Είναι έγκλημα η σάτιρα; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο για τους τραμπουκισμούς στο Ζαραλίκο
Αν το περιστατικό ήταν “αυτοδικία” όπως είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, αυτό σημαίνει αυτόματα πως η σάτιρα κατά επιχειρηματιών αποτελεί αδίκημα…
Το πρωί η ανακοίνωση του ΚΚΕ έλεγε ότι η σιωπή της κυβέρνησης σχετικά με το χθεσινοβραδινό ντου μπράβων με πρωθιέρεια τη Σάσα Σταμάτη κατά της παράστασης του Χριστόφορου Ζαραλίκου, δείχνει την ανοχή της σε τέτοια φαινόμενα. Λίγες ώρες μετά η κυβέρνηση εντέλει “έσπασε” τη σιωπή της, απλά και μόνο για να τα κάνει ακόμα χειρότερα και να αποδείξει του λόγου το αληθές σύμφωνα με τα όσα είχε ήδη πει το Γραφείο Τύπου της ΚΕ.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος λοιπόν, “καταδίκασε” την “απόπειρα βίαιης παρεμπόδισης” της “καλλιτεχνικής έκφρασης”, έκανε λόγο για “χαρακτηριστικά αυτοδικίας” (sic). Oύτε λίγο – ούτε πολύ, ένα τέτοιο σχόλιο σημαίνει πως ο Ζαραλίκος έκανε κάποιο έγκλημα, γιατί η έννοια της αυτοδικίας αφορά μόνο σε αδικήματα. Δε γνωρίζουμε βέβαια αν έστω άτυπα έχει ποινικοποιηθεί η σάτιρα, όπως στα πιο μαύρα χρόνια αυτού του τόπου, ειδικά δε αν έχει ως στόχο της εφοπλιστές.
Η κοινωνία μας έχει εμπεδώσει την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης, πρωτίστως της σάτιρας, όσο αιχμηρή και αν είναι. Κάθε απόπειρα, έργω ή λόγω, βίαιης παρεμπόδισης της είναι ανεπίτρεπτη και καταδικαστέα, πόσω μάλλον όταν έχει χαρακτηριστικά αυτοδικίας.
— Γιάννης Οικονόμου (@joikonomou) December 3, 2021
Το δεύτερο ερώτημα αφορά βέβαια το πώς προκύπτει η έννοια της αυτο-δικίας για τη Σταμάτη και τον υπόλοιπο συρφετό, που ξεσπάθωσε για σχόλια που αφορούσαν κάποιο τρίτο πρόσωπο. Εκτός και αν δεχτούμε τη δική της φαιδρή εκδοχή στο προφίλ της στο Ίνσταγκραμ, ότι δηλαδή ξέσπασε για τους Αρβανίτες και τους κατοίκους της Μάνδρας, μην αντέχοντας να βλέπει σκηνές από τις φονικές πλημμύρες πριν λίγα χρόνια.
Είναι χαρακτηριστική η δυστοκία της κυβέρνησης να αποφύγει αστερίσκους στην καταδίκη της, όχι γιατί δεν καταλαβαίνει τι έγινε, αλλά ακριβώς επειδή αποφεύγει συνειδητά να πει τα πράγματα με το όνομά τους, προκειμένου να υποβαθμίσει τη σημασία τους και να συσκοτίσει τα πραγματικά τους αίτια και από τι και ποιους εκπορεύονται.