Εγώ Χριστό κι εσύ Αλλάχ

Εγώ Χριστό κι εσύ Αλλάχ, με τα θρησκευτικά υποχρεωτικό μάθημα στο σχολείο.
Εγώ με σύμμαχο το ΝΑΤΟ, να μαζεύω επαίνους για τα λεφτά που δίνω σε εξοπλισμούς. Κι εσύ με τη Ρωσία να παίρνεις τους S-400, για “την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή”.
Αλλά αυτές είναι πρόσκαιρες λυκοφιλίες -λυκοσυμμαχίες τις λένε οι κομμουνιστές- που μπορεί να αλλάξουν με τον καιρό.

Στη μέση το Αιγαίο. Και τα πετρέλαιά του. Μας ενώνουν και μας χωρίζουν ταυτόχρονα, γιατί έχουμε τις ίδιες βλέψεις, αλλά ανταγωνιστικά συμφέροντα.
Τα βρίσκουμε όμως σε όλα τα άλλα.

Εμείς -ως κυβέρνηση- συλλαμβάνουμε και ξυλοκοπούμε τους Κούρδους μαχητές, που εσείς σκοτώνετε στην άλλη πλευρά της χώρας σας.
Εμείς περιλαβαίνουμε τους πρόσφυγες που καταφέρνουν να αποδράσουν με χίλιες θυσίες κι όταν δεν τους κλείνουμε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους επαναπροωθούμε πίσω στην κόλαση.
Κι εμείς κι εσείς θέλουμε το ΝΑΤΟ να περιπολεί, ως δερβέναγας, στο Αιγαίο. Κι αυτό λέγεται πολυδιάστατη πολιτική…

Κι οι δυο τσακίζουμε, με άλλες μεθόδους αλλά με το ίδιο αποτέλεσμα, το μαζικό κίνημα από όπου κι αν προέρχεται. Κι οι δυο έχουμε τους λαούς μας αχ και βαχ, να στενάζουν και να υποφέρουν. Πάντα με το βλέμμα μπροστά, στραμμένο στη δημοκρατία και τον εργασιακό Μεσαίωνα.
Κι αυτές είναι οι κοινές αξίες που δε γνωρίζουν σύνορα και μας ενώνουν…