγων, από σκοπιά όμως που δείχνει να την εντάσσει στο στρατόπεδο των “δεν είμαι ρατσιστής, αλλά”, στα χνάρια και άλλων συναδέλφων της, όπως ο Γιάννης Ζουγανέλης, που μιλούσε για πρόσφυγες που “μας πατάνε στο κεφάλι μέσα στο σπίτι μας”, κομπάζοντας πως πέταξε στη διάρκεια συσσιτίου σαλάτα σε έναν “αναιδή” πρόσφυγα που δεν του άρεσε το φαγητό.

Με αφορμή ερώτηση που της έγινε για το αν σκοπεύει να ασχοληθεί με τα κοινά, κάτι που η ίδια -ευτυχώς θα λέγαμε – απέκλεισε, η Διαβάτη επιδόθηκε σε ένα λογύδριο το οποίο περισσότερο θα περίμενε κανείς από δεξιές γιαγιάδες στο τρόλεϊ, παρά από γυναίκα που όχι μόνο επαγγέλλεται ηθοποιός, αλλά βάζει και αυστηρά κριτήρια στο ποιοι άλλοι επιτρέπεται να “ποιούν το ήθος”. Έτσι λοιπόν, ούτε – λίγο ούτε πολύ, η Διαβάτη μας σέρβιρε μια εκδοχή της θεωρίας περί “ρατσισμού κατά των Ελλήνων” (χωρίς να χρησιμοποιεί τον όρο, αλλά με αυτό ακριβώς το νόημα) και “βολεμένων” (κατά λέξη αυτή τη φορά) προσφύγων, στους οποίους χαρίζονται διαμερίσματα την ώρα που άστεγοι συμπατριώτες μας κοιμούνται σε στοές και σε αυτοκίνητα.

«Δεν αντέχω να βλέπω τους Έλληνες να κοιμούνται στα πεζοδρόμια, μέσα στη στοά. Δεν μπορώ, υποφέρω πολύ. Εγώ βλέπω τους Έλληνες, οι ξένοι τους πιο πολλούς τους έχουμε βολέψει! Κοιτάμε να τους βολεύουμε γιατί θεωρούμε ότι δεν είναι καλό και φυσικά να τους φροντίσουμε τους ανθρώπους, αλλά δεν μπορούμε να πετάμε τους Έλληνες.

Στους ξένους έχουν δώσει διαμερίσματα, αν ζητήσουν βοήθεια τούς την δίνουν και όλοι τους βοηθούν και καλά κάνουμε και βοηθάμε. Οι Έλληνες που τους πήραν τα σπίτια επειδή χρωστούσαν το δάνειο; Ξέρω πολλούς και κοιμούνται μέσα στα αυτοκίνητα».

Δεν ξέρουμε σε ποιες ακριβώς περιοχές κινείται η κυρία Διαβάτη και δεν της έχει τύχει να δει ποτέ άστεγο μετανάστη, ούτε ξέρουμε από πού αντλεί τις πληροφορίες της για αθρόα παραχώρηση διαμερισμάτων σε ξένους. Αν εννοεί ως βόλεμα “των πιο πολλών” το γεγονός πως στιβάζονται ομαδόν και επί πληρωμή σε ελεεινά διαμερίσματα που δε θα νοίκιαζε κανείς άλλος, ή ακόμα χειρότερα, αν θεωρεί “βόλεμα” τις συνθήκες διαβίωσης στη Μόρια και τα υπόλοιπα κολαστήρια της επικράτειας, μπαίνει ειλικρινά κανείς στον πειρασμό ν’ αναρωτηθεί αν θα ήθελε να ανταλλάξει τη θέση της με κάποιους από τους βολεμένους.

Φτάνει ν’αναρωτιέται κανείς αν στην περίπτωσή της ηθοποιού η ζωή αντέγραψε την τέχνη, κάνοντάς την να υιοθετεί απόψεις που θα ταίριαζαν στην ακροδεξιά βασιλικιά Φλώρα που υποδυόταν στους “Δυο Ξένους”. Παρότι και κει το μόνο ρατσισμό που θυμόμαστε να εκδήλωνε ήταν προς τη Μαρούσκα και τους Ρώσους εν γένει, κι αυτό περισσότερο για το σοβιετικό παρελθόν της, παρά για το ότι ήταν ξένες. Βολεμένη βέβαια κι η Μαρούσκα στη βίλα της άσπονδης εχθρού της Ντένης Μαρκορά. Από τότε φαινότανε το πράγμα…