Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Βραζιλία – Πως θα έρθει ο κομμουνισμός στη χώρα μετά τις εκλογές πιστεύει 44% των ψηφοφόρων

Στην Ελλάδα είμαστε μαθημένοι στις γνωστές κασέτες περί τελευταίας σοβιετίας, “να πάτε στη Βόρεια Κορέα”, “δε θα γίνουμε Βενεζουέλα” κι άλλα τέτοια κλασικά ακροδεξιά και φιλελέ εικονογραφημένα. Φυσικά η χώρα μας δεν έχει το προνόμιο σε αυτές τις βαθυστόχαστες συγκρίσεις και αναλύσεις. Ιδιαίτερα δημοφιλής είναι η ρητορική αυτή στη Λατινική Αμερική, όπου – με πιο πρόσφατο το παράδειγμα της Χιλής – σοσιαλδημοκρατικής κοπής πολιτικά σχήματα ή/και κυβερνήσεις, αντιμετωπίζονται περίπου ως διάδοχοι των μπολσεβίκων στον 21ο αιώνα από τους αντιπάλους τους.

Η μεγαλύτερη χώρα της αμερικανικής υποηπείρου δε θα μπορούσε να αποτελεί φυσικά εξαίρεση, ιδιαίτερα μετά την άνοδο του Ζαΐρ Μπολσονάρου στην εξουσία το 2018. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι πιθανότατα δε θα ανανεώσει τη θητεία του τον ερχόμενο χρόνο, με τον πρώην πρόεδρο Λούλα να εμφανίζεται ως φαβορί για την επικράτηση. Όπως είναι λογικό, το χαρτί του “κομμουνιστικού κινδύνου” είναι ένα από κεντρικά προπαγανδιστικά όπλα του επιτελείου Μπολσονάρου, κι όπως φαίνεται, ακόμα κι αν δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την επανεκλογή του, έχει απήχηση σε ένα εξαιρετικά ευρύ ακροατήριο.

Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από τα ευρήματα πρόσφατης έρευνας κοινής γνώμης, όπου μεταξύ άλλων ερωτημάτων, το 44% των συμμετεχόντων δήλωσαν πως συμφωνούν πως “μετά τις εκλογές η Βραζιλία θα γίνει κομμουνιστική”. Όπως είναι αναμενόμενο, το ποσοστό είναι μεγαλύτερο μεταξύ των υποστηρικτών του Μπολσονάρου, που δηλώνουν ότι συμφωνούν κατά 61%. Όλα αυτά, παρότι οι κυβερνήσεις του Λούλα και της πολιτικής διαδόχου του Ντίλμα Ρούσεφ, όχι απλά δεν απείλησαν τον καπιταλισμό στη Βραζιλία, αλλά απεναντίας έστρωσαν και το έδαφος που επέτρεψε την άνετη επικράτηση του νοσταλγού της στρατιωτικής χούντας Μπολσονάρου πριν σχεδόν 4 χρόνια. Ο ίδιος ο Λούλα εξάλλου δημόσια πολλές φορές έχει αρνηθεί ότι είναι μαρξιστής και αντίθετα πρόβαλε ως πρότυπο φιλεργατικής πολιτικής τον … Χένρι Φορντ (από τους πρωιμότερους υποστηρικτές των ναζί μεταξύ άλλων), με τη λογική ότι πλήρωνε υψηλούς μισθούς για να είναι πιο παραγωγικοί οι υπάλληλοί του.

Στην ίδια έρευνα, αποτυπώνονται κι άλλα δείγματα συντηρητισμού σε μεγάλα ή πλειοψηφικά κομμάτια της βραζιλιάνικης κοινωνίας, αλλά και τα προπαγανδιστικά όρια κάποιων “αγαπημένων” θεμάτων της κυβέρνησης, όπως είναι η οπλοφορία. Παρά την πλύση εγκεφάλου που Μπολσονάρου και φίλια ΜΜΕ επιχειρούν όλα αυτά τα χρόνια υπέρ της οπλοχρησίας, παρά τη συνεχή χαλάρωση των νόμων περί οπλοκατοχής, μόλις το 21% των ψηφοφόρων συμφωνεί πως “όσο περισσότερα όπλα κατέχει κάποιος, τόσο πιο ασφαλής είναι”, ενώ το 78% διαφωνεί. Σημαντικές είναι οι διαφορές ωστόσο μεταξύ αντρών και γυναικών (28% και 15% υπέρ αντίστοιχα), περισσότερο και λιγότερο εύπορων (35% έναντι 18%) καθώς και λευκών και μη λευκών (26% έναντι 17%).

Βήματα πίσω πάντως φαίνονται να έχουν γίνει στην αποδοχή τη σεξουαλικής διαφορετικότητας, Αν σε έρευνα το 2018 το 74% δήλωνε ότι η ομοφυλοφιλία πρέπει να γίνεται αποδεκτή από την κοινωνία, σήμερα το 51% των ερωτηθέντων συμφωνεί, τουλάχιστον εν μέρει, ότι θα πρέπει να απαγορευτούν οι διαφημίσεις με γκέι ζευγάρια για να προστατευθούν τα παιδιά”. Οι άντρες και τα άτομα με χαμηλότερη εκπαίδευση εμφανίζουν τα μεγαλύτερα ποσοστά συμφωνίας (55% και 57% αντίστοιχα), με τις γυναίκες κι όσους έχουν ανώτερη μόρφωση να διαφωνούν συχνότερα (48% και 39%). Μεταξύ των δημοφιλών θρησκειών στη χώρα, το 50% των καθολικών, το 67% των Ευαγγελιστών (που τις τελευταίες δεκαετίες κερδίζουν ραγδαία έδαφος στη χώρα κι αποτέλεσαν πυλώνα για την εκλογή του Μπολσονάρου) και το 40% όσων δηλώνουν οπαδοί πνευματιστικών ρευμάτων δήλωσαν τη μερική ή πλήρη συμφωνία τους με το μέτρο. Μεταξύ των εκλογέων του Μπολσονάρου, το ποσοστό εκτοξεύεται στο 74%.

Στον αντίποδα, η προσπάθεια της κυβέρνησης, με πρωτοβουλία της πρώην γραμματέα της κυβέρνησης Ρεζίνα Ντουάρτε, να περάσει μια μέρα “λευκής υπερηφάνειας” ως αντιστάθμισμα στη μέρα της “Υπερηφάνειας των Μαύρων” συναντά την απόρριψη του 58% των ερωτηθέντων, ενώ το 79% διαφωνεί ότι “ακόμα και αν διαφωνώ με αυτό που λένε, τα άτομα έχουν δικαίωμα να εκφέρουν ρατσιστικές απόψεις”.

Με πληροφορίες από arajuagoranoticias.br