Ένας άλλος ΚΟΣΜΟΣ είναι εφικτός – Ο Πέτρος Κόκκαλης μεταξύ ευρωκομμουνισμού και ΕΑΑΚ

Γνωρίζατε πως ένας επιχειρηματίας μπορεί να είναι ταυτόχρονα και αριστερός (με δεξιά τσέπη ή χωρίς); Ότι μπορεί να χρησιμοποιεί το “επίδικο”, όπως οι αριστεροί συνδικαλιστές στα αμφιθέατρα; Ότι συμβάλλει στη θεωρητική υπέρβαση του μαρξισμού, ανακαλύπτοντας τα ιστορικά του όρια; Ότι ανακαλύπτει τον τρίτο δρόμο μεταξύ μαρξισμού και καπιταλισμού (όπως λέμε μήλα και πορτοκάλια, επαναστατική θεωρία και κοινωνικό-οικονομικό σύστημα) που δεν ανταποκρίνονται στις σύγχρονες προκλήσεις; Πως η τεχνητή νοημοσύνη δημιουργεί κεφάλαιο, όπως ο Ζούκερμπεργκ με έναν υπολογιστή και το Facebook; Ότι οι νεοφυείς επιχειρήσεις δε χρειάζονται κεφαλαιοκράτες να τις στηρίζουν; Και έτσι φτιάχνουν έναν καπιταλισμό με διαφορετικά χαρακτηριστικά; Και πως σε τελική ανάλυση -κατά την ξεπερασμένη μαρξιστική ορολογία- ένας άλλος καπιταλισμός ή μάλλον ένας άλλος “ΚΟΣΜΟΣ” είναι εφικτός;

Αν όχι, είναι γιατί αγνοείτε το παράδειγμα του Ένγκελς, που είχε καπιταλιστή πατέρα. (Σημείωση για τα Συριζοτρόλ που μας διαβάζουν, να αρχίσουν να το εντάσσουν στην επιχειρηματολογία τους για το αριστερό ξέπλυμα στον Κόκκαλη και το κόμμα τους. Όλα εμείς πια;). Και αν αγνοείτε τον κλασικό του μαρξισμού, μπορείτε τουλάχιστον να παρακολουθήσετε τον επίδοξο κλασικό του μετα-μαρξισμού, που και αυτός είχε πατέρα καπιταλιστή -το Σωκράτη- γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται ως μεταμοντέρνα φάρσα.

Είχε όμως και έναν παππού κομμουνιστή, που σήμερα λέει θα ήταν σε μια έγκαιρη κινητοποίηση στις τρέχουσες συνθήκες (δηλ στο ΣΥΡΙΖΑ) και θα είχε ήδη ανέβει στο βουνό -άλλο αν ο εγγονός κατεβαίνει στις εκλογές- ενώ στην εποχή του, δε θα περίμενε το Χίτλερ να ματοκυλήσει την Ευρώπη -και τα Λαϊκά Μέτωπα δηλαδή πότε έγιναν;

Κι είχε και μια γιαγιά, που έκλαιγε όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση. Κι ας μας λέει λανθασμένα πως αυτό έγινε το 89′. Κι ας μη μας λέει τίποτα για το πώς ένιωθε ο ίδιος για τη Σοβιετική Ένωση -παγερή αδιαφορία αν όχι εχθρότητα. Κι ας μη μεταβιβάζονται τέτοια παράσημα και συναισθήματα από γενιά σε γενιά κι από παππού ή γιαγιά σε εγγονό; Το σημαντικό είναι να εμπεδώσουμε πως και μένα οι παππούδες μου ήταν κομμουνιστές -παραλλάσσοντας το γνωστό στίχο του τραγουδιού…

Σε τελική ανάλυση -να τα πάλι αυτά τα ξύλινα- όπως λέει ο Πετράν στη συνέντευξη, το πιο δεξιό που έχει ψηφίσει ποτέ είναι ΠΑΣΟΚ. Που ήταν πολύ πιο αριστερό από τη σημερινή “αριστερά που εκσυγχρονίζεται”… Τόσο, ώστε να χωράει στην αγκαλιά της επιχειρηματίες, όπως ο Κόκκαλης.

Τα υπόλοιπα μπορείτε να τα δείτε στα παρακάτω σπαρταριστά αποσπάσματα από τη σημερινή συνέντευξη του ΠΚ (θα μπορούσε να είναι και τα αρχικά για το “παγκόσμιος κομμουνισμός”) στην ΕφΣυν, την απογευματινή εφημερίδα της κυβερνήσεως -αν τυχόν αμφέβαλλε κανείς πού θα μπορούσε να μπει μια τέτοια συνέντευξη.

Έκλεισε λοιπόν ένα κόσμος στον δήμο του Πειραιά και μπήκατε στον δικό σας «Κόσμο» προς το Ευρωκοινοβούλιο. Ποιος είναι αυτός ο «Κόσμος»;

Ο κόσμος μας… Σήμερα, στην πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, αυτός ο κόσμος είναι πια κοινός για όλους τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως έθνους και τόπου, γεγονός που καταγράφεται για πρώτη φορά στη ιστορία της ανθρωπότητας. Έχουμε συγκεκριμένο πολιτικό πρόγραμμα και θέλω να ακουστεί στη συγκεκριμένη Ευρωβουλή, η οποία θα είναι, επί της ουσίας, η περισσότερο πολιτική όλων των τελευταίων δεκαετιών. Ο «Κόσμος» συνδέεται και υιοθετεί το πρόγραμμα των 17 παγκόσμιων στόχων του ΟΗΕ στην ολότητά του. Αυτό το πρόγραμμα είναι ο μοναδικός οδηγός μας.

