Έφυγε από τη ζωή ο σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης – Ας περιμένει ο παράδεισος…
Ο Σταύρος Τσιώλης έφυγε από τη ζωή στα 82 του, δεν άφησε τον παράδεισο να περιμένει, αφήνει όμως πίσω το έργο του, που έγινε σημείο αναφοράς για ολόκληρες γενιές.
Ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης Σταύρος Τσιώλης έφυγε από τη ζωή σήμερα το πρωί, σε ηλικία 82 ετών. Το θάνατό του ανακοίνωσε η οικογένειά του, μέσω του επίσημου λογαριασμού του στο Facebook, λέγοντας πως ο σκηνοθέτης πέταξε σε έναν άλλο πολύχρωμο γαλαξία.
Ο Σταύρος Τσιώλης γεννήθηκε το 1937 στην Τρίπολη και σπούδασε κινηματογράφο στη Σχολή Σταυράκου. Τη δεκαετία του 50′ άρχισε να εργάζεται ως βοηθός σκηνοθέτη και συνεργάστηκε πολλές φορές με τη ΦΙΝΟΣ ΦΙΛΜΣ. Έκανε την πρώτη δική του ταινία το 1968 (Ο μικρός δραπέτης, βασισμένη σε δικό του σενάριο) και γνώρισε διεθνή επιτυχία με την ταινία “Κατάχρησις Εξουσίας”. Εγκατέλειψε όμως το σινεμά για μια δεκαπενταετία και επανήλθε στα μέσα της δεκαετίας του 80′, με αρκετές επιτυχίες: “Μια τόσο μακρινή Απουσία” (βραβευμένη στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) και “Ακατανίκητοι Εραστές”. Ενώ παράλληλα έγραφε στίχους για τα τραγούδια στις ταινίες τους και διάφορους λαϊκούς τραγουδιστές.
Η πιο εμβληματική του ταινία είναι το “Ας περιμένουν οι Γυναίκες”, μέρος μιας τριλογίας, που προγραμμάτιζε να ολοκληρώσει με τη βοήθεια του κοινού σε ρόλο χρηματοδότη (crowd-funding) αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σε αυτήν βρίσκουμε πολλά από τα αγαπημένα του μοτίβα και τα στοιχεία που ανέδειξαν το προσωπικό του στιλ. Την περιπλάνηση, τον αυτοσχεδιασμό, το ιδιαίτερο χιούμορ, και την παρουσία του Αργύρη Μπακιρτζή από τους Χειμερινούς Κολυμβητές, με τη χαρακτηριστική φωνή, που εμφανίστηκε και σε άλλες ταινίες του Τσιώλη.
Η ταινία αυτή είναι μια διεισδυτική ματιά στην ελληνική κοινωνία της δεκαετίας του 90′, αλλά παραμένει διαχρονική και έχει γίνει σημείο αναφοράς για ολόκληρες γενιές, με σκηνές που θεωρούνται πλέον κλασικές (όπως αυτή για το κίνημα της Βόλβης και τη Νέα Δημοκρατία, που δεν κατάφερε να γίνει κόμμα αρχών), με το δίδυμο Γιάννη Ζουγανέλη και Σάκη Μπουλά να απογειώνει τους διαλόγους με απολαυστικές ερμηνείες.
Στην παραπάνω ταινία συναντάμε και το στοιχείο της μεγάλης αγάπης του σκηνοθέτη για τον ΠΑΟΚ, η οποία έγινε ακόμα και θεατρικό έργο (“Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ”, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης). Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί απ’ τους χρήστες που αφήνουν συλλυπητήρια μηνύματα στην επίσημη σελίδα του σκηνοθέτη, λένε με πικρό χιούμορ πως περίμενε να δει την αγαπημένη του ομάδα ξανά πρωταθλήτρια, προτού αφήσει το μάταιο αυτό κόσμο.
Το τελευταίο διάστημα φαινόταν καταβεβλημένος από τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε, όλοι όμως πίστευαν πως θα αφήσει τον παράδεισο να περιμένει, παρατείνοντας την επίγεια περιπλάνησή του. Τελικά υπέκυψε σήμερα το πρωί, στα 82 του χρόνια, αφήνοντάς μας τη θλίψη και την απορία τι άλλο είχε στα σκαριά για να μας προσφέρει, πριν φύγει.
Ακολουθεί η αναλυτική λίστα με τα έργα του σκηνοθέτη
Φιλμογραφία
Ο μικρός δραπέτης (1969)
Πανικός (1969)
Ζούγκλα των πόλεων (1970)
Κατάχρησις εξουσίας (1971)
Μια τόσο μακρινή απουσία (1985)
Σχετικά με το Βασίλη (1986)
Ακατανίκητοι εραστές (1988)
Έρωτας στη Χουρμαδιά (1990)
Παρακαλώ γυναίκες, μην κλαίτε (1992)
Ο χαμένος θησαυρός του Χουρσίτ Πασά (1996)
Ας περιμένουν οι γυναίκες (1998)
Φτάσαμεε! (2004)
Γυναίκες που περάσατε από ‘δω (2018)
Θεατρικά
Τα έργα του για το θέατρο έχουν καταγραφεί στο βιβλίο «Θεατρικά» και είναι:[7]
«Τα κοκκινομπλέ πατίνια» (2006)
«Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης» (2011)
«Η πόρτα» ή «Ο σωρός των φασολιών» (2012)
«Η δημοπρασία»
«Η γυναίκα του αστροναύτη»