Έφυγε από τη ζωή ο εμβληματικός αναρχικός συγγραφέας Οσβάλντο Μάγερ
Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχικός και ειρηνιστής ως τα άκρα».
Έφυγε χθες από τη ζωή ο συγγραφέας, δημοσιογράφος και ιστορικός Οσβάλντο Μπάγερ, ένας από τους γνωστότερους διανοούμενους της Αργεντινής. Ο ίδιος αυτοπροσδιοριζόταν ως «αναρχικός και ειρηνιστής ως τα άκρα». Το συνδικάτο τύπου του Μπουένος Άιρες εξέφρασε τα συλληπητήρια για το θάνατο του «επίτιμου γενικού γραμματέα του» ως εξής:
«Ένα πραγματικός δημοσιογράφος του λαού που μας έδωσε την ευθύνη και τη δέσμευση να κρατήσουμε ζωντανή την τεράστια κληρονομιά του. Ως τη νίκη, σύντροφε. Πάντα».
Ο ηγέτης του Κόμματος Σοσιαλιστών Εργατών δήλωσε πως ο Μπάγερ υπήρξε ένας ιστορικός με «κάποιες από τις πιο ένδοξες σελίδες αφιερωμένες στο εργατικό κίνημα».
Γεννήθηκε το 1927 στο Σάντα Φε της Αργεντινής και τη δεκαετία του ’50 σπούδασε στη Γερμανία ιστορία. Αργότερα διήθυνε στην Αργεντινή τις εφημερίδες «Εσκέλ» και «Τσίσπα». Εκδιώχθηκε από την Παταγονία, λόγω της αντιπαράθεσής του προς τους γαιοκτήμονες. Τα βιώματά του υπήρξαν πηγή έμπνευσης για το διασημότερο τετράτομο έργο του «Οι εκδικητές της τραγικής Παταγονίας». Το έργο αφηγείται την αιματηρή καταστολή στις αρχές του αιώνα μιας απεργίας στην Παταγονία από το στρατό, με εκατοντάδες νεκρούς. Το βιβλίο απαγορεύτηκε από την Ισαβέλα Περόν και ο ίδιος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Γερμανία, ως την πτώση της χούντας το1983. Όταν το 2003 έγινε επίτιμος διδάκτορας πανεπιστημίου του Μπουένος Άιρες, θυμήθηκε ένα επεισόδιο πριν την εξορία του, όταν αξιωματικός του είχε πει: “Δε θα περπατήσεις ποτέ ξανά στο χώμα της πατρίδας σου. Και σήμερα, όχι μόνο περπατώ στο χώμα της πατρίδας μου, αλλά μου δίνουν και βραβείο”.
Συνέχισε να δραστηριοποιείται συγγραφικά και κοινωνικά στη χώρα του, τόσο με τα βιβλία του, όσο και με συμμετοχή του σε διαδηλώσεις. Ανάμεσα στα βιβλία του περιλαμβάνονται οι βιογραφία του Ιταλού αναρχικούς Σεβερίντο ντι Τζιοβάνι, «Οι αναρχικοί απαλλοτριωτές» “Εξορία” (μαζί με τον ποιητή Χουάν Χέλμαν, 1984), “Το ποδόσφαιρο στην Αργεντινή” (1990), καθώς και το μυθιστόρημα “Ράινερ και Μινού” (2001).