Ο πρώτος στόχος στο πρόγραμμα του ΟΗΕ είναι: μηδενική φτώχεια. Επί αιώνες πιστεύαμε ότι μόνο μέσα από μια συγκεκριμένη πολιτική υπάρχει τρόπος να μηδενιστούν η φτώχεια και οι κοινωνικές ανισότητες που δημιουργεί η όξυνση του καπιταλισμού. Εσείς πιστεύετε ότι η απάντηση θα έρθει μέσω μιας παγκόσμιας, σύγχρονης οικολογικής κίνησης;

Σκεφτείτε ότι ο πληθυσμός του πλανήτη το 2030 θα είναι 10 δισεκατομμύρια. Θα υποχρεωθούμε να καίμε το μισό πετρέλαιο απ’ ότι σήμερα. Ο Μαρξ μιλούσε για τον καπιταλισμό την εποχή που επικρατούσε η ιδέα ότι ο κόσμος είναι περατός, ενώ σήμερα το επίδικο είναι το μέλλον του πλανήτη. Τότε αυτή η διάσταση δεν έμπαινε σε συζήτηση καθώς για τον καπιταλισμό υπήρχε πάντα μια νέα ήπειρος να ανακαλυφθεί προς εκμετάλλευση, ακόμα ένας λαός να υποδουλωθεί, μια καινούργια γη για να κατακτηθεί, νέα πλούτη για να κερδηθούν. Και τα δύο οικονομικά συστήματα προϋποθέτουν τη διαρκή μεγέθυνση του οικονομικού αποτελέσματος, κάτι όμως που προϋποθέτει έναν πλανήτη που μεγαλώνει. Συνθήκη που όπως γνωρίζουμε δεν υπάρχει πια. Νομίζω πως ούτε ο μαρξισμός ούτε ο καπιταλισμός λύνουν τις σύγχρονες προκλήσεις και αντιθέσεις. Εγώ εργάζομαι στηρίζοντας νεοφυείς επιχειρήσεις, οι οποίες όμως δεν υπάρχουν επειδή εγώ θέλω να τις βοηθήσω, αλλά επειδή η τεχνολογία επιτρέπει σε έξυπνους νέους ανθρώπους να ανταγωνιστούν με μοναδικό μέσο έναν υπολογιστή μεγάλες επιχειρήσεις σε ό,τι αφορά την παραγωγή και τη διανομή προϊόντων παγκοσμίως. Ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ τι κεφάλαια χρειάστηκε για να φτιάξει το FB;

Δημιούργησε όμως κεφάλαιο…

Αυτό που λέω είναι πως ο σημερινός καπιταλισμός έχει καινούργια χαρακτηριστικά, δεν λειτουργεί πια με τους παλιούς όρους, απαιτείται μια άλλη διαχείριση. Η τεχνολογία εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που τα προηγούμενα πολιτικά και οικονομικά σχήματα δεν την προλαβαίνουν. Σε λίγο θα βρεθούμε μπροστά στην τεχνητή νοημοσύνη.

Πιστεύετε δηλαδή ότι ο παππούς σας, ο Πέτρος Κόκκαλης, μαρξιστής-λενινιστής, μια σπουδαία φυσιογνωμία της Κομμουνιστικής Αριστεράς, την οποία υπηρέτησε ως επιστήμονας αλλά και ως αγωνιστής στο ΕΑΜ και στον Δημοκρατικό Στρατό στη διάρκεια του Εμφυλίου, είχε αφοσιωθεί σε μια ουτοπία;

Ο παππούς μου, ως γιατρός κινούνταν στο σημείο συνάντησης θετικών και ανθρωπιστικών επιστημών. Επίσης ήταν ένας πειραματικός επιστήμων. Και ο μαρξισμός, εκφραζόμενος τότε ως επιστημονικός υλισμός, συνιστούσε την προσέγγιση που υποσχόταν τη μέθοδο βελτίωσης των κοινωνικών συνθηκών. Και πράγματι υπηρέτησε ως το τέλος αυτή την υπόθεση. Και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτόν. Αλλά πιστεύω πως αν ζούσε σήμερα, και έχοντας την εμπειρία του παρελθόντος, θα τασσόταν με την πλευρά της έγκαιρης κινητοποίησης μέσα στις τρέχουσες συνθήκες. Θα καταλάβαινε δηλαδή πολύ νωρίτερα ότι δεν πρέπει να περιμένουμε να συμβεί η άνοδος του Χίτλερ –εκλεγμένου… νομίμως μάλιστα- για να αιματοκυλήσει την Ευρώπη. Το ’44, έχοντας ζήσει τον λιμό της Αθήνας, βγήκε στο βουνό. Νομίζω πως σήμερα δεν θα περίμενε τόσο. Θα το έκανε πολύ νωρίτερα.

Για τον κόσμο της Αριστεράς ο παππούς σας ήταν ένα πρόσωπο – υπόδειγμα. Εσείς επηρεαστήκατε από την ιδεολογία του;

Μεγάλωσα με τη γιαγιά μου και τις παρέες της από την Αριστερά της πολιτικής μετανάστευσης, ακούγοντας αυτές τις ιστορίες. Τη θυμάμαι να κλαίει με μαύρο δάκρυ το 1989 όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ένωση. Ο παππούς μου παρέμεινε ιδεολόγος και αγωνιστής ως το τέλος της ζωής του. Σαφώς και επηρεάστηκα.