Έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Τσοβόλας

Θλίψη στον πολιτικό κόσμο σκόρπισε ο θάνατος του Δημήτρη Τσοβόλα, που “έφυγε” στα 80 του χρόνια, υποκύπτοντας στην επάρατη νόσο, μετά από πολύμηνη μάχη και νοσηλεία.

Ο Τσοβόλας γεννήθηκε στους Μελισσουργούς Άρτας, στα χρόνια της Κατοχής. Η οικογένειά του αντιμετώπισε διώξεις λόγω της συμμετοχής της στο ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση. Ο ίδιος σπούδασε νομικά στο ΑΠΘ και άσκησε για αρκετά χρόνια την επιστήμη του, πριν και μετά την πολιτική του σταδιοδρομία, ενώ μεταξύ άλλων ήταν και ο συνήγορος της οικογένειας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, που δολοφονήθηκε τον Δεκέμβρη του 2008 από τον Κορκονέα.

Ήταν ιδρυτικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής Άρτας, στις εκλογές του 1977 -και σταθερά για αρκετά χρόνια έκτοτε. Στελέχωσε από διάφορες υψηλόβαθμες θέσεις το υπουργείο Οικονομικών στην οκταετία της “Αλλαγής”, εκπροσωπώντας θεωρητικά ένα διαφορετικό εσωκομματικό ρεύμα από το μετέπειτα “εκσυγχρονιστικό μπλοκ” του Σημίτη. Στη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ, η διαφοροποίηση αυτή τονίστηκε με την απομάκρυνση του Σημίτη από το υπουργικό συμβούλιο και το περίφημο προεκλογικό σύνθημα “Τσοβόλα δώσ’ τα όλα”, που ήταν μια αυθόρμητη αποστροφή του Παπανδρέου από το μπαλκόνι, αλλά έμεινε στην ιστορία ως η “σφραγίδα” μιας εποχής, που σήμερα κάποιοι τη θυμούνται με νοσταλγία -και με αρκετή εξιδανίκευση, συν τοις άλλοις. Στον αντίποδα, το εκσυγχρονιστικό ρεύμα ειρωνευόταν τη λαϊκή του καταγωγή, με την χαρακτηριστική έκφραση “ο γιος του αγωγιάτη”, που έμεινε στον δημόσιο λόγο από έναν λόγο του -ειδικού για τέτοιες αποστολές- Στ. Κούλογλου, στο Βήμα…

Ο Τσοβόλας ενεπλάκη στο σκάνδαλο Κοσκωτά και καταδικάστηκε με τον νόμο περί ευθύνης των υπουργών, για τη χαριστική ρύθμιση χρεών του μεγαλοαπατεώνα, με ποινή φυλάκισης -που ήταν εξαγοράσιμη- αλλά και τριετή στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Του απονεμήθηκε χάρη από τη Βουλή των Ελλήνων, αλλά δεν είχε δικαίωμα να κατέβει στις εκλογές του ’93 και έκτοτε δε συμμετείχε στις επόμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Το ’95 αποχώρησε από την ΚΕ του κόμματος, για να ιδρύσει μερικούς μήνες αργότερα το ΔΗΚΚΙ (Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα), που ήθελε να εκφράσει πολιτικά το “παλιό καλό ΠΑΣΟΚ” και τις προδομένες (εντός ή εκτός εισαγωγικών) εξαγγελίες του. Τα συνδικαλιστικά στελέχη του χώρου είχαν μάλιστα ενεργό ρόλο και στην ίδρυση του ΠΑΜΕ, το 1999.

Μετά την είσοδό του στη Βουλή, το ΔΗΚΚΙ έφτασε στο απόγειο της πορείας του στις ευρωεκλογές του ’99 (τέταρτη θέση, με ποσοστά κοντά στο 7%), αλλά έναν χρόνο μετά έμεινε εκτός Βουλής, λόγω της πρωτοφανούς πόλωσης στις Βουλευτικές εκλογές του ’00, και δεν επανέκαμψε ποτέ. Ο Τσοβόλας, ως πρόεδρος του κόμματος, ζήτησε και επιδίωξε την αναστολή λειτουργίας του ΔΗΚΚΙ, κάτι που δεν έγινε δεκτό ωστόσο από τα όργανα του κόμματος, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει και να εγκαταλείψει συνολικά την πολιτική, για να αφοσιωθεί στη δικηγορία.