Δεν είναι αυτό που νομίζετε – “Τραγική απόληξη” θεωρεί το ΔΣΕ ο γραμματέας της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ
Δυστυχώς πολεμήσαμε σύντροφοι. Ή αλλιώς, με τα λόγια μιας κινηματογραφικής ατάκας: μα Έλληνας να ντουφεκάει Έλληνα; Πού ακούστηκε…
Εντάξει μπορεί να πηγαίνουν στον Γράμμο για να καπηλευτούν το ιστορικό φορτίο ενός αγώνα που δε στηρίζουν, αλλά δεν είναι αυτό που νομίζετε. Η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ δεν πάει στον Γράμμο γιατί νοστάλγησε το αντάρτικο και είναι έτοιμη να πάρει τα βουνά, αλλά γιατί όπως λέει ο γραμματέας της στην πάντα φιλόξενη προς την Κουμουνδούρου ΕφΣυν, είναι τόπος υπέρβασης των διχασμών! Ο ηρωικός αγώνας του ΔΣΕ, η πάλη για την εξουσία ως ανώτατη στιγμή της ταξικής πάλης, ο αγώνας ενάντια στον αστικό εσμό και τους χτεσινούς συνεργάτες των Ναζί, ήταν προφανώς μια διχαστική ενέργεια που υπονόμευε την ενότητα.
Δυστυχώς πολεμήσαμε σύντροφοι. Ή αλλιώς, με τα λόγια μιας κινηματογραφικής ατάκας: μα Έλληνας να ντουφεκάει Έλληνα; Πού ακούστηκε… Στη συνέχεια, ο Σωτήρης Αλεξίου κάνει λόγο για ιστορικές ρεβάνς που θέλουν να πάρουν οι ακροδεξιοί της ΝΔ, αναμοχλεύοντας το εμφυλιοπολεμικό κλίμα.
Και καταλήγει λέγοντας ότι η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ τιμά τον αγώνα του ΔΣΕ γιατί είναι η τραγική απόληξη της ηρωικής δεκαετίας του 40…
Ας υπενθυμίσουμε στον γραμματέα ότι το αστικό κράτος (της Δεξιάς, αλλά και του Κέντρου που συμμάχησε μαζί της) δεν έχασε τότε για να ψάχνει κάποια ρεβάνς, εκτός και αν χρησιμοποιεί τον όρο ρεβανσισμός με κεκτημένη πασοκική ταχύτητα από τα χρόνια της αλλαγής. Εμείς από την πλευρά μας θέλουμε να νικήσουμε όχι για λόγους εκδίκησης, αλλά διεκδίκησης του κόσμου που έχουμε ανάγκη και μας ανήκει.
Κι αν τιμούμε τον αγώνα του ΔΣΕ δεν είναι γιατί τον θεωρούμε τραγική απόληξη, ούτε απλά γιατί ήταν ηρωικός. Αλλά γιατί φωτίζει το δικό μας δρόμο σήμερα. Και μας δείχνει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για όσους αγωνίζονται και δε θέλουν να τα διπλώσουν στην πρώτη δυσκολία.